Τέτοιο έπος ΜΟΝΟ εμείς!

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα το ίδιο συναίσθημα. Να φουσκώνεις από υπερηφάνεια, να χαίρεσαι που υποστηρίζεις το μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο. Η δεύτερη μέρα του Ιούνη ήταν από το 1971 και είναι μέχρι και σήμερα ημερομηνία σταθμός για τον Παναθηναϊκό και για τη χώρα γενικότερα.

Κανείς άλλος δεν κατάφερε να πετύχει ποτέ κάτι ανάλογο. ΜΟΝΟ ο Παναθηναϊκός είχε την τιμή να παίξει σε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Κι αν κάποιος το… άγγιξε δυο ακόμη φορές, ΠΑΛΙ ο Παναθηναϊκός ήταν αλλά μία η Λίβερπουλ (με την «βοήθεια» του «χασάπη» Κάιζερ) και μία ο Αγιαξ τον φρέναραν από το να ζήσει και πάλι το συγκεκριμένο όνειρο.

Θυμάμαι το 1991 να τραγουδάμε από την εξέδρα το «20 χρόνια έχουνε περάσει, μα η καρδιά μας δεν το ΄χει ξεπεράσει. Η ομαδάρα του 71’ ξαναγιεννιέται το 2001». Δέκα χρόνια μετά… περίπου το ίδιο. «30 χρόνια έχουνε περάσει, μα η καρδιά μας δεν το ‘χει ξεπεράσει. Η ομαδάρα του ’71 ξαναγιεννιέται το 2001» κοκ.

Πλέον τα χρόνια έφτασαν τα 43και το τεράστιο αυτό επίτευγμα αντέχει στο χρόνο. Για να το πιάσει κάποιος άλλος πλην του Παναθηναϊκού… ούτε λόγος. Μέχρι τους «16» και αυτό με το ζόρι και με τύχη. Παραπάνω δεν έχει, ακόμη και απέναντι σε «πτώματα».

Το απόγευμα της Δευτέρας στη Λεωφόρο ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός σε συνεργασία με την ΠΑΕ διοργάνωσαν ένα πολύ όμορφο event για να τιμήσουν το γεγονός αλλά και τον τεράστιο Πούσκας. Η προτομή του θα κοσμεί τη Θύρα 3 του Ναού μας και θα θυμίζει σε όλους τις μεγάλες εκείνες στιγμές.

Να μας έχει ο Θεός καλά, πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, που λέει και το τραγούδι. Και γιατί όχι - αργά ή γρήγορα - να πάμε για κάτι καλύτερο. Αλλωστε όλοι ξέρουν πως… Ελλάς – Ευρώπη – Παναθηναϊκός!