Φάνηκε στο… χειροκρότημα!

Πολλές φορές το σκορ δεν λέει την αλήθεια σε σχέση με αυτό που έχεις δει. Ο αγώνας του Κυπέλλου με τον Εργοτέλη είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μεν νικηφόρο, αφήνει ωστόσο αυτό που λέμε «ανοιχτούς λογαριασμούς» και 100% σίγουρος δεν μπορείς να αισθάνεσαι.

ΟΜΩΣ, από την άλλη μιλάμε για την καλύτερη φετινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Ειδικά το πρώτο 45λεπτο είχε τα περισσότερα από τα στοιχεία που θέλει να βλέπει ο Γιάννης Αναστασίου σε ότι αφορά την ταχύτητα της ανάπτυξης της ομάδας, κυρίως από τα άκρα. Εκεί όπου η καλή βραδιά του Κλωναρίδη και του Ντίνα βοήθησε πολύ, ενώ και ο Πράνιτς παρότι δεν είναι ακόμη έτοιμος έκανε με την ποιότητά του τη διαφορά. Ανεβασμένος επίσης σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του ήταν και ο Ζέκα, καλή παρουσία και από τον Σπυρόπουλο, αν και γενικότερα η ομάδα λειτούργησε καλά.

Εκτιμώ πως αν στο διάστημα αυτό ο Παναθηναϊκός είχε στη σύνθεσή του τον Μπεργκ ή μπορούσε να παίξει από την αρχή ο Λούτσο πιθανότατα θα είχε καθαρίσει την πρόκριση. Κι αυτό καθώς έφτανε με άνεση στα αντίπαλα καρέ, έφτιαχνε με διαφορετικούς τρόπους πολλές φάσεις, αλλά δεν είχε τον παίκτη που θα τις τελειώσει, αφού έπαιζε δίχως κλασικό σέντερ φορ.

Εκείνο που δίχως δεύτερη σκέψη πρέπει να «πετάξει» ο Παναθηναϊκός είναι το νεκρό διάστημα στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα «κάθεται» μόλις μπαίνει μπροστά στο σκορ. Το πλήρωσε με την ισοφάριση από τον Διαμαντάκο (σ.σ. το παλικαράκι νόμιζε πως παίζαμε στο… ΟΑΚΑ, μα τελικά πρέπει να κατάλαβε), ΑΛΛΑ μετά από το αρχικό σοκ, συνήλθε, με την είσοδο του Φιγκερόα πίεσε και κυνήγησε με λύσσα τη νίκη και τελικά την πήρε.

Η αντίδραση των παικτών μετά το 1-1 μπαίνει στα άκρως θετικά του ταμείου γιατί ήταν ένα «θέμα» στα προηγούμενα ματς. Και στον Πλατανιά ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ισοφάρισε και τώρα κέρδισε, άρα κάτι αλλάζει κι αυτό μόνο απαρατήρητο δεν μπορεί να περάσει.

Μα το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι ο Παναθηναϊκός κερδίζει ΔΙΑΡΚΩΣ τον κόσμο του. Με τη λήξη του πρώτου μέρους σηκώθηκε ΟΛΟ το γήπεδο στο πόδι και χειροκρότησε τους πράσινους. Το ίδιο και στο φινάλε όπου παρά το εύθραυστο 2-1 οι οπαδοί αναγνώρισαν και επιβράβευσαν την υπερπροσπάθεια.

Το περασμένο Σάββατο με τον ΟΦΗ, παρά το άσχημο ξεκίνημα στη Λεωφόρο βρέθηκαν πάνω από δέκα χιλιάδες πράσινοι. Την Κυριακή είναι πιθανό να δούμε ένα κατάμεστο γήπεδο. Με κόσμο να έχει ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ και ΥΠΟΜΟΝΗ απέναντι στην ομάδα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για μια νέα ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό και για έναν άκρως απαιτητικό κόσμο, ο οποίος ωστόσο έχει κατανοήσει το μέγεθος του «κακού» και στέκεται ΔΙΠΛΑ στην ομάδα για να την βοηθήσει στην αναγέννησή της.

Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι ο Παναθηναϊκός θέλει τη νίκη την Κυριακή. Θέλει το «τρία στα τρία» (μαζί με το Κύπελλο) που εκτός από πόντους θα του δώσει και αυτοπεποίθηση για τα (πιο) δύσκολα που ξεκινούν. Ας μην ξεχνάμε ότι σε δέκα μέρες πάμε στην Τούμπα και ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι όπως πρέπει…