Άξιος της μοίρας του…

Τόσο κακό Παναθηναϊκό είχαμε πολύ καιρό να δούμε. Από τις πρώτες αγωνιστικές που η ομάδα χτιζόταν και έψαχνε τα πατήματά της για την ακρίβεια. Αλλωστε ακόμη και στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα, στην πιο πρόσφατη επανάληψη τραγικής εικόνας, ένα ημίχρονο το έπαιξες, ήσουν τέλος πάντων στο γήπεδο, σε ένοιωθε ο αντίπαλος και μπορούσες να καθαρίσεις το ματσάκι. Στο Αγρίνιο δεν κατέβηκες ποτέ. Ακόμη και μετά το γκολ άργησες πολύ να ξυπνήσεις και όταν το έκανες, απλά ήταν πλέον αργά…

Πάντοτε τα παιχνίδια μετά τη διακοπή έχουν ένα «θέμα» για το τριφύλλι, η αλήθεια ωστόσο είναι ότι η ομάδα… παραήταν κακή. Δίχως αρχή και τέλος, χωρίς ούτε… μισό παίκτη που να ξεχώρισε και να έκανε το κάτι παραπάνω ή έστω τα βασικά (πλην - άντε - του Καπίνο) ο Παναθηναϊκός έχασε με κάτω τα χέρια σε μια έδρα που μπορεί να μην πέρασε ο Ολυμπιακός και να ηττήθηκε ο ΠΑΟΚ, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει. Δεν χάσαμε επειδή ήταν καλός ο Παναιτωλικός, αλλά επειδή εμείς είχαμε το μαύρο μας το χάλι.

Αποδείχτηκε δε για μια ακόμη φορά ότι το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η έλλειψη σταθερότητας. Η ομάδα έχει πολλά «πάνω» και «κάτω» στα οποία και ανεβοκατεβαίνει… απότομα με αποτέλεσμα μία να σε φτιάχνει και μία να σε ξενερώνει. Στην κακή σου μέρα όμως δεν είσαι απλά κακός αλλά δεν βλέπεσαι και χάνεις με κάτω τα χέρια. Χωρίς προσπάθεια, χωρίς αντίδραση.

Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω να πεις και να σταθείς για ένα ματς το οποίο πρέπει να ξεχαστεί όσο το δυνατό πιο γρήγορα και φυσικά να χρησιμοποιηθεί ως μάθημα και ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν διέγραψε απότομα και άγαρμπα ένα σερί που πήγαινε να φτιάξει και γενικότερα το καλό κλίμα που είχε δημιουργηθεί έπειτα και από την επικείμενη ολοκλήρωση της μεταγραφής του Πέτριτς. Την κίνηση αυτή θα την αναλύσουμε τις επόμενες μέρες, μόλις δηλαδή ανακοινωθεί, πλην όμως δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί ότι ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός έχει ετούτη τη στιγμή (τουλάχιστον στα χαρτιά) το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΔΥΜΟ επιθετικών στη Λίγκα και ένα από τα καλύτερα δικά του γενικώς.

Δυο λόγια τέλος για το σκηνικό που έγινε το βράδυ του Σαββάτου στη ΓΑΔΑ και στο Κεντρικό της Θύρας 13. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοιες χουντικές και φασιστικές συμπεριφορές από την Αστυνομία. Αν αρχίσουμε να τα αναλύουμε θα τελειώσει το 2014 που μόλις μπήκε. Δεν μπορώ ωστόσο με τίποτα να πειστώ ότι είναι και τυχαία όλα αυτά. Όσοι έχουν το στοιχειώδες μυαλό καταλαβαίνουν ότι κάτι άλλο παίζεται, ότι δεν είναι δυνατόν τόσο… κατά λάθος να δοκιμάζουν διαρκώς τα όρια των οπαδών του Παναθηναϊκού και με τους άλλους να πηγαίνουν χέρι - χέρι. Καλό είναι να μην τη συνεχίσουν αυτή την ιστορία γιατί οι καιροί είναι περίεργοι…