Πρώτη και… ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά!

Να πει κανείς πως δεν τα λέγαμε; Έγινε λοιπόν το «κακό» με τη Λεωφόρο και ας ελπίσουμε να είναι για πρώτη και ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά. Η ποινή δεν έπεσε και έτσι ο Παναθηναϊκός στο επερχόμενο παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα θα αγωνιστεί δίχως τη βοήθεια των οπαδών του. 

Δεν χρειάζεται να πούμε πόσο μεγάλη είναι η ζημιά. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Για αγωνιστικούς καθώς η ομάδα παίρνει απίστευτη δύναμη από τον κόσμο της. Για οικονομικούς καθώς η ΠΑΕ χάνει χρήματα σε μια εποχή που δεν τις περισσεύουν και φυσικά και για τον Ερασιτέχνη, ο οποίος επίσης «ζει» από τα λεφτά αυτά.

Και μιλάμε μάλιστα για ένα παιχνίδι που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το γήπεδο θα ήταν ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ. Κυριακή, τρεις το μεσημέρι είναι μακράν η καλύτερη ώρα για ΟΛΟΥΣ. Για όσους πήγαν με τον Ολυμπιακό και θέλουν να ξαναπάνε, αλλά φυσικά και για εκατοντάδες πράσινους μπόμπιρες που θα μπορούσαν να τους φέρουν οι γονείς τους στο Σπίτι ΜΑΣ. Θα ήταν μια από τις πιο όμορφες Κυριακές και την κάναμε την πιο ξενέρωτη. Διότι πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα πιο «κρύο» και άχαρο από το να παίζεις χωρίς κόσμο.

Το αν είναι υπερβολική η τιμωρία σε σχέση με άλλες, ανάλογες και χειρότερες, περιπτώσεις δεν χρειάζεται να το πούμε εδώ μέσα. Όποιος έχει μυαλό και μνήμη καταλαβαίνει. Και σαφώς και είναι εύλογη η απορία του στιλ «δηλαδή αν εμείς είχαμε μπει στον αγωνιστικό χώρο, ρίχναμε μολότοφ και δέρναμε τους αντίπαλους παίκτες τι τιμωρία θα τρώγαμε;», αλλά η απάντηση είναι γνωστή και με εξαίρεση τη διετία 2008-2010 έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό.

Ή μήπως το γεγονός ότι το χρηματικό ποσό από τις καμπάνες στον Παναθηναϊκό ξεπερνάει συνολικά ΟΛΩΝ των υπόλοιπων ομάδων της Λίγκας; Λες και μόνο στη Λεωφόρο γίνεται ότι γίνεται και οι υπόλοιποι είναι «παναγίες». Είναι αυτό που λέμε «μόνος σου και όλοι τους».

Γνώμη μου είναι ότι με βάση τα όσα είχαν προηγηθεί, τις προκλήσεις που υπήρξαν από Αστυνομία και διάφορες άλλες γραφικές και καλτ φιγούρες που έριχναν λάδι στη φωτιά, στη μεγάλη του πλειοψηφία ο κόσμος του Παναθηναϊκού έδειξε απίστευτη ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση. Μέχρι και ο Μώραλης το παραδέχτηκε, που αν μη τι άλλο μια εμπειρία από «ζούγκλες» την έχει.

Αποδείχτηκε όμως πως ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ δεν φτάνει για να τη βγάλεις καθαρή. Βρέθηκαν δύο, τρεις, άντε δέκα, τύποι που δεν παίρνουν από λόγια έριξαν μέσα ότι έριξαν και μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί, μιας και μας είχαν ήδη «έτοιμους».

Τι γίνεται από εδώ και πέρα όμως και πως δεν θα ξαναφτάσουμε στην ίδια κατάσταση; Ο Παναθηναϊκός από την πρώτη μέρα καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να περιφρουρήσει τη Λεωφόρο. Βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τους οπαδούς του και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να περιοριστεί κάθε δράση που ξεφεύγει.

Δεν είναι εύκολο αυτό και δεν συμβαίνει ΜΟΝΟ στον Παναθηναϊκό, άσχετα αν κάποιοι κάνουν αλλού τα στραβά μάτια.

Συνεχίζεις λοιπόν με ακόμη μεγαλύτερη ένταση την προσπάθεια και παράλληλα ζητάς τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ του κόσμου. Ο καθένας ας ελέγχει τον διπλανό του, ας του βάζει χέρι, ας τον πετάξει και εκτός αν δει πως ξεφεύγει.

Δεν γίνεται αλλιώς, δεν ελέγχεται αλλιώς.

Άλλο κεκλεισμένων των θυρών ΔΕΝ αντέχεται.