Ένα «μάθημα» για όλους!

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για το ματς της Νέας Σμύρνης. Παρά τη δεδομένη στενοχώρια όλων των ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΩΝ (ασχέτως του διόλου απίθανου «απόψε γκρινιάζουν αυτοί που κατά βάθος χαίρονται» που διάβασα σε ένα status φίλου) όσο δύσκολο είναι να το χωνέψεις άλλο τόσο εύκολο είναι να το «μεταφράσεις» αυτό που έγινε. Κι αν δεν γινόταν τώρα, θα γινόταν κάποια άλλη στιγμή. Σύντομα πάντως. Γιατί θα τα έχουμε κι αυτά.

Ναι, μας ήρθαν πολύ νωρίς, αλλά όποιος διαθέτει μια στοιχειώδη λογική ξέρει ότι η χρονιά θα έχει πολλά «πάνω» και «κάτω». Προσπαθώντας να σταθείς στα πόδια σου και να εξυγιανθείς οικονομικά, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, θα φας αρκετά χαστούκια, θα χρειαστείς γερό στομάχι. Και γι΄ αυτά τα χτυπήματα το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν ευθύνονται οι παρόντες άσχετα αν κάποιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν για τους δικούς τους λόγους να το καταλάβουν. Ο πήχης έχει χαμηλώσει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά, από την άλλη όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ. Και θα ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ να το κάνουν παρά τις απίστευτες δυσκολίες.

Σε κάθε περίπτωση η ήττα αυτή ήταν ένα καλό μάθημα. Για όλους. Υπό αυτή την έννοια ίσως είναι καλό (λέμε τώρα…) που ήρθε νωρίς. Ώστε να συνειδητοποιήσουν άπαντες τι ζόρια υπάρχουν, να ξέρουν τι μας περιμένει και να μην πετάνε στα σύννεφα. Το λέω και για κάτι φίλους που μου έστελναν μηνύματα για «πρωταθλήματα» και άλλα τέτοια (στην παρούσα φάση) «τρελά». Όσο για κάποιες μιντιακές υπερβολές που υπήρξαν μετά τη νίκη της πρεμιέρας και κάποιες που δεδομένα θα υπάρξουν σε αρνητική μορφή ύστερα από το 3-0 πολύ απλά δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την πραγματικότητα. Που είναι σκληρή. Αν μη τι άλλο πάντως όπως είχες κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα μπροστά στην πρεμιέρα, τώρα το έκανες με την όπισθεν. Αυτή είναι η αλήθεια.

Το παιχνίδι κύλησε ως εξής. Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός είχε τον απόλυτο έλεγχο, αλλά ελλείψει κλασικού φορ δεν μπορούσε να απειλήσει. Από το… πουθενά και από μια στιγμιαία αδράνεια ήρθε το 1-0 κόντρα στη ροή του ματς. Η είσοδος του Μπεργκ έκανε τον Παναθηναϊκό πολύ πιο επιθετικό, όμως το γκολ δεν μπήκε σε 1-2 καλές φάσεις. Δεύτερη κυανέρυθρη ευκαιρία και… 2-0 πάλι κόντρα στη ροή και κάπου εκεί τα πάντα τέλειωσαν.

Έκτοτε οι γηπεδούχοι άρχισαν να πέφτουν κάτω και να πετάνε μπάλες από την εξέδρα, ενώ και οι πράσινοι φάνηκε δίχως πολλούς παίκτες με μεγάλη εμπειρία να χάνουν την αυτοπεποίθησή τους και να λυγίζουν μη μπορώντας να ανατρέψουν την κατάσταση. Φυσική εξέλιξη το 3-0 αντί του 2-1, μια αποβολή αποτέλεσμα του εκνευρισμού και φινάλε με μια βαριά και ασήκωτη ήττα για το τριφύλλι από μια ομάδα που θα πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να ξαναβάλει φέτος τρία τέρματα! Το θέμα είναι φυσικά ότι τα έβαλε και τα φάγαμε εμείς…

Πολυτέλειες για να μείνεις άλλο στο χαστούκι από τον Πανιώνιο δεν υπάρχουν. Και δεν νομίζω πως θα μείνει και κανείς. Εχεις συγκεκριμένο πλάνο, κοιτάς μπροστά και προσπαθείς να το υλοποιήσεις. Να γίνεις ξανά ΟΜΑΔΑ. Κανείς δεν υποσχέθηκε τίποτα παραπάνω, κανείς δεν θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει. Κοιτάς παιχνίδι με το παιχνίδι ξεχωριστά, προσπαθείς να βελτιώνεσαι, να κλείνεις τρύπες. Και εκ των έσω και με ενίσχυση. Το άλλο Σάββατο ακολουθεί η Βέροια στη Λεωφόρο που ακόμη κι αν δεν είναι γεμάτη θα πρέπει να βγάλει την υγεία και τη συσπείρωση της πρεμιέρας. Αυτό είναι από τα μεγάλα όπλα της ομάδας άλλωστε και δεν πρέπει να χαθεί παρότι η ψυχολογία είναι υπό το μηδέν σε πολύ κόσμο.

ΥΓ: Μια κουβέντα και τέλος γιατί δεν θέλω να χάνω το χρόνο μου. Πραγματικά θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ χαζός για να νομίζει ότι υπάρχει οποιοσδήποτε μέσα στην ομάδα που να θέλει ή να μπορεί να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε ΣΟΒΑΡΟ επενδυτή να την αναλάβει. Τι σανό σας δίνουν ρε παιδιά και το τρώτε έτσι αμάσητο; Τέτοιος λοιπόν ΔΕΝ έχει εμφανιστεί ακόμη παρά τα όσα διαδίδουν οι «γνωστοί – άγνωστοι». ΜΑΚΑΡΙ και με το καλό να έρθει. Αν κάποιοι δεν βάλανε μυαλό μετά από ένα χρόνο ΔΟΥΛΕΜΑ τότε τζάμπα συζητάμε, τζάμπα καίει η λάμπα. Καλό είναι πάντως κάποια μέρα να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ από το όνειρο και να τα βάλουν με αυτούς που τους δούλευαν και τους δουλεύουν. Τους ξέρει κόσμος και κοσμάκης…