Αξίζει να το ζήσετε!

Καταρχήν γράφω έχοντας μόλις γυρίσει από την παρουσίαση του πλάνου για «νέα Λεωφόρο» από το Παναθηναϊκό Κίνημα. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι η τρίχα ήταν κάγκελο σε όλη τη διάρκεια της προβολής των videos. Δεν θα μπορούσε να συμβεί και διαφορετικά, αλίμονο. Αυτό που είδαμε ήταν το απόλυτο όνειρο για κάθε οπαδό της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας, το ιδεατό σχέδιο που θα μπορούσε να γίνει, αν θέλετε πείτε το και μια τρελή φαντασίωση.

Αφήνουμε τα όνειρα, ξυπνάμε και πάμε στην πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται να πω εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος για τη δυσκολία του εγχειρήματος. Αν ήταν απλό θα είχε γίνει άλλωστε εδώ και χρόνια. Ωστόσο, το ότι είναι δύσκολο δεν σου απαγορεύει να το παλέψεις κιόλας. Κάτι που χρειάζεται ενότητα, συσπείρωση και φυσικά γερά πορτοφόλια.

Ειδικά για το τελευταίο νομίζω καταλαβαίνετε όλοι πως αυτός που θα βγει (αν φυσικά βγει) μπροστά και θα τα «χώσει» (και να... τους τα χώσει), όπως και να λέγεται, θα γίνει ΘΕΟΣ, θα του στήσουν άγαλμα! Επίσης, όταν λέμε συσπείρωση δεν εννοούμε «να μαζευτούμε να… πάτε», όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, αλλά μιλάμε για ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ. Όποιος είδε τα πλάνα, δεν πήγε να βουρκώσει και ακόμη το… σκέφτεται για μένα δεν είναι για πολλά – πολλά από εδώ και στο εξής.

Τι κάνουμε λοιπόν σε πρώτη φάση; Καταρχήν λέμε από καρδιάς ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά του ΠΑΝΚΙ, έστω γι’ αυτό το πρώτο βήμα που έκαναν. Και από εκεί και πέρα ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ. Όχι τα πρόσωπα συγκεκριμένα, αλλά τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ μέσω των παιδιών αυτών. Διαδίδουμε την ιδέα ΠΑΝΤΟΥ, αν μας παίρνει (γιατί όχι στην τελική;) ψηφίζουμε κιόλας για να πιέσουμε ακόμη περισσότερο, γενικά το παλεύουμε όσο πάει και όσο μας παίρνει. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν πετάω στα σύννεφα. Ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα ήμουν και ΕΙΜΑΙ εξ αρχής συγκρατημένος παλεύοντας να βάλω τη λογική (για Ελλαδιστάν μιλάμε) πάνω από το συναίσθημα ΑΛΛΑ μην ξεχνάμε ένα πράγμα: Καμιά μάχη δεν είναι χαμένη πριν δοθεί. Και μην ξεχνάτε και κάτι άλλο. Είμαστε ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!

Πάμε τώρα στα πιο άμεσα που και πάλι με τη Λεωφόρο έχουν να κάνουν. Και αναφέρομαι στο ματς του Σαββάτου. Εχω την αίσθηση ότι το κλουβί θα είναι το Σάββατο με τον Ατρόμητο καλύτερο από ποτέ. Αυτό πιάνω στην Παναθηναϊκή ατμόσφαιρα. Η ομάδα έχει κερδίσει για τα καλά τον κόσμο που ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ να στηρίζει την προσπάθεια που γίνεται, η Λεωφόρος προσφέρεται από μόνη της για τρελά γούστα, ο καλύτερος ίσως ρυθμός σε σύνθημα που βγάλαμε τα τελευταία χρόνια τρελαίνει και τραγουδιέται και μετά τη λήξη των αγώνων («και δεν είμαστε καλααααααα») και όλα συνηγορούν ότι με «μαέστρο» τη «13» θα χορεύει όλο το γήπεδο με τον Ατρόμητο.

Δεν μπορώ να ξέρω από τώρα αν θα γεμίσει, θα έχει πάντως σίγουρα πολύ κόσμο και ΑΞΙΖΕΙ να έχει ακόμη περισσότερο. Όποιος μέχρι τώρα παρακολουθεί τη φετινή προσπάθεια από την τηλεόραση ή τα facebook (παρεμπίπτοντος, άλλη μόδα κι αυτή και πιστεύω ώρες – ώρες πως ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ ανακαλύφθηκε για να τσακωνόμαστε και να μιζεριάζουμε οι Παναθηναϊκοί) ας σηκωθεί από εκεί και ας έρθει μια βόλτα από τον Ναό να παρακολουθήσει από κοντά αυτή την ομάδα. Είναι κάτι που πραγματικά (και Παναθηναϊκά) αξίζει να το δεις και το ζήσεις. Τίποτα άλλο. Ραντεβού στο Κλουβί ΜΑΣ!