Έφαγε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ το κεφάλι του…

Μέρες που ‘ναι και μέχρι να έρθει το ματς της Βέροιας ας σκαλίσουμε λίγο το παρελθόν. Με αφορμή την ανακοίνωση του Μιχάλη Κωνσταντίνου ότι σταματάει τη μ πάλα στο μυαλό όλων μας έρχονται διάφορες λεπτομέρειες. Ας πω και εγώ δυο πράγματα λοιπόν…

Σε κάθε περίπτωση το συμπέρασμα των περισσότερων νομίζω πως είναι ότι ο Κύπριος το έφαγε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ το κεφάλι του. Και αν θέλετε τη γνώμη μου χίλιες φορές να την είχε σταματήσει τη μπάλα όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό παρά τώρα. Μικρότερο κακό θα είχε κάνει στον εαυτό του κι ας έβγαζε και πέντε φράγκα λιγότερα. Το οικονομικό άλλωστε το είχε λυμένο από καιρό, από… χόμπι «δούλευε».

Εκοψε τελικά το ποδόσφαιρο και δεν ασχολείται άνθρωπος πέρα από 2-3 άρθρα που έχουν γραφτεί κι αυτά ελλείψει σοβαρής επικαιρότητας. Αυτό θαρρώ πως τα λέει όλα, έτσι για να μην πει και κανείς πως «τους έτσουξε τους Παναθηναϊκούς» κλπ. Υπήρξε ο αρχικός εκνευρισμός, βγήκαν στην «υποδοχή» του κάτι πανό για Κύπριους, Τουρκοκύπριους και όχι μόνο και ΤΕΛΟΣ. Από εκεί και πέρα μιλάμε για την πλήρη αδιαφορία.

Λένε πως «ο έρωτας με έρωτα περνάει» και όντως οι Παναθηναϊκοί βρήκαμε στο πρόσωπο του Σισέ μια καινούργια, μεγάλη, αγάπη. Θεωρώ όμως πως η αγάπη που βίωσε ο Κύπριος και η έκρηξη χαράς που σηματοδότησε η μεταγραφή του (ποιος ξεχνάει τα «σίγουρα» πρωτοσέλιδα των Ολυμπιακών εφημερίδων;) όπως λένε και οι… νεολαίοι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από αυτόν βγήκε και το σύνθημα «είναι τρέλα είναι τρέλα από μόνη της η πράσινη φανέλα» θέλοντας με τον τρόπο αυτό να καταδειχτεί ότι οι Παναθηναϊκοί δεν ξαναδένονται με πρόσωπα.

Ο Κωνσταντίνου λοιπόν λατρεύτηκε σαν ΘΕΟΣ στον Παναθηναϊκό. Κάποιοι μιλάνε ακόμη και για ασυλία άσχετα αν πολλοί από τότε που ήταν στην ομάδα τον χαρακτήριζαν από άτεχνο έως… κατσίκι. Εγώ δεν τόλμησα ποτέ να το πω διότι τον πίστευα ΤΡΕΛΑ, έγραφα «παπάδες» για πάρτη του και θεωρούσα ότι είναι παιχτάρα και θα αφήσει εποχή. Και νομίζω πως αν έμενε θα έκανε μεγάλα πράγματα. Τι να θυμηθείς τι να ξεχάσεις απ’ όσα περάσαμε μαζί του. Την πρώτη προπόνηση στη Λεωφόρο; Τα έξι γκολ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ με αποκορύφωμα αυτό στη Βαρκελώνη; Το ξεβράκωμα στον τελικό της Νέας Σμύρνης; Τι;

Σε ότι αφορά τα προσόντα του δεν έχει αλλάξει κάτι στην άποψη μου από την κάτω βόλτα που πήρε. Ήταν για μεγάλα πράγματα, αλλά το φαγε το κεφάλι του. Αυτός φταίει άλλωστε που τα παράτησε, που έπαψε να δουλεύει, μα πάνω απ’ όλα που έγλυψε εκεί που έφτυνε. Γιατί όσοι, ελάχιστοι, είχαμε την τύχη να μιλάμε μαζί του ξέραμε πολλά στις off the record συζητήσεις για το πως τους έβλεπε στον Πειραιά… μέχρι να πάει και να πανηγυρίσει σαν τρελός ένας γκολ της πλάκας που έβαλε στην ομάδα της καρδιάς του. Το καρδιάς του δεν είναι απλά για να γίνεται κουβέντα. Όσοι είχαμε πάει στην Κύπρο, στη γειτονιά που μεγάλωσε, είχαμε καταλάβει ότι ΗΤΑΝ Παναθηναϊκός, δεν το έπαιζε. Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου φυσικά…

Πως φτάσαμε στο να μιμηθεί τον Νικοπολίδη; Οι εκδοχές είναι πολλές. Το δεδομένο είναι ότι από τον Παναθηναϊκό θα έφευγε καθώς η τότε ιδιοκτησία δεν τον ήθελε. Άλλο αυτό όμως και άλλο να πάει σε εκείνους που έβριζε, σε αυτούς που τον έκλεβαν, τον έδερναν και δεν τον σέβονταν. Και εγώ ας πούμε δούλευα πριν χρόνια στην Πράσινη. Εφυγα. Είναι δυνατόν να πήγαινα στον… Γαύρο ή στον Πρωταθλητή; Καλύτερα να άλλαζα δουλειά, να έμενα άνεργος ρε αδερφέ. Αν και νομίζω το ίδιο θα σκέφτονται και στις συγκεκριμένες εφημερίδες για μένα. Χαχαχα.

Στην περίπτωση βέβαια του Κωνσταντίνου μιλάμε για έναν άνθρωπο που επηρεαζόταν στο 100% από τον μάνατζέρ του. Τον είχε πιο ψηλά και από τον πατέρα του, ο οποίος τον πρώτο καιρό της… γαυροποίησης έψαχνε πέτρα για να κρυφτεί από την ντροπή στην Κύπρο. Ο Παπαδόπουλος λοιπόν του είχε πει «θα σου βρω σίγουρα καλή ομάδα», πλην της Αλαβές (Β’ Εθνική και φιλολογικά) δεν υπήρξε ΤΙΠΟΤΑ και εκεί που θα έμενε εκτός του παρουσίασε την πρόταση του Ολυμπιακού σαν την ευκαιρία της ζωής του. Εκείνος το ‘φαγε χωρίς δεύτερη σκέψη το παραμύθι, έκανε το μοιραίο λάθος και η καριέρα του πήρε τη γνωστή κάτω βόλτα. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Τα λέμε μετά την Βέροια…