Όταν δεν παίζεις (εσύ) θα… χάνεις!
Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει στο Onsports για την… προβλεπόμενη ήττα, το ΠΝΙΓΜΕΝΟ πέναλτι και το μεγαλείο του λαού του Παναθηναϊκού
Τα πράγματα είναι απλά και μην το κουράζουμε και παραπάνω γιατί ουδείς ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ έχει και ιδιαίτερη διάθεση για πολλά - πολλά. Όταν δεν παίζεις, πολύ απλά θα χάνεις. Αυτό συμβαίνει στο ΚΑΝΟΝΙΚΟ ποδόσφαιρο, αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου εκτός από τη δική μας… μπανανία. Εδώ όπου υπάρχει ομάδα που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χάνει και πάντα… κάτι θα γίνεται για να κερδίσει, εδώ που στην κακή ΣΟΥ μέρα θα φας και μια… πιστολιά για να σε αποτελειώσει. Αυτή είναι η αλήθεια και σε όποιον αρέσει. Σε εμάς φυσικά και δεν αρέσει, αλλά τουλάχιστον θα τα λέμε.
Ήταν καλός ή έστω καλύτερος ο Παναθηναϊκός στο πρώτο μέρος; Ε κέρδιζε με 1-0. Εχασε όμως τον Μπεργκ (για δύο εβδομάδες) και όλοι ήξεραν ότι θα φτύσει αίμα στην επανάληψη για να κρατήσει τη νίκη. Δεν έπαιξε, έφαγε δυο γκολ, αλλά έστω την ισοπαλία θα μπορούσε να την πάρεις και τουλάχιστον δεν θα ‘χανες. Διότι αν ανοίξουμε κουβέντα και υπάρξει άνθρωπος που θα αμφισβητήσει την ΠΕΝΑΛΤΑΡΑ πάνω στον Ατζαγκούν τότε κακώς ασχολείται με το ποδόσφαιρο, ας το γυρίσει στο… πλέξιμο. Τι δεν καταλαβαίνετε λοιπόν;
Από εκεί και πέρα και για να μην λέμε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια είναι δεδομένο ότι η ομάδα αυτή θα έχει πολλά κάτω και πολλά πάνω. Το έχουμε ξαναπεί άλλωστε. Είναι μια ομάδα με συγκεκριμένα προτερήματα (που προκύπτουν από την ποιότητα κάποιων παικτών αλλά και την ΔΟΥΛΕΙΑ) και συγκεκριμένες αδυναμίες που (ποδοσφαιρικά) βγάζουν μάτια. Tο είπε και ο κόουτς. Ματώνεις μπροστά για να κάνεις γκολ και πίσω το χαρίζεις. Και δεν φταίει κάποιος συγκεκριμένος παίκτης ούτε η άμυνα γενικότερα αλλά γενικά η αμυντική λειτουργία και η έλλειψη συγκέντρωσης
Έχεις αυτή την παιχτούρα που λέγεται Μπεργκ μπροστά και όσο παίζει θα καθαρίζει. Σαν τη μύγα μέσα στο γάλα ξεχωρίζει και σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα κάνει πραγματικά πλάκα. Εχεις όμως από την άλλη και μέγα θέμα με τα στημένα. Δεν έχεις σκοράρει ακόμα (!)με τον τρόπο αυτό και αντιθέτως δέχεσαι σχεδόν σε κάθε ματς και από ένα τέτοιο γκολ. Δεν χρειάζεται να πιάσουμε παραδείγματα, τα θυμάστε, τα θυμάμαι, τα θυμόμαστε.
Για να μην αρχίσουμε τα ίδια, όπως λοιπόν μετά το 4-0 επί της Καλλονής ο Παναθηναϊκός δεν ήταν για… πρωτάθλημα, έτσι και τώρα δεν είναι και για πέταμα όπως πολλοί (προφανώς νοσταλγοί της 2ης θέσης και των τίτλων του… Ολυμπιακού και μάλιστα σε εποχές που τα λεφτά σου περίσσευαν) θα αρχίσουν να λένε δεξιά και αριστερά. Ο Παναθηναϊκός είναι μια νέα ομάδα, που σώθηκε από την διάλυση που για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ λόγους τον πήγαιναν, μάζεψε τα κομμάτια της και αργά ή γρήγορα θα γίνει ξανά αυτός που πρέπει. Επομένως κρίνεται πάνω στις ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ συνθήκες και δεν συγκρίνεται λόγου χάρη με την ομάδα του… Γουέμπλεϊ ή όποια άλλη έχει ο καθένας στο μυαλό του. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα.
Οι ΠΡΩΤΟΙ που το έχουν καταλάβει αυτό είναι οι οργανωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού, αυτοί που ματώνουν για την ομάδα, αυτοί που βρίσκονται στη ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ στις χαρές και στις λύπες. Όταν άλλοι τρέχουν να πιάσουν τα facebook, τα αγανακτισμένα μηνύματα στα σάιτ και τις γραμμές στα ραδιόφωνα (ανάθεμα κι αν ξέρατε σε ποια ραδιόφωνα και σε ποιους μιλάτε και εξομολογήστε…) κάποιοι κάθονται παρά την πίκρα τους άλλες δυο ώρες στο γήπεδο και τραγουδάνε (οχι ΦΥΣΙΚΑ για το... αποτέλεσμα, όπως οι γνωστοί ανόητοι θα σας πουν), αλλά για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Για να τον ξανακάνουν μεγάλο. Αυτό είναι το μεγαλείο του λαού του Παναθηναϊκού, αυτό μας κάνει διαφορετικούς από κάθε άλλους.
Τα όσα έγιναν μετά τη λήξη του ματς με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο ήταν μοναδικά. Φανταστείτε τι είχε να γίνει αν κερδίζαμε κιόλας. Πάρτε παράδειγμα από αυτά τα παιδιά που χωρίς ΚΑΝΕΝΑ όφελος και κέρδος (αφήστε τους ΓΕΛΟΙΟΥΣ να λένε τα δικά τους) λατρεύουν έτσι τον Παναθηναϊκό, αγαπήστε περισσότερο την ομάδα, αφήστε στην άκρη τις μιζέριες και τις αστείες θεωρίες συνομωσίας και θα την βρούμε την άκρη μας…
