O Παναθηναϊκός είναι και πάλι ΕΔΩ!
Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει στο Onsports για τον Παναθηναϊκό που βουλώνει στόματα και έχει ΗΔΗ κερδίσει ΟΛΑ τα στοιχήματα
Ήταν το διήμερο της δικαίωσης, της μαγκιάς, της μαχητικής ψυχής, μα πάνω απ’ όλα της μεγάλης ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ. Όχι πως δεν το ξέραμε, όχι πως δεν το λέγαμε, όμως ο Παναθηναϊκός απέδειξε πλέον και στον τελευταίο που γκρίνιαζε και δυσπιστούσε πως είναι ξανά ΕΔΩ! Τα δύσκολα πέρασαν, τα καλύτερα έρχονται. Τελεία και παύλα.
Η πανηγυρική πρόκριση επί του ΟΦΗ, η οποία ασφαλώς και κρίνεται απόλυτα δίκαιη, ήταν το κερασάκι στην τούρτα, ένα μόλις 24ώρο μετά τη μέρα όπου ο Παναθηναϊκός έγινε ξανά Panathinaikos. Όσο προφανές κι αν μοιάζει αυτό, μόνο ως τέτοιο δεν λογιζόταν στην αρχή της φετινής σεζόν, πόσο μάλλον μετά και τον περσινό εφιάλτη.
Αυτό που έχει ΗΔΗ πετύχει ο Παναθηναϊκός είναι κάτι παραπάνω από ένα φοβερό και τρομερό come back και ενδεχόμενη κατάκτηση Κυπέλλου και δεύτερης θέσης ξεπερνάει το χαρακτήρα της υπέρβασης, είναι κάτι που πραγματικά ελάχιστοι περίμεναν. Και είναι φυσικά η δικαίωση ΟΛΩΝ όσων τρέχουν την ομάδα και φυσικά αυτών που την πίστεψαν και την στήριξαν ακόμη και μετά από ήττες (θυμηθείτε τι έγινε στη «13» όταν χάσαμε από τον Ατρόμητο, ή πολύ περισσότερο από τον Ολυμπιακό!)…
Σε ότι αφορά το ματς με τον ΟΦΗ προσωπικά όπως το έβλεπα ΟΥΔΕΠΟΤΕ ένοιωσα ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να αποκλειστεί. Από την μαγική εικόνα της Κρήτης είχε φανεί η διαφορά των δύο ομάδων, ωστόσο με αυτό το πάθος από τους παίκτες και ένα κόσμο να κάνει τη Λεωφόρο πιο καυτή από ΠΟΤΕ οι κρητικοί δεν είχαν καμία απολύτως τύχη. Θα μπορούσε να τελειώσει από την κανονική διάρκεια η πρόκριση, αλλά και στην παράταση φάνηκε πως το αφεντικό φορούσε πράσινα.
Είναι πολύ σημαντικό επίσης το γεγονός ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν τσίμπησε και έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ. Μπορεί να πήγαν στο γήπεδο «φτιαγμένοι» με τις ομορφιές του Σπάθα την Κυριακή, μπορεί να έβλεπαν τους αντιπάλους τους να καθυστερούν από το πρώτο λεπτό, μπορεί να έβλεπαν τον Σιδηρόπουλο να χαρίζει τη μία κάρτα μετά την άλλη και τον βοηθό να ανακόπτει το τετ α τετ του Κλωναρίδη που ήταν 2-3 μέτρα πίσω, όμως οι οπαδοί του τριφυλλιού με ΜΥΑΛΟ και φωνή έσπρωξαν την ομάδα στον τελικό και παράλληλα προστάτεψαν το Σπίτι ΜΑΣ.
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν και πάμε για τον μεγάλο τελικό το άλλο Σάββατο. Προσωπικά πριν τη σέντρα έλεγα «θέλω Ολυμπιακό, αλλά βλέπω ΠΑΟΚ» και κάπως έτσι έγινε. Το πιο κοντινό μεταξύ μας παιχνίδι, αυτό της Λεωφόρου, έδειξε ότι ο Παναθηναϊκός τον έχει τον ΠΑΟΚ και αυτό πιστεύω και τώρα, αν και όλα θα κριθούν στο γήπεδο.
Από εκεί και πέρα δυο λόγια για την άδεια και ένα ρεζουμέ του τι… περίπου έχουμε πετύχει έως τώρα. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν κατάφερε να φτιάξει ένα ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ φάκελο και να πάρει «περίπατο» το «οκ» της επιτροπής. Προτίμησε όλο αυτό το διάστημα να μην λέει κουβέντα και απλά να ΓΕΛΑΕΙ (εντάξει, ένα μεσημέρι ο πρόεδρος δεν γέλαγε, τρελάθηκε με όσα άκουγε και βγήκε στο ραδιόφωνο να τα «χώσει») με τα όσα έλεγαν και διακινούσαν στην πιάτσα διάφοροι τύποι για τους οποίους ΟΛΟΙ ξέρουμε ποιον εκπροσωπούν, τι παιχνίδι παίζουν και τι εντολές εκτελούν.
Το τριφύλλι «μάζεψε» τα οικονομικά του, έφτιαξε μια ομάδα που χαίρεται ο κόσμος να τη βλέπει και μάλιστα με βάση την Ακαδημία, γύρισε στη Λεωφόρο και έχει τον ορισμό της ΥΓΕΙΑΣ στην εξέδρα του, απέκτησε ΔΙΚΟ ΤΟΥ προπονητικό κέντρο, βρήκε τον καλύτερο προπονητή στην Ελλάδα και ένα τεχνικό διευθυντή που πουλάει ακριβά και αγοράζει φτηνά με ποσοστό επιτυχίας που πλησιάζει το απόλυτο, έριξε τρία μπαλάκια μέσα στο Καραϊσκάκη ε τι άλλο να ζητήσεις μέσα σε ένα μόλις χρόνο; Και πάνω απ’ όλα ΚΑΝΕΙΣ δεν σου χάρισε ΤΙΠΟΤΑ. Όλα τα κέρδισες ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, με αίμα, δάκρυα, ιδρώτα και φυσικά ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΨΥΧΗ. Αυτό δηλαδή που θα πει ο Παναθηναϊκός!
