Ε όχι και έτσι!

Ότι δεν τον πάει τον Παναθηναϊκό το γήπεδο αυτό το ξέραμε από πέρσι όταν ο περίπατος έγινε εφιάλτης με το πέναλτι του Μπουμσόνγκ στο 94’. Αυτή τη φορά όμως το πράγμα παραπήγε και ο Θεός κοιμήθηκε για τα καλά. Αν θέλετε επίσης οι πράσινοι έβγαλαν και τα μάτια τους αφού από καθαρά δικό τους λάθος έγινε ότι έγινε. Το ίδιο πράγμα είναι πάνω – κάτω.

Η (τραγική) ειρωνεία είναι ότι η ομάδα του Αναστασίου έκανε ένα από τα καλύτερά της φετινά παιχνίδια. Ειδικότερα στο πρώτο ημίχρονο μία μόνο ομάδα υπήρχε μέσα στο γήπεδο και αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός. Το τριφύλλι στην κυριολεξία πάτησε τον Αστέρα και θα μπορούσε όχι μόνο να προηγηθεί αλλά να το έχει καθαρίσει κιόλας το ματσάκι.

Δεν το έκανε όμως, έγινε και η γκέλα στην επανάληψη και το παιχνίδι χάθηκε οριστικά. Ακόμη και στο δεύτερο ημίχρονο πάντως, εκεί όπου θεωρητικά ήσουν χειρότερος ο Παναθηναϊκός, με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο αποσύνθεσης και άγχους μετά το 1-0, έλεγξε και πάλι το ρυθμό, πίεσε και μπορούσε να πάρει τουλάχιστον το Χ.

Πάμε και στα… άλλα τώρα. Από την περασμένη Τετάρτη έως και τώρα ο Παναθηναϊκός πέρασε μια διαιτητική «διαβολοβδομάδα». Ναι, αν ψάξεις και σκαλίσεις το παρελθόν θα βγάλεις «παπάδες». Ειλικρινά όμως δεν θυμάμαι ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ σε τρία ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ματς να γίνονται τέτοια πράγματα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο τα χειρότερα τα είδαμε στο 4-0 με τον Βόλο στη Λεωφόρο, απλά ήταν τέτοια η λύσσα των παικτών του τριφυλλιού που πήραν «παραμάζωμα» και τον… Κουκουλάκη. Για την Κρήτη τα είπαμε, ας δούμε τώρα και τα φρέσκα.

Οι «χοντρές» οι φάσεις ήταν τρεις, όλες καθοριστικές. Πριν τη συμπλήρωση δέκα λεπτών σκάει το πρώτο «μήνυμα». Ο βοηθός κόβει ένα οφσάιντ για… θάνατο στο τετ α τετ του Κλωναρίδη. Και μην πει κανείς «χάσατε άλλες πέντε τέτοιες φάσεις» γιατί η απάντηση είναι «δώστο κι ας το χάσω». Πιστεύω επίσης ότι την αποβολή στο πρώτο μέρος όταν ο Σανκαρέ έκοψε στη «μέση» τον Μπεργκ θα την έδινε και ο… Μποροβήλος. Ο Κομίνης πάντως δεν το έκανε ούτε τότε που σήκωνε απ’ ευθείας κόκκινη, ούτε στην επανάληψη που ο ίδιος παίκτης έχοντας κάρτα, πηγαίνοντας γυρεύοντας την «έπεσε» για διαμαρτυρίες από το πουθενά στον ρέφερι.  

Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας τελείωσε και δεν… προλαβαίνουμε να σταθούμε άλλο καθώς ο χρόνος (το πρόγραμμα δηλαδή) πιέζει. Ακολουθεί το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο και τα βλέμματα πρέπει να στραφούν εκεί. Γενικώς ο Παναθηναϊκός παίζει στα ίσια κόντρα στις ομάδες της πρώτης πεντάδας αλλά… χάνει. Καιρός είναι να το αλλάξει κι αυτό και την Κυριακή είναι μια καλή ευκαιρία…