Θέλει χρόνο, έχει δρόμο…

Είναι σαφές ότι το κλίμα έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Η αβεβαιότητα και η κινδυνολογία έχουν εξαφανιστεί και αν μη τι άλλο υπάρχει εμπιστοσύνη και ικανοποίηση για τη δουλειά που αρχίζει να φαίνεται. Δεν είναι παράλογη αυτή η «έκρηξη χαράς» με βάση την αρχική αμφισβήτηση που υπήρξε, αλλά δεν είναι και για… χόρταση.

Οι τρεις συνεχόμενες νίκες σε διάστημα οκτώ ημερών έδωσαν σε ομάδα και κόσμο αυτοπεποίθηση εν’ όψει της δύσκολης συνέχειας, ωστόσο όπως οι αρνητικές έτσι και οι θετικές αντιδράσεις θα πρέπει να βρίσκονται εντός ορίων. Οι ίδιοι που αποθεώνουν τώρα τους πράσινους είναι αυτοί που ισοπέδωναν τους πάντες και τα πάντα πριν από δύο εβδομάδες και ενδεχομένως να το ξανακάνουν αν (χτύπα ξύλο) χάσουμε στην Τούμπα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων αναφέρομαι ΒΑΣΙΚΑ στα ΜΜΕ στις ορέξεις των οποίων «χορεύει» πολλές φορές και ο φίλαθλος.

Τα πράγματα είναι απλά, όσο κι αν αυτό μοιάζει δύσκολο σε ορισμένους να το καταλάβουν. Όπως ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ΠΟΤΕ για πέταμα, για Β’ Εθνικές και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες που ακούγαμε και διαβάζαμε, έτσι και τώρα δεν πρέπει να πάει κανείς στο άλλο άκρο αυτό της αποθέωσης και των υψηλών στόχων. Θα έρθει και αυτή η στιγμή, είναι νομοτελειακό εφόσον δουλεύεις σκληρά, αλλά δεν είναι η ώρα.

Όσο ξενερωτικό κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο είναι ακόμη πάρα πολύ νωρίς. Θέλει χρόνο και έχει δρόμο έως τότε ο Παναθηναϊκός γι’ αυτό και η μπάλα θα πρέπει να κρατηθεί χαμηλά. Ειδικά όταν μιλάμε για μια καινούργια ομάδα που έχει πολλά νέα παιδιά τα οποία όσο εύκολα χάνουν τα φτερά τους στις στραβές, άλλο τόσο μπορεί να πετάξουν και στα σύννεφα με 3-4 νίκες.

Το μεγαλύτερο κέρδος πέρα από τους βαθμούς για το τριφύλλι είναι ότι οι νίκες αυτές θα αποβάλουν μέρος της πίεσης που υπήρχε ώστε να δουλέψεις καλύτερα και με καθαρό μυαλό. Θα σταματήσουν οι αηδίες για τον «υπό κρίση» Αναστασίου, για τις μεταγραφές των «τελειωμένων», για μια σειρά από υπερβολές και μίζερα συμπεράσματα που έκαναν την εμφάνισή τους και ουδεμία σχέση είχαν με την πραγματικότητα. Και ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν λέει κανείς για την ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ κριτική που πρέπει να γίνεται, αλλά για τις όποιες ακραίες – γραφικές καταστάσεις που ζήσαμε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.

Επιπλέον, το τριφύλλι έχει καταφέρει ΗΔΗ να πάρει με το μέρος του το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών του. Ακόμη και οι πλέον απαιτητικοί, αυτοί που γκρίνιαζαν για το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, έχουν αρχίσει να πείθονται ότι μπορεί να έχει χαμηλώσει αναγκαστικά ο πήχης αλλά υπάρχουν άνθρωποι που ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ νύχτα και μέρα πάνω σε συγκεκριμένο πλάνο με σκοπό το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ΚΑΝΕΙΣ. Διότι ΟΛΟΙ βλέπουν μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, ένα σύνολο το οποίο ανεξάρτητα από τα προβλήματα που υπάρχουν εκπέμπει ΥΓΕΙΑ μέσα και γύρω από τα αποδυτήρια. Και αυτό στην παρούσα φάση είναι μια πολύ καλή ΒΑΣΗ για τη συνέχεια.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έχει δρόμο ακόμη μπροστά του, πολλά εμπόδια να ξεπεράσει και πολλά στοιχήματα να κερδίσει. Και σε επίπεδο ρόστερ άλλωστε έχει πράγματα να περιμένει, επομένως να αισιοδοξεί ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Να μπουν στο κλίμα ο Μέντες με τον Μπαϊράμι, να πάρει τις ευκαιρίες του ο Ατζαγκούν, τα 20λεπτα του Φιγκερόα να γίνουν ημίχρονα και 90λεπτα, γενικώς να δέσεις περισσότερο σαν ομάδα, αφού κάτι τέτοιο δεν είχες τη δυνατότητα να το πράξεις το καλοκαίρι.             

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά ο Παναθηναϊκός δίνει το πρώτο του μεγάλο διαγώνισμα την Κυριακή στην Τούμπα. Όχι, πως τα ματς που προηγήθηκαν δεν ήταν σημαντικά αλλά εδώ πλέον μιλάμε για τη δεύτερη σοβαρότερη εκτός έδρας δοκιμασία μετά το Καραϊσκάκη. Η ομάδα βρίσκεται πλέον σε αξιοπρεπές επίπεδο ετοιμότητας, σαφώς και μπορεί να τα καταφέρει και εκεί μέσα (εδώ με τα περσινά χάλια και έκανες πλάκα και τις δύο φορές στον Ολυμπιακό), αλλά ο στόχος δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα. Στόχος είναι να γίνεσαι όλο και καλύτερος και να βγάζεις διαρκώς μέρος της δουλειάς σου στο γήπεδο. Τα υπόλοιπα θα έρθουν. Υπομονή να υπάρχει γιατί είναι δύσκολοι οι καιροί και όλα θα γίνουν…