Σύγκριση Αναστασίου, Μίτσελ, Στέφενς

Καθώς πλησιάζουμε στα Χριστούγεννα και οι...... μάγοι είναι στο δρόμο ακολουθώντας το αστέρι θα προσπαθήσω και εγώ να κάνω ...ένα μικρό μαγικό κρίνοντας, συγκρίνοντας αλλά και αλλάζοντας θέσεις και πάγκους στους Αναστασίου, Μίτσελ και Στέφενς (η σειρά είναι αλφαβητική).

Για να βοηθήσω λίγο στη κατανόηση θα το πω με στρατιωτικούς όρους. Ο Μίτσελ θα μπορούσαμε να πούμε ότι για τα ελληνικά δεδομένα έχει στη διάθεση του ένα πυρηνικό οπλοστάσιο και όπλα βιοχημικού πολέμου. Ο Στέφενς έχει σίγουρα βαρέα όπλα, τανκς και άρματα μάχης. Ο δε Αναστασίου έχει στη διάθεση του καμικάζι πολυβόλα και νεανικό στρατό. Εύκολα λοιπόν βγάζουμε το συμπέρασμα οτι σε μια καταμέτωπο αντιπαράθεση τους ο Μίτσελ θα είναι ο νικητής παρά τα πλήγματα που θα δεχόταν κυρίως από το πάθος και την αντίσταση των αντιπάλων. Αυτό φάνηκε και στο Καραισκάκη στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ και το 4-0 οπού απλά αρίστευσαν ορισμένα όπλα του Μίτσελ όπως ο Κάμπελ και ο Μήτρογλου και στη λεωφόρο όπου οι πράσινοι παρότι έδωσαν το 110% των δυνάμεων τους και αγωνίστηκαν σαν τους 300 του Λεωνίδα πήραν μεν τις εντυπώσεις αλλά έχασαν από μια προσωπική ενέργεια του όπλου που λέγεται Μήτρογλου. Για να προχωρήσουμε λίγο στην σκιαγράφηση των τριών τεχνικών πρέπει να πούμε οτι υπάρχουν προπονητές που για να πετύχουν χρειάζονται ένα πανάκριβο ρόστερ και προπονητές που είναι φτιαγμένοι για να χτίζουν ομάδες με νέα παιδιά αλλά και τεχνικοί που είναι καλοί στη διαχείρηση του όποιου υλικού έχει η ομάδα. Να δώσω ένα δύο παραδείγματα σε Ευρωπαικό επίπεδο ο Μουρίνιο και Βίλας Μπόας είναι προπονητές που χρειάζονται ρόστερ εκατοντάδων εκατομμυρίων αλλά ξέρουν και να το διαχειρίζονται. Η Μπαρτσελόνα με τον Μέσι και τα άλλα αστέρια και με ένα απλά καλό προπονητή θα πάρει τίτλους και διακρίσεις, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χωρίς το αστέρι και τη δουλειά του Σερ Αλεξ Φεργκιουσον δεν είναι για μεγάλα πράγματα. Ξαναγυρίζουμε στην Ελλάδα και στους τρείς προπονητές για να τους αλλάξουμε

θέσεις και πάγκους. Εάν βάζαμε τον Μίτσελ στον πάγκο του Παναθηναικού με αυτό το υλικό και τα νέα παιδιά πιστεύω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πετύχει καθώς δεν μπορεί να φτιάχνει ομάδες απο το μηδέν θα ζητούσε 10-15 μεταγραφές και θα έφευγε πολύ σύντομα. Εάν τον βάζαμε στον πάγκο του ΠΑΟΚ εκεί θα μπορούσε να κάνει μια καλή διαχείρηση αλλά μόλις προσπαθούσε να παίξει πιο γρήγορα και πιο ισπανικά με τους αργούς παίκτες του ΠΑΟΚ πάλι θα ζητούσε ένα μεγάλο αριθμό μεταγραφών και η θητεία του θα ήταν μικρή. Εάν βάζαμε τον Αναστασίου στον πάγκο του Ολυμπιακού τότε λόγο μικρής εμπειρίας θα ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστεί τις βεντέτες και τα πανάκριβα συμβόλαια των ερυθρολεύκων αλλά θα είχε και μηδενική ανοχή από την εξέδρα που πλέον έχει γίνει πολύ δύσκολη δεν θέλει έλληνες προπονητές αλλά μεγάλα ονόματα έστω και αν δεν έχουν και σπουδαίες ικανότητες. Εάν τον βάζαμε στον πάγκο του ΠΑΟΚ τότε θα ερχόταν σε σύγκρουση με όλα τα βαριά κορμιά της ομάδος και τους μεγάλους σε ηλικία παίκτες όταν θα τους ζητούσε να παίξουν σαν καμικάζι και να τρέχουν σαν μηχανάκια, οπότε και στις δύο ομάδες η κατάσταση δεν θα ήταν καλή για τον Αναστασίου. Όσον αφορά τον Στέφενς λόγω της παρουσίας του στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και τη εμπειρίας του στην αρχή θα γινόταν δεκτός και θα είχε μεγάλη ανοχή από όλους αλλά προσωπικά πιστεύω ότι ούτε με τις βεντέτες του Ολυμπιακού θα έβρισκε άκρη ούτε είναι τεχνικός που κτίζει ομάδες με νέα παιδιά και πολύ μικρό ρόστερ. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η θεά τύχη και η μοίρα σωστά τοποθέτησε και του τρείς τεχνικούς σε αυτές τις ομάδες, ξέρουμε ποιος θα είναι ο νικητής αλλά αυτός που κάνει την πιο σκληρή δουλεία και με το πιστόλι στο κρόταφο αλλά και επιτυχία είναι ο Αναστασίου που προσπαθεί να γίνει ο Δαυίδ που θα νικήσει τον Γολιάθ........