To θαύμα της ΑΕΚ και η τεράστια απώλεια του Σιόβα

Σίγουρα η ΑΕΚ θα έχει περίοπτη θέση στην αληθινή ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που θα γίνει γνωστή μετά απο τριάντα χρόνια, όπως τα αρχεία του Foreign Office!

Για το παρελθόν έχουν γραφτεί τόσες αναλύσεις, έχουν γίνει τόσοι οικονομικοί έλεγχοι, έχουν εκφραστεί τόσοι και τόσοι Αεκολόγοι, έχουν γίνει γνωστές απίθανες ιστορίες και δεν έχουν γίνει γνωστές άλλες τόσες απίθανες ιστορίες και αποτέλεσμα δεν βγήκε. Oπότε το να προσθέσω και εγώ την δικιά μου εικασία θα ήταν μια ουτοπική προσπάθεια εκ μέρους μου!

Θα μείνω λοιπόν στα σημερινά γεγονότα καθώς αυτή τη στιγμή η Ένωση είναι ένα τρένο που βρίσκεται πάνω σε νέες ράγες που τώρα φτιάχτηκαν και ξέρει οτι θα σταματήσει και θα φτάσει στο προορισμό του σε 2 χρόνια.

Οφείλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου για την ιώβεια υπομονή των φιλάθλων της ΑΕΚ, το χιούμορ τους αλλά και τον ήρεμο τρόπο που ξεπέρασαν απίστευτες ταλαιπωρίες, ταπεινώσεις και απολαμβάνουν τώρα το όραμα της δημιουργίας μιας νέας μεγάλης ομάδας. Προσδοκούν και αναμένουν την επιστροφή στην Σούπερ Λίγκα, τους τίτλους και το νέο εντυπωσιακό γήπεδο τους. Ίσως αυτη η στωικότητα τους οφείλεται και στα βάθη απο τα οποία ξεκινάει η ιστορία της ΑΕΚ με τόσες ταλαιπωρίες και εμπόδια για το λαό της.

Συγκολητική ουσία φυσικά σε όλα αυτά είναι ο κ. Μελισσανίδης κατα κύριο λόγο και αμέσως μετά ο Ντουσαν Μπαγιεβιτς.

Το θέμα είναι αν το τρένο θα αντέξει σε ένα ταξίδι 2 χρόνων, πόσο γρήγορα θα πάει και αν θα εκτροχιαστεί ή αν θα το... εκτροχιάσουν.

Εύχομαι καλή επιτυχία στην ΑΕΚ και επιμονή με υπομονή!

Για να κάνω και μια υπέρβαση στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας αν στην θέση της ΑΕΚ ήταν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναικός, θα υπήρχε πολύ μεγάλη πιθανότητα, να είχαν πέσει κυβερνήσεις να είχαν χάσει τις βουλευτικές έδρες τους πολιτευτές, να είχαμε ατελείωτα συλλαλητήρια, επεισόδια, εκατομμύρια κορνέδες στον Ρέντη και ισοπέδωση της Λεωφόρου. Πιστεύω οτι σε καμμία περίπτωση δεν θα δέχονταν κάτι τέτοιο οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού, χωρίς να υπάρχουν πάρα πολλές... παράπλευρες απώλειες.

Το δεύτερο θέμα που θα θίξω αφορά τον Ολυμπιακό και την μεγάλη απώλεια με τον σοβαρότατο τραυματισμό του Σιόβα, ενός παίκτη που είχε τρομερή εξέλιξη η οποία μπορεί να συγκριθεί με την επίσης τρομερή εξέλιξη του Μήτρογλου.

Αν δούμε τα βίντεο με τα παιχνίδια του Σιόβα τα προηγούμενα χρόνια, θα βλέπαμε έναν παίκτη με πολλά λάθη, άτεχνο, να μην μπορεί να συνδυαστεί με το άλλο σέντερ μπακ και να μπερδεύεται συνεχώς με τον τερματοφύλακα. Φέτος βλέπουμε έναν παίκτη που είναι ο ορισμός του κεντρικού αμυντικού, όπως είναι ο Μήτρογλου ο ορισμός του σεντερ φορ.

Ο Σιόβας φέτος ήταν αλάνθαστος, με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, άψογη συνεργασία με τους άλλους αμυντικούς και τον τερματοφύλακα, ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι, πολύ καλός με την μπάλα κάτω, με εντυπωσιακές προωθήσεις και γκολ, με μια Ολύμπια ηρεμία στο πρόσωπο του και στις κινήσεις του και καθαρό παιχνίδι απέναντι στους αντιπάλους του. Αυτή η εξέλιξη φυσικά οφείλεται στην σκληρή δουλειά του παίκτη αλλά και στον Μίτσελ.

Θυμηθείτε τον Παπαδόπουλο που έφυγε για την Γερμανία, εντελώς αδούλευτος, και τώρα διαπρέπει και έχει καθιερωθεί.

Κάνοντας τη σύγκριση, ο Σιόβας θα έπαιζε με μεγάλη άνεση στο γερμανικό ή στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Είναι σπουδαίος παίκτης και αδικείται απο τη δημοσιότητα λόγω της θέσης που αγωνίζεται αλλά οι αξίες πρέπει να λέγονται και να επιβραβεύονται.

Ειδικά η απώλεια του θα είναι πολύ έντονη στα 2 παιχνίδια με την Μ. Γιουνάιτεντ, ειδικά στην Αγγλία, εκτός αν μέχρι τότε ο Παπαδόπουλος έχει βρεί τον παλιό, πολύ καλό εαυτό του, ο Μανωλάς συνεχίσει την εξέλιξη του ή γίνει κάποια... μεταγραφή επιπέδου.