Πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ είσαι αγόρι μου;

Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις σε μια ακόμη τόσο γεμάτη ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ βραδιά; Προσωπικά με την αλλαγή του ρόλου μου τον τελευταίο 1,5 χρόνο δεν έχω τον απαιτούμενο «ρυθμό» και τα «συνεχόμενα παιχνίδια» στο γράψιμο, μπορεί να μου «ξεφεύγουν» πράγματα, όμως ζω τα πάντα από μέσα και να ξέρετε πως είναι τρέλα. Πάμε να τα βάλουμε σε μια σειρά.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα τέτοιο θρίαμβο μέσα στον Πειραιά η αποθέωση έπρεπε να μοιραστεί σε όλα τα πράσινα παλικάρια, όμως αυτό το… παλιόπαιδο (πλάκα κάνω ΦΥΣΙΚΑ) ο Μπεργκ φρόντισε να τους «κλέψει» τη δόξα. Με τις τρεις γκολάρες στην κανονική διάρκεια και το τέταρτο, το ΚΑΛΥΤΕΡΟ, στο φινάλε.

Εκεί που πήγε στην κερκίδα στον ΔΙΚΟ ΜΑΣ (για όσους είναι ή αισθάνονται ΘΥΡΑ 13) Στάθη, ένα παιδί που δίνει τη δική του μάχη και μας μαθαίνει πως είναι να ΠΟΛΕΜΑΣ και του δώρισε την ιδρωμένη του φανέλα. Μια κίνηση που δείχνει αφενός το μεγαλείο ψυχής του Σουηδού και αφετέρου ότι ο Παναθηναϊκός είναι ξανά ΕΝΑ με τον κόσμο του.

Γενικά η ατμόσφαιρα στη Λεωφόρο ήταν μαγική και ονειρεμένη, ο κόσμος γέμισε τις κερκίδες, ο παλμός ξεχείλιζε και περάσαμε ένα πανέμορφο Παναθηναϊκό βράδυ. Παρέα με τους «αήττητους» αλλά και αυτούς που έξι μέρες πριν «ξέραναν» το λιμάνι με το εκκωφαντικό 0-3. Τι πιο ωραίο δηλαδή να ζητάει κανείς σαββατιάτικα;

Στα αγωνιστικά τα πράγματα πήγαν πιο εύκολα απ’ ότι φοβόμασταν. Ακούγεται υπερβολικό μα είναι αλήθεια ότι το ματς με τον Αρη μπορεί να εξελισσόταν πιο δύσκολο σε σχέση με το ντέρμπι. Όχι φυσικά λόγω δυναμικότητας του αντιπάλου, αλλά επειδή δεν είναι εύκολο να προσγειωθείς όταν το κλίμα είναι τόσο πανηγυρικό και στο ρόστερ σου έχεις πολλά νέα παιδιά.

Το γρήγορο γκολ (τι γκολ, γκολάρα ήταν) του Μάρκους έδιωξε την όποια πίεση, ο Θάνος προσπάθησε με κάθε τρόπο να ξαναβάλει τον Αρη στο παιχνίδι (δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται έτσι ο Παναθηναϊκός ρε αδερφέ), ο Στέφανος είπε «όχι», το 1-1 τελικά έγινε, αλλά η φάση του 45ου λεπτού όπου ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΤΟΠΙ έμελε να τελειώσει και το ματς. Ο Παναθηναϊκός πήγε με 2-1 στα αποδυτήρια και στην επανάληψη ο Μπεργκ άρχισε το πάρτι το οποίο ολοκλήρωσε με δύο δικά του «τεμάχια».

Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν για τον Παναθηναϊκό σε ένα αγώνα που παίχτηκε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο και που εξελίχθηκε σε γιορτή, με τον κόσμο να αποχωρεί γεμάτος από το γήπεδο και να μην βλέπει την ώρα να ξανάρθει. Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου για μια ακόμη φορά έστειλε μήνυμα ότι κάτι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ γεννιέται και πως το μέλλον της ανήκει. Όποιος θέλει για δικούς του λόγους να το μικρύνει στέκεται στη διαφορά από την κορυφή. Όποιος ξέρει ΠΩΣ έχει διαμορφωθεί αυτή η διαφορά στέκεται δίπλα στην ομάδα που ξεχειλίζει από ΥΓΕΙΑ. Τόσο απλά…