Τρεις εβδομάδες είναι… πολλές!

Η τελευταία γεύση από Λεωφόρο ήταν εξαιρετική τόσο για την ομάδα όσο και για τον κόσμο. Πέρασε όμως αρκετός καιρός από το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, για την ακρίβεια τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Και είναι πράγματι… πολλές, ώστε να σε πιάσει το «στερητικό σύνδρομο» για να ζήσεις ξανά την ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ατμόσφαιρα στο ιστορικό κλουβί.  

Το τριφύλλι λοιπόν γυρίζει ξανά στη Λεωφόρο 21 μέρες μετά, καθώς μεσολάβησε το εκτός έδρας ματς στην Τούμπα και η διακοπή λόγω των Εθνικών. Πάντοτε η επανεκκίνηση του πρωταθλήματος είναι «θέμα» και ιδιαίτερα για ομάδες που είχαν βρει ρυθμό. Και οι πράσινοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Από τη μία η διακοπή, από την άλλη το μυαλό πολλών που τρέχει από τώρα στο ντέρμπι (ενώ προηγούνται τρία ολόκληρα παιχνίδια), δημιουργούνται αρκετές παγίδες σε ένα ματς που θέλει προσοχή και καθάρισμα από νωρίς. Επιπροσθέτως ο Πανθρακικός είναι μια ομάδα που θα παίξει κλειστά, καμία σχέση με την Τρίπολη δηλαδή κι αυτό θα δημιουργήσει ένα έξτρα πονοκέφαλο ως προς το να τον ανοίξεις.

Τα έξτρα προβλήματα για τον κόουτς είναι δύο. Ο Φιγκερόα μπορεί να έγινε μπαμπάς αλλά έχασε πολύτιμο έδαφος και λογικά δεν μπορεί να υπολογίζεται για πάνω από 20-30 λεπτά, ενώ και ο Μπαϊράμι οδηγείται στο χειρουργείο. Η απόφαση μοιάζει επιβεβλημένη και θα απαλλάξει τον παίκτη από ένα πρόβλημα που τον φρέναρε φανερά. Γιατί ήταν ξεκάθαρο ότι ο Εμίρ ήθελε αλλά δεν μπορούσε και δεν του έβγαινε όταν πιεζόταν…

Σε κάθε περίπτωση η επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων θα βάλει και ένα φρένο στο ακατάσχετο εμπόριο μιζέριας των τελευταίων ημερών, όπου αν θέλετε τη γνώμη επί της ουσίας γίνεται πολλή φασαρία για το τίποτα.

Είμαι μικρός για να μιλήσω για τον Δομάζο, για το τι λέει και τι δεν λέει γενικά και ειδικά. Είναι ωστόσο εμφανές ότι η ιστορία τραβήχτηκε από τα μαλλιά, κατά βάση από τα Μ.Μ.Ε. Καταρχήν για μια απόφαση των ΙΔΙΩΝ των παλαιμάχων  (ως κίνηση καλής θέλησης και συμβολισμού, διότι ξεκάθαρα ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ σώζεται με ένα – δυο χιλιάρικα), ενεπλάκη αφού τέτοια θέματα πουλάνε η «κακιά διοίκηση που δεν σέβεται και βάζει τους παλαίμαχους να πληρώσουν» και άλλες τέτοιες ιστορίες για αγρίους που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.  

Ή μήπως στο θέμα των τιμών των εισιτηρίων δεν είχαμε το ίδιο; Καταρχήν πάνω από το 60% των εισιτηρίων κάνει 20 ευρώ, άρα για ΠΟΣΑ ακριβά κομμάτια μιλάμε και ΠΟΣΟ κοστίζουν αυτά και δεν κόστιζαν παλιότερα; Επιπλέον, δεν έχω καταλάβει τι χάνει τελικά κανείς αν γίνει μέλος στη Συμμαχία, αντιθέτως με το τι κερδίζει πέραν της βοήθειας στην ομάδα ΤΟΥ. Ρίξτε μια ματιά στις παροχές και αν δεν το παίρνει πίσω και πολλαπλάσια το 50άρι τότε μάλλον κάποια πράγματα είναι απλά θέμα αντίληψης.

Δεν γίνεσαι δε μέλος απλά για να μπεις στο ματς με τον Ολυμπιακό, αλλά για να μπαίνεις με φτηνότερο εισιτήριο και σε ΟΛΑ τα υπόλοιπα ματς της ομάδας. Αν κάποιοι θυμούνται το γήπεδο μόνο στα ντέρμπι, είναι προφανές ότι θα το πληρώσουν λίγο πιο ακριβά, αλλά δεν  γίνεται κι αλλιώς, αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και δυστυχώς είναι σημάδι των καιρών …

Ακόμη και το θέμα χρεών – προσφυγών είναι πια ΓΝΩΣΤΟ, παύει να αποτελεί είδηση. Όπως είναι γνωστό ότι γίνονται συνεχείς προσπάθειες για την οικονομική εξυγίανση, αλλά αυτές δεν θα κρατήσουν μέρες ή εβδομάδες αλλά χρόνια. Επομένως, η καθημερινή επανάληψή τους, ουδέν νεότερο προσφέρει, ούτε πιο σύντομα θα λύσει το πρόβλημα.    

ΥΓ: Με δυο πράγματα βγαίνουν τα σαλιγκάρια. Με τη βροχή και τις (ελάχιστες) ήττες του Εξάστερου. Μην ξανοίγεστε παιδιά γιατί το ξέρετε καλά το έργο: ΘΑ ΧΟΡΕΨΕΤΕ, όπως σας λέγαμε και πέρσι και ΠΑΝΤΑ…  

ΥΓ1: To θέμα με το ένα από τα δύο «καλά παιδιά» του Ελληνικού μπάσκετ, τον παράγοντα με τα πιο γραφικά και από τη Σαντορίνη μπλουζάκια (πέρα του ότι έγραφε ΨΕΜΑΤΑ για τις βολές) και τις προκλητικές χειρονομίες που έκανε είναι από τα μεγαλύτερα ΣΚΑΝΔΑΛΑ του Ελληνικού Τύπου. Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν έγραψαν τίποτα οι «λειτουργοί» ενώ σε άλλες περιπτώσεις γράφουν και παραπάνω από αυτά που γίνονται. Ετσι, για να βλέπετε πως παίζεται ΚΑΙ ΕΚΕΙ το παιχνίδι…