Φτιάχνει χαρακτήρα νικητή!

«Και σερί και καλή μπάλα» γράφαμε τις προάλλες για το ματς με τον Πλατανιά, τελικά ήρθε μόνο το πρώτο. Το ιδανικό θα ήταν να τα συνδυάζαμε και τα δύο αλλά σκεφτείτε να είχαμε μονάχα το δεύτερο όπως τόσες φορές. Που να το πεις και ποιος να σε πιστέψει…

Για μια τόσο νέα, τόσο σε στήσιμο όσο και ηλικιακά, ομάδα όπως οι πράσινοι είναι πολύ σημαντικό να καταφέρνεις να κερδίζεις ακόμη και στην κακή σου μέρα. Ετσι φτιάχνεις χαρακτήρα, έτσι αποκτάς αυτοπεποίθηση, έτσι πατάς πιο γερά στα πόδια σου και διώχνεις μέρος της πίεσης. Όλα αυτά που έχει ΑΝΑΓΚΗ ο σημερινός Παναθηναϊκός, για να κάνει κι άλλα βήματα προς τα μπροστά, για να γίνει ξανά όπως πρέπει.

ΦΥΣΙΚΑ και για να τα λέμε όλα το παραπάνω δεν φτάνει. Θα πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη σου, να τα διορθώνεις, να μην τα ξανακάνεις. Απλά μετά από νίκες έχεις μεγαλύτερη άνεση να το κάνεις και λιγότερη πίεση. Αλλά ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν δεν ήταν καλός, αλλά κέρδισε πετυχαίνοντας για πρώτη φορά τρεις συνεχόμενες νίκες στο φετινό πρωτάθλημα. Στο πρώτο μέρος έπαιξε με τη φωτιά, ήταν σαν να μην κατέβηκε καθόλου στο γήπεδο και ευτυχώς που ο Καπίνο συνέχισε τις καλές εμφανίσεις και είπε stop όποτε χρειάστηκε. Ήρθε και το γκολ του Αμπέιντ (το πέμπτο στη φετινής σεζόν κι ας μην του «φαινόταν»), στην πρώτη καλή φάση και το τριφύλλι πήγε στα αποδυτήρια με 1-0.

Στην επανάληψη η εικόνα εξακολούθησε να μην είναι καλή, ωστόσο οι αλλαγές του Αναστασίου έκαναν τον Παναθηναϊκό «αφεντικό» καθώς όσο περνούσε η ώρα κέρδιζε μέτρα, πίεζε, έχανε και ευκαιρίες. Τη μεγαλύτερη βέβαια του τη στέρησε ο Σιδηρόπουλος (ουδεμία έκπληξη…) με το πέναλτι – μαρς που δεν έδωσε στον Καρέλη και το παραδέχτηκε μέχρι και ο… Αναστόπουλος.

Ο Αναστασίου έβγαλε τον Μαρινάκη που είχε προβλήματα με τον Κάταϊ, πέρασε τον Κουτρουμπή στόπερ και τον «Τριάντα» δεξί μπακ. Εβγαλε τον Λαγό που είχε κάρτα και ήταν «επίφοβος», πέρασε τον Μπαϊράμι που ήταν θετικός κρατώντας μπάλα και μοιράζοντας ωραία το παιχνίδι, ενώ άλλαξε θέση τον Ζέκα με τον Πράνιτς περνώντας τον Κροάτη ως αμυντικό χαφ. Ο τελευταίος όσο περνούσε η ώρα έβγαζε όλο και περισσότερη ενέργεια και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός πήρε το κέντρο… και το παιχνίδι.

Να μην ξεχάσουμε και δύο ακόμη παίκτες. Έναν παρόντα και ένα απόντα. Ο Νάνο ήταν ΞΑΝΑ από τους καλύτερους , αν και δεν φάνηκε επιθετικά (άσχετα αν στη ΜΙΑ φορά που βγήκε μπροστά στο πρώτο μέρος μπήκε το γκολ) διότι είχε εντολή από τον Αναστασίου να μένει πίσω και να «σβήσει» τον Βλαχοδήμο. Όσο για τον Μέντες έλαμψε για μια ακόμη φορά η απουσία του στα χαφ καθώς δίνει ποιότητα και βγάζει την ομάδα μπροστά. Δεν είναι τυχαίο ότι αμφότεροι είχαν μπει με το καλημέρα στο μάτι διάφορων άμπαλων. Ανθρώπων που ουδεμία σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο και τη δημοσιογραφία κι όμως βγάζουν λεφτά από αυτά…

ΥΓ: Η βραδιά που ολοκληρώθηκε με την κοπή της πίτας στον Κεντρικό ήταν για μια ακόμη φορά μαγική και ονειρεμένη. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε επίπεδο οργανωμένων οι Παναθηναϊκοί έχουν ξεφύγει έτη φωτός εδώ και χρόνια. Σε ΟΛΑ! Αυτή είναι η αλήθεια και όση λάσπη και να πέφτει αυτή γυρίζει στα ξινισμένα μούτρα εκείνων που την πετάνε.

ΥΓ1: Βάλτε στο μυαλό σας το «διάλογο» που άνοιξε πριν δυο μήνες με τον Εργοτέλη ο Παναθηναϊκός, δείτε και τα τελευταία πάρε – δώσε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Αν υπήρχε έστω και ένας που να αμφέβαλε δηλαδή. ΚΑΙ γι’ αυτό και για πολλά άλλα!