Μαζί του και στα δύσκολα!

Ντέρμπι ήταν και πάει. Με άσχημο αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό αλλά με πολλά «αλλά», αγωνιστικά και μη. Τις μέρες που ακολούθησαν γράφτηκαν ένα κάρο πράγματα. Εγιναν αναλύσεις επί αναλύσεων. Για μένα η είδηση της βραδιάς εξακολουθεί να είναι αυτή που βγήκε ΜΕΤΑ το τελευταίο σφύριγμα του Μάνταλου. Και εκεί θα εστιάσουμε το άρθρο αυτό.

Λένε πως τις περισσότερες φορές το κριτήριο του κόσμου είναι αλάθητο. Ειδικά όταν δεν μιλάμε για 1-2 θύρες, μια «μερίδα» όπως λέγεται, αλλά για ΟΛΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ. Η αντίδραση των οπαδών του Παναθηναϊκού, ελάχιστα λεπτά από μια σοκαριστική ήττα στο 90’ μέσα στο σπίτι σου από αυτόν που δεν θες να χάνεις ούτε στο… τάβλι, ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Όρθιοι όλοι για ένα πεντάλεπτο να χειροκροτούν αμήχανα τα «μωρά» του Αναστασίου για την προσπάθεια.

Εχει παίξει και καλύτερα παιχνίδια κόντρα στον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός, τα έχει χάσει και είχαμε αποδοκιμασίες, λαϊκά δικαστήρια κλπ. Ήταν όμως «υπό άλλες συνθήκες» επομένως υπήρχαν και ΑΛΛΕΣ απαιτήσεις.

Το έγραψα το βράδυ του Σαββάτου, το επαναλαμβάνω και τώρα. Δεν μικραίνει ο Παναθηναϊκός από τέτοιες αντιδράσεις, μην τρώτε παραμύθι. Αντίθετα μεγαλώνει. Ή θέλετε βοηθιέται για να μεγαλώσει πιο γρήγορα, να γίνει ξανά όπως τον θέλουμε και ακόμη καλύτερος.

Ο κόσμος λοιπόν έχει μάτια, βλέπει και καταλαβαίνει. Κατανοεί ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν είναι όπως παλιά. Και γι’ αυτό δεν οφείλονται οι παρόντες. Αντίθετα αυτοί προσπαθούν με ότι όπλο διαθέτουν. Πολεμάνε με τόξα και με πέτρες κόντρα στα πυρηνικά όμως είναι ΕΔΩ και αντιστέκονται. Τα δίνουν όλα για να ξαναφέρουν τον Παναθηναϊκό εκεί που του αξίζει. Από το ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ (μείον για την ακρίβεια) όπου τον παρέλαβαν, τον έκαναν σε πρώτη φάση ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ (αλίμονο αν αμφιβάλει κάποιος και γι’ αυτό) και αργά ή γρήγορα ξανά ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ.

Η στήριξη που υπάρχει στην ομάδα είναι μοναδική. Ακόμη και μετά την ισοπαλία με τη Βέροια στο Ναό είχαμε χειροκρότημα από τη «13», αλλά με τον Ολυμπιακό ήταν… αλλιώς. Ήταν απ’ όλο τον κόσμο, ήταν πιο δύσκολο να σου βγει γιατί η ήττα πόναγε και γι’ αυτό είναι σημείο αναφοράς στις συζητήσεις μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Το «μαζί σου και στα δύσκολα Παναθηναϊκέ» στην πλήρη αποτύπωσή του. Ε ΝΑΙ, τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να σε βοηθήσουν να βγεις ακόμη πιο γρήγορα από το τούνελ. Τα λέμε ξανά πριν το ματς με τον Αρη…

ΥΓ.: Μια υπενθύμιση επειδή ΠΑΝΤΑ οι γνωστές υπερβολές παίζουν ΜΟΝΟ με τον Παναθηναϊκό. Στο «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη», με τις μολότοφ στο τερέν και το ΞΥΛΟ στους παίκτες του τριφυλλιού ο… λογαριασμός ήταν μία αγωνιστική. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε…

ΥΓ.1: Είναι τουλάχιστον ντροπή να τολμάει ο οποιοσδήποτε να βάλει τη λέξη «Ριζούπολη» σε σύγκριση με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ακόμη και πρόπερσι που έγιναν στο ΟΑΚΑ χοντρά επεισόδια, αυτά ήταν μεταξύ οπαδών και αστυνομίας (ποιος τα προκάλεσε, με ποιον τρόπο και από πότε είναι επίσης γνωστό) και από την αποστολή του Ολυμπιακού δεν πειράχτηκε ούτε… τρίχα. Γιατί το ψέμα, η προπαγάνδα, η λάσπη και η γραφικότητα έχουν όρια!