H «Χούντα» και η (μεταγραφική) υπέρβαση!
Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει στο Onsports για το θετικό πρόσημο στις μεταγραφές του τριφυλλιού και τα «εξαφανισθέντα» επεισόδια στη Λιβαδειά.
Μεγαλύτερη και πιο άμεση δικαίωση σε αυτά που γράφαμε στο προηγούμενο blog δεν μπορούσε να υπάρξει. Όχι, πως ανακαλύψαμε την Αμερική, αλλά για να βλέπουν ΟΛΟΙ (όσοι καταλαβαίνουν τέλος πάντων) πως παίζεται το παιχνίδι και τι καταστάσεις βιώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γίνεται ότι γίνεται στη Λιβαδειά (υπάρχει ΑΦΘΟΝΟ φωτογραφικό υλικό), αργεί να αρχίσει περίπου δέκα λεπτά το δεύτερο μέρος και ο άνθρωπος που αποφάσισε να καθυστερήσει «ξεχνάει» να το γράψει στο φύλλο αγώνα. Βλέπετε ο Τοπούζης είναι η πρώτη χρονιά που σφυρίζει Σούπερ Λίγκα και είναι προφανές ότι θέλει να… ξανασφυρίξει και να μην τον φάει η μαρμάγκα όπως και τόσους και τόσους άλλους. Αφήστε μην έχει και κανένα… φούρνο όπως ο Κωνσταντινέας…
Το ίδιο και ο παρατηρητής αγώνα, το ίδιο και τα «αντικειμενικά» (εδώ γελάμε) ΜΜΕ, το ίδιο και το συνδρομητικό. Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν έγραψαν. Σε απλή μετάφραση είναι αυτό που λέμε… τι δεν καταλαβαίνεις; Μια μέρα πριν, καραμπινάτο οφσάιντ το γκολ της Βέροιας, ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος (δεν λέει κάτι αν είχε μισή ώρα ακόμη, απαγορεύεται να κερδίσεις με 1-0;), μούγκα στη στρούγκα η τηλεόραση, «καθαρός» και ο επόπτης. Ποιος θα τον παραπέμψει; Ο Καλαθενός;
Να συνεχίσουμε; Αστο καλύτερα. Πάμε στα δικά μας. Αν και αυτά δικά μας είναι, αλλά τέλος πάντων. Όρεξη να ‘χουμε, ευκαιρίες θα δοθούν ουκ ολίγες. Το θέμα ωστόσο είναι να τα λέει κανείς και να μην υπάρχει αυτή η άτυπη «χούντα». Αλλά τι να λέμε τώρα. Εδώ διαβάσαμε ότι ψάχνουν να περάσουν νέα διάταξη ώστε να φιμώσουν και τα κανάλια. Να μην μιλάει κανείς, να μην κριτικάρει κανείς. Μόνο να αποθεώνουν, μόνο να κάνουν το άσπρο μαύρο.
Τελείωσε και η μεταγραφική περίοδος και πλέον «παίζουν» μόνο οι ελεύθεροι. Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να φέρει πίσω τον Φιγκερόα και αν βρεθεί άκρη στο οικονομικό θα το καταφέρει. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ήδη ένα ξεκάθαρο δείγμα και το πρόσημο -για όποιον ΘΕΛΕΙ να δει- αν μη τι άλλο είναι θετικό. Το παραδέχονται εχθροί και φίλοι. Το ρόστερ γέμισε σημαντικά. Και σε ποιότητα και σε ποσότητα.
O Παναθηναϊκός, για λόγους που ξεκάθαρα δεν ευθύνεται η παρούσα διοίκηση, βρίσκεται σε κατάσταση «μνημονίου», κόβει από ΠΑΝΤΟΥ και προσπαθεί να ρίξει το χρέος μέχρι να στηριχθεί και πάλι στα πόδια του. Αυτό έχει συνέπειες και στην ποιότητα του έμψυχου δυναμικού, από τη στιγμή που «πέθαναν» τα συμβόλαια που ξέραμε.
Με τα πιο πάνω δεδομένα λοιπόν οι κινήσεις που έγιναν, έστω και με καθυστέρηση, σε ορισμένες περιπτώσεις συνιστούν υπέρβαση. Παίκτες σαν τον Πράνιτς, τον Μπεργκ, τον Μπαϊράμι και τον Μέντες δεν νομίζω να περίμεναν και πολλοί στην αρχή του καλοκαιριού να τους δουν στα πράσινα. Πολύ πιο χαμηλά είχε πάει ο πήχης.
Ο Παναθηναϊκός όμως τους πήρε και μάλιστα με τους δικούς του όρους. Και αυτό είναι και καλό και κακό.
Καλό διότι δεν υπήρξε καμία «ατασθαλία» στα οικονομικά, άρα συνεχίζεις την πορεία «εξυγίανσης» και κακό διότι για να το πετύχεις αυτό ήθελε πολύ υπομονή με αποτέλεσμα η προετοιμασία να γίνει κυρίως με την… Κ20 και η ομάδα να μην είναι έτοιμη στο ξεκίνημα. Εξ ου και οι πέντε (ελέω και επόπτη φυσικά) βαθμοί που χάθηκαν. Αν ξεκίναγε σε δέκα μέρες το πρωτάθλημα θα ήταν άλλη ομάδα ο Παναθηναϊκός.
Όπως πολλοί πιστεύουν πως θα είναι και μετά τη διακοπή. Κι αυτό το ξέρουν και οι απέναντι.
Γι’ αυτό και «ασχολούνται» μαζί του. Αν ήταν για «πέταμα» η ομάδα θα κοίταγαν τη δουλειά τους. Λάθος;
