Ο Λούτσο είναι… «αυτό που έλειπε»!
O Nικόλας Βασιλαράς γράφει στο Onsports και εξηγεί γιατί η μεταγραφή του Φιγκερόα σε συνδυασμό με το «ξύπνημα» του Μπεργκ «αλλάζουν» τον Παναθηναϊκό
Ο Λούτσο θα είναι λοιπόν εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το κερασάκι στην τούρτα. Ήταν αυτό που ήθελε το μεγαλύτερο κομμάτι των πράσινων οπαδών και που τελικά έγινε και στην πράξη. Είναι μεταγραφή μηδενικού ρίσκου γιατί πολύ απλά… ξέρεις τι παίρνεις. Αλλωστε όπως είπε και ο ίδιος δεν αισθάνεται μεταγραφή γιατί πολύ απλά… επέστρεψε εκεί που βρισκόταν στο τέλος της σεζόν.
Δεν ξέρω γιατί ο Λούτσο δεν είχε βρει ομάδα μέχρι τώρα. Δεν μας αφορά κιόλας. Και δεν μας αφορά γιατί πολύ απλά ο συγκεκριμένος παίκτης μπορεί να μην κάνει στους άλλους, ΑΛΛΑ «κουμπώνει» απόλυτα στον Παναθηναϊκό. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα πέρσι όπου ο Αργεντίνος βούλωσε πολλά στοματάκια που έλεγαν διάφορα στην αρχή. Τρομερή αίσθηση του γκολ, απίστευτο δέσιμο με την κερκίδα, τεράστια προσωπικότητα. Τι άλλο να ζητήσεις;
Όσο για το ερώτημα «γιατί τώρα και όχι πριν δύο μήνες;» η απάντηση είναι απλή και βρίσκεται στα λεφτά. Πριν δυο μήνες η αυτόματη ανανέωση του συμβολαίου του απαιτούσε 400.000 ευρώ, τώρα τον παίρνεις με τα μισά. Καλώς ή κακώς τα 400 χιλιάρικα είχε αποφασιστεί να δοθούν στον πρώτο επιθετικό και αυτός κατά τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή θα ήταν ο Μπεργκ. Μακάρι να έφταναν και για τους δύο και να μην έφευγε το καλοκαίρι, όμως τέλος καλό όλα καλά. Και αυτό είναι που μετράει.
Και μιας και ο λόγος για τον Σουηδό είναι περιττό να τονιστεί ότι το δίδυμο αυτό αλλάζει επίπεδο την πράσινη επίθεση, είναι σέντερ φορ… άλλων εποχών. Με την παρουσία τους ο Παναθηναϊκός ξεπερνάει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτό του σκοραρίσματος. Για εκείνο της δημιουργίας ποντάρει πια στον Πράνιτς αλλά και στον Ατζαγκούν. Ο Μπεργκ λοιπόν είναι πλέον σχεδόν στο 100% και σύντομα θα μπει στο «χορό» και ο Φιγκερόα. Από μόνοι τους και αποτελούν εξαιρετικές μονάδες, σκεφτείτε τους και μαζί!
Τα χέρια του Αναστασίου λύνονται σιγά – σιγά και δεν θα χρειαστεί να κάνει αλχημείες. Είδατε και με την Εθνική πόσο καλός παίκτης είναι ο Καρέλης για παράδειγμα, όμως το παιδί δεν είναι κλασικός σέντερ φορ. Γι’ αυτό και αισθανόταν έξω από τα νερά του όταν του ζητήθηκε να παίξει στράικερ.
Λέγαμε και τις προάλλες ότι έστω και με καθυστέρηση το ρόστερ του τριφυλλιού είναι αυτή τη στιγμή αξιοπρεπέστατο, τουλάχιστον με βάση τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ δεδομένα και το τι περιμέναμε στην αρχή του καλοκαιριού. Είναι όμως και νέο και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς. Μια τόσο καινούργια ομάδα και με πολλές από τις αφίξεις παικτών – κλειδιά να έχουν γίνει στις… καθυστερήσεις δεν είναι δυνατόν να είναι έτοιμη με το καλημέρα. Και το πλήρωσε.
Γι’ αυτό και τονίζαμε την αναγκαιότητα, τουλάχιστον στην αρχή, να υπάρξουν νίκες έστω και με 1-0, να είσαι στοιχειωδώς τυχερός, να αγοράσεις χρόνο και ηρεμία. Δυστυχώς αυτό δεν επιτεύχθηκε, η πίεση σαφώς και έχει μεγαλώσει από την άλλη ωστόσο μια ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων θα δείξει ότι δεν μπορούσε να γίνει και αλλιώς.
Η ομάδα ΔΕΔΟΜΕΝΑ θα γίνεται καλύτερη από εδώ και στο εξής, ωστόσο αυτό που χρειάζεται είναι ΝΙΚΕΣ για να αλλάξει η ψυχολογία και να επιστρέψει η ηρεμία και το καθαρό μυαλό. Όχι, τόσο εντός που υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο και πίστη σε αυτό, αλλά κυρίως πέριξ. Εκεί όπου με εξαίρεση τους οργανωμένους λίγοι έχουν καταλάβει ακριβώς τι έχει παιχτεί, τι βιώνει ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος και κυρίως ΓΙΑΤΙ. Δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ούτε το 30% από αυτά που έχουν συμβεί και από αυτά που γίνονται με αποτέλεσμα ο καθένας να λέει και να πιστεύει το μακρύ του και το κοντό του. Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα, αλλά αργά ή γρήγορα θα λυθεί…
