Από πότε απαγορεύεται και να μιλάμε;

Πέρασε λοιπόν και το ματς με τον Ατρόμητο και για την… ταμπακιέρα δεν ακούσαμε λέξη. Την κασέτα μόνο «φτιάξε ομάδα και μετά μίλα» παίζουν πολλοί και διάφοροι. Τι λέτε ρε; Και ποιος έγραψε το νόμο σύμφωνα με τον οποίο όταν δεν παίζεις μπάλα δεν πρέπει να σου δίνουν ούτε καν αυτό που δικαιούσαι δηλαδή; Από πότε απαγορεύεται να μιλάμε κιόλας;

Και καλά να το λένε το «ποίημα» οι αλλόθρησκοι. Δεν έχουμε ιδιαίτερες απαιτήσεις από δαύτους. Αλλά να το επικαλούνται και αποκαλούμενοι οπαδοί της ομάδας σαν να μην τρέχει τίποτα; Ακόμη κι αν δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά τα ανώνυμα και πολλές φορές από τον ίδιο υπολογιστή μηνύματα στα σάιτ που επιτρέπουν τέτοιο «παιχνίδι», διαμορφώνουν ωστόσο μια κατάσταση. Κάποιοι τα διαβάζουν, κάποιοι τα πιστεύουν κιόλας και τα αναπαράγουν. Όπως ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργούν τα ΜΜΕ με αυτά που (δεν) γράφουν. Και θα το εξηγήσουμε παρακάτω.

Για να μην μπερδευόμαστε πάμε ξανά την άλφα - βήτα. Δεν είπε κανείς πως ο Παναθηναϊκός έχει ομαδάρα και η διαιτησία του στερεί το πρωτάθλημα. «Σίγουρες» εκτιμήσεις άλλωστε περί της εικόνας του τριφυλλιού έκαναν μόνο αυτοί που το καλοκαίρι έσκιζαν τα ρούχα τους ότι η ομάδα θα… υποβιβαστεί και τώρα χαλάνε τον κόσμο που είμαστε τέταρτοι λέγοντας πως «με αυτούς δεν πάμε πουθενά». Οι ίδιοι είναι, μην το ψάχνετε.  

Λέμε ωστόσο ότι όλες αυτές οι «ομορφιές» που συμβαίνουν και στα δικά μας ματς και σε αυτά των άλλων έχουν δημιουργήσει μια βαθμολογική εικόνα που ΔΕΝ είναι αληθινή και που στο φινάλε σου αυξάνει την πίεση στην προσπάθεια για να σηκώσεις κεφάλι. Διότι πολύ απλά αν είχες τους βαθμούς από το οφσάιντ γκολ της Βέροιας, το πέναλτι που σου πήρε πίσω με τον Πανθρακικό, τα… πάντα όλα που έγιναν με τον Απόλλωνα και την σαββατιάτικη πεναλτάρα του Ατζαγκούν θα ήσουν πολύ πιο κοντά στην κορυφή, θα κουβέντιαζες για ΑΛΛΑ πράγματα, θα είχες λιγότερη γκρίνια και περισσότερη ελπίδα. Και αυτά είμαι τα χοντρά, δεν λέμε για τα ψιλά, αυτά με το… βαμβάκι.

Στην τελική δώσε μου το σφύριγμα ή το πέναλτι που δικαιούμαι και… ας το χάσω ρε αδερφέ αφού είμαι τόσο άμπαλος! Διαλυμένος είναι ο Παναθηναϊκός, τι τον φοβάστε; Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Παίζει ο Ολυμπιακός στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή. Συμφωνώ πως ο Άρης δεν βλέπεται και πως ακόμη και να γινόταν το 1-1 με τον Τάτο, πάλι διπλό θα είχαμε και εύκολα. Ε δώστο ρε Παππά με τις εννιά νίκες σε δέκα παιχνίδια του Ολυμπιακού το ρημάδι αφού το βλέπει ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ και ας γίνει ότι θέλει μετά. Λάθος;

Πάμε να δούμε και πως αντιμετωπίζουν τέτοιες φάσεις τα Media. Καταρχήν η πλειοψηφία κάνει τουμπεκί. Δεν τα αναφέρει, δεν ασχολείται με… τρίχες και στέκεται στο αποτέλεσμα με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ τρόπο κι αν αυτό επιτευχθεί. Όσοι τολμούν να πούνε κάτι θα σου γράψουν. «Πέναλτι ζήτησε ο Παναθηναϊκός», «φωνάζει ο Άρης για την ανατροπή του Τάτου» κοκ. Μα ρε μεγάλε δεν σε στέλνουν στο γήπεδο μόνο για να μας πεις αν… φώναξε κάποιος. Άποψη ΔΙΚΗ ΣΟΥ δεν έχεις; Πες μας λοιπόν, ήταν ή δεν ήταν πέναλτι, οφσάιντ, κλπ; Αλλιώς κάτσε στο σπίτι σου, δες το ματσάκι από την τηλεόραση και άσε να μας ενημερώσει κανένας που μπορεί. Γιατί οι περισσότεροι αυτοί τη στιγμή και δεν μπορούν και δεν θέλουν.  Οι λόγοι… γνωστοί σε όσους μπορούν να καταλάβουν πέντε πράγματα παραπάνω.

ΥΓ: Θα πω κάτι που με απασχολεί βασικά ως οπαδό της ομάδας που ΓΝΩΡΙΖΕΙ πράγματα. Εδώ και πολύ καιρό και ακόμη πιο έντονα το τελευταίο διάστημα γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια που ξεκινάει από ανώνυμους διαδικτυακούς βόθρους και καταλήγει ακόμη και σε καθωσπρέπει ΜΜΕ για να σπιλωθεί το πιο ΥΓΙΕΣ και ΚΑΘΑΡΟ κομμάτι του Παναθηναϊκού, η Θύρα 13. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ποιοι το «επιμελούνται». Την ίδια δουλειά κάνει άλλωστε εδώ και ΧΡΟΝΙΑ το παρεάκι αυτό αλλάζοντας απλά τους «πρωταγωνιστές» που και καλά βρίσκονται «πίσω» από το δυναμικότερο κομμάτι της πράσινης εξέδρας. Ποτέ τους δεν ένοιωσαν σαν οπαδοί, ποτέ τους δεν κατάλαβαν τον κόσμο μα και ΠΟΤΕ δεν τους πήρε κανείς στα σοβαρά.  

ΥΓ1: Τα λέμε μετά τη Λιβαδειά.