Θα την βρει την άκρη του…

Καταρχήν ξεκινάμε από τα… βασικά. Καλή χρονιά σε όλους και σε όλες. Πάνω απ’ όλα με ΥΓΕΙΑ και τα υπόλοιπα να είστε σίγουροι πως θα τα βρούμε, όσο σημαντικά βεβαίως είναι κι αυτά. Βλέπετε το συγκεκριμένο ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ συνήθως το καταλαβαίνουμε όταν χάνουμε ένα δικό μας άνθρωπο ή ζοριζόμαστε γενικότερα, αλλά τουλάχιστον το συνειδητοποιούμε και το… εμπεδώνουμε. Πάμε και στα Παναθηναϊκά μας τώρα.

Δεν ήταν απλά μια δύσκολη χρονιά αυτή που έφυγε για το τριφύλλι. Εδώ έχουμε ξεκάθαρα να κάνουμε με τη δυσκολότερη EVER. Και δεν μιλάμε για βαθμολογικές θέσεις κλπ. Τέτοια «πάνω» και «κάτω» είχες και παλιότερα, λογικά θα ΄χεις και στο μέλλον. Όπως θα ΄χουν κι αυτοί που τώρα απαγορεύεται με νομοθετικό διάταγμα να χάσουν έστω και ένα παιχνίδι ακόμη και σε ένα δικό τους από κάθε άποψη πρωτάθλημα. Μιλάμε για εντελώς άλλες καταστάσεις διότι πολύ απλά πρόκειται για τη μάχη επιβίωσης του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου.

Υπό αυτή την έννοια λοιπόν ο Παναθηναϊκός έχει ήδη πετύχει πολλά πράγματα ακόμη και με αυτή την βαθμολογική θέση που υπό κανονικές συνθήκες θα έψαχνες τρύπα για να κρυφτείς. Όποιος δεν κατανοεί τι έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός το τελευταίο διάστημα ας ρίξει μια ματιά γύρω του, ας μιλήσει με κανέναν φίλο του ΑΕΚτζή και τα ξαναλέμε. Αφήστε που το «ας γίνουμε καλύτερα ΑΕΚ» που αφελώς ξεστόμιζαν ορισμένοι μέχρι το «σήμερα» δεν απέχει απλώς πολύ, αλλά ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Δείτε τι ζόρια τραβάει ακόμη και τώρα η Ενωση, δείτε πως αποκλείστηκε μέχρι και από το Κύπελλο που ανακάλυψαν για να την… παρηγορήσουν, δείτε πολλά ακόμη και σκεφτείτε. Που είμαστε, που ήμασταν και που θα μπορούσαμε να έχουμε βρεθεί…

Και για να μην μπερδευόμαστε ο Παναθηναϊκός δεν θα πήγαινε σαν την ΑΕΚ, αλλά πολύ χειρότερα. Η ΑΕΚ έπεσε εκεί που έπεσε, είτε τυχαία, είτε με «πλάνο-κάθαρσης», αλλά στην τελική κάποιος βρέθηκε να την πάρει, να βάλει ένα τέλος στον κατήφορο, να τους δώσει ξανά ελπίδα και να τους σώσει. Σε εμάς δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ και ουδείς μπορεί να πει που θα σταματούσε ο κατήφορος, ουδείς μπορεί να πει πόσους… Πακιστανοάραβες θα είχε το γνωστό και μη εξαιρετέο σχέδιο έως ότου μας διαλύσουν οριστικά

Προς αποφυγή (μεταξύ μας) παρεξηγήσεων ΦΥΣΙΚΑ και παραδοσιακός αντίπαλος του τριφυλλιού ουδέποτε υπήρξε η ΑΕΚ. Ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε ο… Ατρόμητος. Η κουβέντα πήγε εκεί λόγω των σημείων των καιρών, λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίστηκαν και για ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο λόγο.

Ο Παναθηναϊκός που λέτε είναι εδώ, υπάρχει, αντιστέκεται και αν θέλετε τη γνώμη μου θα την βρει την άκρη του. Είτε προχωρήσει το ενδιαφέρον του Δημήτρη και μπει «ζεστό χρήμα» που τόσο λείπει, είτε μέσω της εξυγίανσης που επιχειρεί η παρούσα διοίκηση και που σαφώς χρειάζεται περισσότερο χρόνο έχοντας όμως ήδη αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα. Ήδη το «μαγαζί» έχει μαζευτεί σε όλους τους τομείς με πρώτο και καλύτερο το αγωνιστικό. Εκεί που η ομάδα βγάζει υγεία, εκεί που όσο κι αν οι αλλόθρησκοι το κρύβουν τους «ενοχλείς» και πάλι, γι’ αυτό και «ασχολούνται» με διάφορους τρόπους μαζί σου.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν θα συνεχίσει και τη νέα χρονιά την προσπάθεια για την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του στις… κανονικές του συνθήκες έχοντας ήδη πετύχει κάποιες σημαντικές «νίκες». Κέρδισε το στοίχημα του καλοκαιριού με τον Αναστασίου και το συγκεκριμένο επιτελείο φτιάχνοντας μια αν μη τι άλλο σοβαρή, δουλεμένη και αξιοπρεπέστατη για τα οικονομικά της δεδομένα ομάδα. Συσπείρωσε τον κόσμο δίπλα του κάνοντας άνοιγμα με κάθε τρόπο και κυρίως στα ΑΠΛΑ και στα ΠΡΟΦΑΝΗ που σε άλλους έμοιαζαν κινέζικα (για να μην πω… αραβικά), απέκτησε ΔΙΚΟ ΤΟΥ προπονητικό κέντρο, γύρισε στη Λεωφόρο την οποία θα κάνει ΚΑΛΥΤΕΡΗ και μακάρι να βρει ανταπόκριση και το πλάνο του ΠΑΝΚΙ και να γίνει ΤΕΛΕΙΑ.

Ξαναλέω ότι μπορεί να είχαμε μάθει αλλιώς, μπορεί κάθε Παναθηναϊκό να τον πονάει η κατάσταση αυτή, αλλά τα χειρότερα πέρασαν, τα γλιτώσαμε με «μώλωπες», «γρατσουνιές» πείτε το όπως θέλετε, όμως είμαστε ακόμη ζωντανοί και μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες. Χρόνια πολλά και πάλι σε όλο τον κόσμο, τα λέμε την Κυριακή στο Αγρίνιο.