Μην… γιορτάζετε επειδή θα φύγει ο Μήτρογλου

Παρατηρώ το τελευταίο διάστημα ότι κύκλοι του Ολυμπιακού, sites και εφημερίδες, περιοδικά φιλικά προσκείμενα στους «ερυθρόλευκους», αλλά και δημοσιογράφοι, όπως και απλοί φίλαθλοι ή οπαδοί του Ολυμπιακού, φουσκώνουν από υπερηφάνεια για το ότι ο Μήτρογλου θα πάρει μεταγραφή και ότι ενδιαφέρονται για αυτόν η Ντόρτμουντ, η Άρσεναλ και άλλες ευρωπαϊκές ομάδες.

Θεωρώ απαράδεκτη αυτή τη νοοτροπία και μου θυμίζει ραγιάδικη υποτακτική συμπεριφορά, ότι πρέπει να ξεπουλάμε ότι καλό έχουμε στους ξένους και να το παρουσιάζουμε και σαν μεγάλη επιτυχία.

Μου θυμίζει την περίπτωση με τον Μιραλάς που κάποιοι πάλι φούσκωναν από υπερηφάνεια που έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε στην Έβερτον. Μα είμαστε με τα καλά μας; Ποιά είναι η Έβερτον μπροστά στον Ολυμπιακό;

Είναι μια μικρομεσαία αγγλική ομάδα που αντιπροσωπεύει ένα μικρό κομμάτι μιας αγγλικής πόλης, ούτε καν ολόκληρη την πόλη (σαν τον Εθνικό Πειραιώς αλλά με πολλά λεφτά) στη σκιά της Λίβερπουλ, έχει ξεχάσει κάθε πότε παίρνει κάποιο τίτλο, κάθε πότε διακρίνεται στην Ευρώπη, καμία σχέση με το Champions League και χωρίς να έχει καμία άλλη διάκριση (ούτε καν τμήματα και αθλητές) σε άλλα αθλήματα όπως το μπάσκετ, το βόλεϊ, το πόλο, τον στίβο, την γυμναστική κλπ.

Ο Ολυμπιακός είναι σχεδόν μόνιμος πρωταθλητής, συμμετέχει στο Champions League έχει φιλάθλους σε όλη την χώρα, έχει δικό του γήπεδο, σπόνσορες, χορηγούς διαρκείας, με δεκάδες άλλα τμήματα σε άλλα αγωνίσματα και εκατοντάδες αθλητές, είναι πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ και μεγάλες διακρίσεις στο βόλεϊ, στο στίβο, κάνει ρεκόρ τηλεθέασης στην Ελλάδα κλπ...

Γιατί να χαίρομαι εγώ ο Έλληνας, βλέποντας τον Μιραλάς στην Έβερτον, και γιατί να μην χαιρόμουν πραγματικά αν τον έβλεπα δίπλα στον Μήτρογλου με την φανέλα του Ολυμπιακού; Τί είμαι Ραγιάς να χαίρομαι επειδή θα έρθει ο ξένος αφέντης να πάρει τον καλύτερο σέντερ φορ που έχει βγάλει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;

Για να φύγω λίγο από τον Ολυμπιακό, δηλαδή οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ χάρηκαν όταν έφυγε ο Βιεϊρίνια για την Γερμανία, οι φίλοι της ΑΕΚ άνοιξαν σαμπάνιες όταν έφυγε ο Νικολαΐδης για την Ισπανία, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ένιωσαν ευτυχισμένοι όταν είχαν μια ομάδα που είχε διακρίσεις στο Champions League και ξαφνικά σκόρπισαν οι παίκτες της σε όλη την Ευρώπη.

Πρέπει να σταματήσει το συντομότερο αυτή η νοοτροπία και να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν πριν μερικά χρόνια όσον αφορά την σκέψη μας, καθώς θυμηθείτε ότι σε άλλες εποχές οι φίλαθλοι αντιδρούσαν στο να φύγει π.χ. ο Σαραβάκος, ο Βαζέχα, ο Αναστόπουλος, ο Μαύρος κλπ, ενώ τώρα φτάσαμε στο σημείο να καμαρώνουμε επειδή ήρθαν οι ξένοι με καθρεφτάκια και βραχιόλια σαν τους κατακτητές στους Ινδιάνους και να μας παίρνουν το χρυσό και τα διαμάντια. Έχουμε γεμίσει το πρωτάθλημα μας με παίκτες δεύτερης διαλογής με ομάδες που η θέση τους άλλες εποχές θα ήταν στην Β’ Εθνική. Το ίδιο και για προπονητές ομάδες με αγωνιστικό στιλ πιο αργό και από το replay. Πού είναι οι μεγάλες επαρχιακές ομάδες που φόβιζαν τις ομάδες του κέντρου με παικταράδες; Πού είναι η Λάρισα, η Παναχαϊκή, ο παλιός ΟΦΗ, η Καβάλα, ο Ολυμπιακός Βόλου, η Δόξα Δράμας κλπ.

Εάν παρακολουθήσετε όχι τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αλλά κάποια από τα πιο δεύτερα, όπως το ολλανδικό, ή το βελγικό θα δείτε πόσο πιο γρήγορα παίζουν από τις ελληνικές ομάδες, πόσο πιο γυμνασμένοι είναι οι παίκτες και τα γήπεδα γεμάτα. Αυτά φυσικά δεν είναι τυχαία...

Για να προλάβω και τη μαύρη αντίδραση, ότι έτσι γίνεται παγκόσμιος, αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση, πρέπει να πουλάς για να αγοράζεις, και να δώσεις ευκαιρία στο παιδί για κάτι παραπάνω, και ότι είναι πιο προηγμένα πρωταθλήματα, να πω ότι έγιναν πιο προηγμένα επειδή αγοράζουν ότι καλύτερο και το πουλάνε όταν το ξεζουμίσουν ή το σακατέψουν. Επειδή το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, αν δεν αλλάξουμε σκέψεις και τακτική σαν λαός ίσως αυτό το φώς στο τούνελ που όλοι... αχνοβλέπουμε να είναι... κάποια πυγολαμπίδα και όχι το πραγματικό φως...