Ομάδα… διαρκείας και όχι «μίας χρήσης»

Ένα χρόνο πριν, τέτοια εποχή περίπου, όσοι υποστήριζαν με πάθος πως «θα μας ρίξουν Β’ Εθνική οι άσχετοι και οι επικίνδυνοι» είχαν ως ένα από τα… πολλά επιχειρήματά τους πως «οι άσχετοι και οι επικίνδυνοι υποθηκεύουν με πολυετή συμβόλαια το μέλλον της ομάδας με ανύπαρκτους ή τελειωμένους». Στην κατηγορία αυτοί ανήκαν παίκτες όπως ο Μπεργκ, ο Πράνιτς, ο Μέντες, αλλά και η πιτσιρικαρία (Αμπέιντ, Καρέλης, Κλωναρίδης, Κουτρουμπής) που ήρθε και είδατε τι κατάφερε.   

Ένα χρόνο μετά αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίμα που έβραζε ή αν θέλετε ακόμη και σε κάποιες περιπτώσεις η προκατάληψη και η εμπάθεια. Και το αποτέλεσμα λέει ότι ο Παναθηναϊκός παίρνοντας ΑΥΤΟΥΣ τους παίκτες έχει χτίσει μια ομάδα διαρκείας, μια ομάδα για πολλά χρόνια και όχι αυτό που λέμε «μίας χρήσης».

Είναι πολύ σημαντικό αυτό και για την επόμενή σου μέρα. Δεν θα χρειαστεί να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή, έχεις ήδη ένα πολύ δυνατό κορμό και αυτά που θα πρέπει να κάνεις δεν είναι πολλά. 3-4 μεταγραφές – πινελιές και να προσπαθήσεις να κρατήσεις τους δανεικούς που πήρες και που απέδειξαν πως μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν μέλη της ομάδας και για τη νέα αγωνιστική περίοδο.

Από εκεί και πέρα δυο λόγια για τις επόμενες μεταγραφές. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να είχε φέτος μια απόλυτα επιτυχημένη σεζόν, μπορεί να επέστρεψε στους τίτλους, να πήρε το «καλό» ευρωπαϊκό εισιτήριο αλλά και το δικαίωμα να παίξει Ευρώπη, το οικονομικό ωστόσο πρόβλημα της ομάδας παραμένει. Εχει «μαζευτεί», έχει μπει σε ένα δρόμο, μα ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ.

Με λίγα λόγια οι κινήσεις που θα γίνουν θα είναι μέσα στα (οικονομικά) πλαίσια της περσινής εποχής, άντε με μια πολύ μικρή απόκλιση προς τα πάνω. Σε κάθε περίπτωση θα μιλάμε για «ψαγμένες» κινήσεις, από ανθρώπους που αν μη τι άλλο κέρδισαν με τη ΔΟΥΛΕΙΑ τους το δικαίωμά να τους εμπιστεύεσαι για ότι κι αν αποφασίζουν.

ΥΓ: Για τις εκλογές μόνο τέσσερις λέξεις που δυστυχώς τα λένε όλα. ΚΑΜΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ, ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ…