Κέρδισε ΗΔΗ την πρώτη μάχη!

Στον απόηχο των διοικητικών εξελίξεων, που έχουν ακόμη δρόμο και σίγουρα εκκρεμούν αρκετές λεπτομέρειες, η ζωή στον Παναθηναϊκό συνεχίζεται. Έχοντας μάλιστα πια ένα σημαντικό δείγμα της φετινής ομάδας μπορούμε κάλλιστα να βγάλουμε κάποια ασφαλή και ΣΟΒΑΡΑ συμπεράσματα και όχι τις αερολογίες και τις μπούρδες που ακούγαμε και διαβάζαμε το καλοκαίρι από εμπαθείς ή έστω… απλά άσχετους.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν την πρώτη του μεγάλη μάχη την έχει ήδη κερδίσει. Εγινε ξανά ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ κι αυτό το παραδέχονται εχθροί και φίλοι. Το μαρτυρά το όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο που παίζει μέσα στο γήπεδο, ο χαρακτήρας, ο τσαμπουκάς  και η συσπείρωση που βγάζει, ο τρόπος με τον οποίο τον αποδέχονται οι οπαδοί του, εσχάτως και τα αποτελέσματα.

Το «εσχάτως» το χρησιμοποιούμε διότι δυστυχώς η βαθμολογία δεν λέει την αλήθεια καθώς έχουν χαθεί βαθμοί που δεν έπρεπε, που δεν θα χάνονταν υπό κανονικές συνθήκες. Δεν μπορεί να είναι η διαφορά ΑΥΤΟΥ του Παναθηναϊκού 14 πόντους από τον Ολυμπιακό, πόσω μάλλον 8 από τον ΠΑΟΚ. Δεν φάνηκε μόνο στα μεταξύ τους παιχνίδια αυτό, φαίνεται γενικότερα καθώς όποιος έχει μάτια βλέπει.

Είναι όμως και εν μέρει λογικό καθώς όπως έχουμε ξαναπεί ο Παναθηναϊκός πλήρωσε τις «ειδικές συνθήκες» τις οποίες βίωσε και βιώνει. Στην προσπάθειά του να ολοκληρώσει τις μεταγραφές με τους δικούς του οικονομικούς όρους καθυστέρησε αρκετά με αποτέλεσμα, όπως έχουμε ξαναγράψει, οι πρώτες αγωνιστικές να μοιάζουν με… προετοιμασία.

Σύμφωνοι, με τα «αν» δεν γίνεται δουλειά, είναι ωστόσο προφανές πως αν το πρωτάθλημα ξεκινούσε ένα μήνα αργότερα, ο Παναθηναϊκός (με βάση αυτό που ΒΛΕΠΟΥΜΕ και όχι με τα γενικόλογα και τα αν) θα βρισκόταν πολύ ψηλότερα στη βαθμολογία.

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός δεν έγινε… ΑΕΚ, όπως σας διαβεβαίωναν και σας δηλητηρίαζαν το καλοκαίρι άνθρωποι που πολλοί από εσάς τους εμπιστεύεστε και τους ακούτε με τα μάτια κλειστά, άσχετα αν όσοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω ΓΕΛΑΝΕ ΧΡΟΝΙΑ μαζί τους.

Ο Παναθηναϊκός γίνεται ξανά ομάδα σε βαθμό που υποχρέωσε ήδη κάποιους να παραδέχονται πως μπορεί να πάρει το Κύπελλο, να μπει άνετα στην πεντάδα, να χτυπήσει ακόμη και… δεύτερη θέση και άλλα τέτοια. Φέρτε στο μυαλό σας το «μετά» του φιλικού με την Βαλενσιέν ή των πρώτων αγωνιστικών, δείτε το τώρα και θα συνειδητοποιήσετε αυτό που λέμε.    

Κι όλα αυτό το πράγμα δεν έτυχε, αλλά ΠΕΤΥΧΕ. Διότι όπως λέγαμε ακόμη και όταν έπεφταν οι  αρχικές σφαλιάρες η ομάδα ΕΙΧΕ ΠΛΑΝΟ και ήταν μαθηματικά βέβαιο και θέμα χρόνου αυτό να αποδειχτεί και στην πράξη. Οι παίκτες που ήρθαν δεν ήταν τελειωμένοι όπως κάποιοι πίστευαν και διέδιδαν ισοπεδώνοντας τους πάντες και τα πάντα. Κίνητρο έψαχναν και ευκαιρία για να κάνουν το restart. Οι πιτσιρικάδες δεν ήταν «αιώνια ταλέντα» αλλά διψασμένα νιάτα, παιδιά που το μάτι τους γυαλίζει, έτοιμα να αρπάξουν την κάθε ευκαιρία από τα μαλλιά. Το ίδιο και σε ότι αφορά τους ανθρώπους που έκαναν το σχεδιασμό, που δούλευαν - και δουλεύουν - από το πρωί ως το βράδυ έχοντας κατασκηνώσει στο νέο προπονητικό κέντρο της ομάδας.

Ειλικρινά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πια θα είναι η κατάληξη της φετινής σεζόν και που θα κάτσει η μπίλια. Πιθανώς θα έχει κι άλλα «κάτω» και «πάνω» αλλά σαφώς λιγότερα από τα αρχικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το βασικό στοίχημα έχει ήδη κερδηθεί. Ο Παναθηναϊκός έχει πάψει να απαξιώνεται και αντιμετωπίζεται ξανά και από τους περισσότερους ως ΚΑΝΟΝΙΚΗ ομάδα.

Ούτε στο… μείον και ένα βήμα από τα τοπικά βρίσκεται όπως πριν από 1,5 χρόνο, ούτε καν στο μηδέν. Εχει καλύψει σημαντικό μέρος από το χαμένο του έδαφος αλλά φυσικά θέλει ακόμη και χρήμα και χρόνο τα οποία θα ήταν ευχής έργο να καλύψει αν υπάρξει happy end στις διοικητικές εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί.  Σε κάθε περίπτωση το μαγαζί έχει αρχίσει να νοικοκυρεύεται σε όλους τους τομείς και αυτό μόνο απαρατήρητο δεν μπορεί να περάσει…