Το πρώτο «αίμα»!
Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει στο Onsports για την ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος από τον βοηθό και τον ανέτοιμο Παναθηναϊκό
Εντάξει, ξέρω, ξέρω… «Φτιάξε ομάδα και μετά μίλα για διαιτησία» κλπ. Αλήθεια πόσες φορές το έχετε ακούσει αυτό το παραμυθάκι; Τόσες ώστε ακόμη και σε οπαδούς του Παναθηναϊκού να τους κάνουν το μυαλό κιμά, να τους αλλοιώνουν περισσότερο και από το ίδιο το αποτέλεσμα. Τι λέτε ρε; Από πότε προβλέπεται να σε σφάζουν και να μην μιλάς; Που το έχετε βρει αυτό γραμμένο;
Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει πόσοι θα το καταλάβουν. Ο καθένας άλλωστε κρίνει με βάση αυτό που έχει ή δεν έχει μέσα στο κεφάλι του. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει λοιπόν ο Παναθηναϊκός δεν έχασε δύο βαθμούς από τη Βέροια επειδή δεν έπαιξε καλά. Το ξέρουμε ότι η ομάδα είναι ανέτοιμοι και έχει «θέματα», όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ΘΕΜΑ που προέκυψε στο συγκεκριμένο ματς Ναι, αν έπαιζε καλύτερα μπορεί να τους σιγούρευε η ουσία ωστόσο είναι ότι είχαμε ΑΛΛΟΙΩΣΗ.
Αφήνω στην άκρη τη συνολική διαιτησία του Μήτσιου με τα πολλά ανάποδα σφυρίγματα, ειδικά στο πρώτο μέρος. Οφσάιντ καραμπινάτο είναι το γκολ της ισοφάρισης. ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; Το ακυρώνει, νικάς με 1-0, πηγαίνεις στη διακοπή και διορθώνεις τις πολλές αδυναμίες που έχεις. Ασε με να κερδίσω και θα τα βρω τα υπόλοιπα στην πορεία. Τόσο απλά… θα ήταν τα πράγματα αλλά ο βοηθός είχε άλλη γνώμη. Επεσε λοιπόν η «πιστολιά», είχαμε αν θέλετε το πρώτο «αίμα».
Και στέρησε από τον Παναθηναϊκό μια νίκη, δυο έξτρα ποντάκια μα ΚΥΡΙΩΣ την ηρεμία και την αυτοπεποίθηση που θα έπαιρνε μια νέα πέρα ως πέρα ομάδα κερδίζοντας ένα ακόμη παιχνίδι. Οι νίκες, ακόμη και με… μισό – μηδέν, μακιγιάρουν τα προβλήματα και σου δίνουν καθαρό μυαλό για να συνεχίσεις τη δουλειά. Αντιθέτως τέτοια αποτελέσματα ξενερώνουν τον (πολύ) κόσμο, δημιουργούν πίεση, ίσως και γκρίνια. Γιατί δεδομένα ένα σημαντικό κομμάτι του πράσινου λαού δεν αντέχει να βλέπει έτσι τον Παναθηναϊκό, πονάει η καρδιά του. Είναι επίσης γνωστό πως οι νίκες φτιάχνουν φιλάθλους και οι αποτυχίες οπαδούς.
Από εκεί και πέρα δεν χρειάζεται να λέμε ξανά τα ίδια. Η ομάδα είναι ανέτοιμη, θέλει δουλειά, θέλει να μπουν τα παιδιά που ήρθαν και που… έρχονται, θέλει πολλά. Και πάνω απ’ όλα υπομονή και γερό στομάχι. Πιθανώς θα έρθουν κι άλλα τέτοια αποτελέσματα, θα έρθουν όμως και καλύτερες μέρες. Το βλέπετε, το παραδέχονται οι περισσότεροι, ότι σε επίπεδο στελέχωσης ρόστερ γίνεται το καλύτερο δυνατό. Κάποιες κινήσεις όπως του Πράνιτς και του Μπεργκ φτάνουν στο όριο της υπέρβασης.
Δεν μπορεί λοιπόν να μην είναι καλύτερη η ομάδα μετά τη διακοπή. Δεν μπορεί να μην είναι καλύτερη ΓΕΝΙΚΩΣ. Γίνεται δουλειά και όλοι το βλέπουν. Το κακό είναι ότι μέχρι τότε θα έπρεπε να έχει τις μικρότερες δυνατές απώλειες αλλά δυστυχώς αυτό δεν κατέστη δυνατό και έχουν ήδη χαθεί πέντε σημαντικοί πόντοι. Εκείνο πάντως που επ’ ουδενί δεν έχει χαθεί είναι το δέσιμο με τον κόσμο και η στήριξη. Φάνηκε και μετά τη λήξη του ματς και η απάντηση είναι απλή. Ο κόσμος ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ. Βλέπει ότι κάποιοι προσπαθούν με ένα σωρό δυσκολίες, δεν τον κοροϊδεύουν. Για αυτό στηρίζει. Και θα στηρίξει κι άλλο. Μέχρι να σηκώσουμε ξανά κεφάλι. ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ είμαστε, μην το ξεχνάτε αυτό…
