Δεληκάρης, Δομάζος, Παπαϊωάννου, Κούδας, Χατζηπαναγής πού είναι οι διάδοχοι;

Είναι γεγονός ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλά περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα. Ο καθένας ανάλογα με τα γυαλιά που φοράει, άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε τα βλέπει τα εξηγεί και τα αναλύει. Σήμερα με αφορμή το νέο έτος θα σας μιλήσω για ένα φαινόμενο που είναι υπεράνω συλλογικής τοποθέτησης και σίγουρα χρήζει ανάλυσης και έρευνας όχι μόνο από εμάς τους δημοσιογράφους αλλά και την ΕΠΟ και την Σούπερ Λίγκα.

Δεν υπάρχουν πλέον ηγέτες στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου,όπως οι Δεληκάρης, Δομάζος, Παπαϊωάννου, Κούδας, Χατζηπαναγής και πολλοί άλλοι που κάποτε υπήρχαν σε μεγάλη αφθονία, αλλά δεν ξέρω πόσες δεκαετίες έχουμε να δούμε τέτοιους Έλληνες παίκτες και γιατί;

Θα πρέπει να σημειώσω ότι η έλλειψη ηγετών δεν παρατηρείται μόνο στο χώρο του ποδοσφαίρου αλλά γενικά σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Πχ Στην πολιτική πού είναι οι νέοι Καραμανλής και Παπανδρέου;

Στην μουσική πού είναι οι νέοι Καζαντζίδης και Θεοδωράκης και τόσοι άλλοι σπουδαίοι ; Τα ίδια ισχύουν και για τον χώρο των γραμμάτων, των τεχνών, του πολιτισμού, του κινηματογράφου, της Ιατρικής αλλά γενικά σε κάθε εκδήλωση της ελληνικής κοινωνίας δεν υπάρχουν ηγέτες να εμπνεύσουν τον λαό, αλλά μετριότητες, αντιγραφείς, και κάποιοι που το σύστημα τους βαφτίζει με το ζόρι ηγέτες μέσω του σταρ σύστεμ και ειδικά μέσω της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.

Αυτό σίγουρα χρήζει μια επιστημονική έρευνα και ανάλυση για να βρεθούν οι αιτίες και οι λύσεις, γιατί ο καθένας θα μπορούσε να πει διάφορα πχ ότι φταίνε τα πλαστικά μπιφτέκια που τρώμε, οι ορμόνες στα κοτόπουλα, οι τρελές αγελάδες, και τα συντηρητικά που κάνουν ένα προϊόν να κρατάει περιέργως για χρόνια, για να μην πούμε για τα λαχανικά και τα φυτοφάρμακα. Είναι διάφορες απόψεις όπως το ότι μας ψεκάζουν για να είμαστε πειθήνια όργανα και διάφορες άλλες εξηγήσεις.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι έχει αλλάξει το DNA του Έλληνα προς το χειρότερο και δεν υπάρχει κάποιος να βάλει στοπ και σε αυτή τη κατάσταση. Επίσης οτι παραμερίστηκαν όλοι οι άξιοι άνθρωποι με τον άλφα ή βήτα τρόπο και βρέθηκαν σε θέσεις κλειδιά της ελληνικής κοινωνίας οι μέτριοι που για να σταθούν εξαφάνισαν όλους τους καλούς και παρήγαγαν χιλιάδες άλλους μέτριους κάνοντας μια πολύ μεγάλη δύναμη μετριότητας που επικράτησε.

Ας γυρίσουμε στο ποδόσφαιρο καθώς ακόμα και αυτή η περίφημη εθνική ομάδα που κατέκτησε το Γιούρο δεν είχε στις τάξεις της κάποιον σπουδαίο ηγέτη σαν τον Δεληκάρη, τον Δομάζο, τον Παπαϊωάννου, τον Κούδα, τον Χατζηπαναγή αλλά είχε πολύ καλά εργαλεία αλλά όχι παίκτες που άφησαν εποχή έμειναν στην ιστορία ως αναντικατάστατοι και θα πλήρωναν εισιτήριο οι φίλαθλοι μόνο και μόνο για να πάνε στο γήπεδο για καθένα ξεχωριστά για να απολαύσουν τα μαγικά του.

Οι ελληνικές ομάδες προσπαθούν να λύσουν αυτό το πρόβλημα με εισαγωγή ηγετών κυρίως στο χώρο του κέντρου με παίκτες από το εξωτερικό καθώς βλέπουν ότι ούτε στις μικρές ομάδες τους ούτε στους νέους ούτε στις ελπίδες υπάρχει ούτε έστω και ένα ταλέντο που να μπορεί να γίνει ο νέος ηγέτης του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα στην Ελλάδα εκτός από το μπάσκετ που υπάρχουν ακόμα ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης και αυτό οφείλεται στο ότι το μπάσκετ αναπτύχθηκε μαζικά στη χώρα μας μετά το ποδόσφαιρο. Τελευταίοι των Μοϊκανών. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Έλληνες προπονητές αλλά εκεί πιστεύω ποτέ δεν είχαμε κάποια τρομερή ελληνική ηγετική προσωπικότητα. Στους προέδρους κάτι γίνεται ακόμα αλλά εκεί είναι το χρήμα αυτό που καθορίζει κυρίως την εξέλιξη τους και δυστυχώς πρέπει να έχουν πολλά λεφτά για πέταμα μέχρι να φτιάξουν την ομάδα που ονειρεύονται. Αυτό το προβληματισμό σας βάζω μέσα από το φιλόξενο Onsports και όποιος έχει την λύση, ευχαρίστως να την ακούσουμε.

Καλή χρονιά με υγεία, αντισταθείτε στις μετριότητες που σας θέλουν μέτριους για να σας ελέγχουν και σκεφτείτε πώς μια χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή δεν έχει φώτα δικά της...