Έχει μέλλον, θέλει το χρόνο του…

Ολοκληρώθηκε λοιπόν και το τελευταίο φιλικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού για την προετοιμασία, επομένως θα πρέπει (ή μήπως θα έπρεπε;) να έχουμε σιγά – σιγά μια εικόνα της φετινής ομάδας. Ποια είναι αυτή; Ότι… ΔΕΝ έχουμε ακόμη ξεκάθαρη εικόνα. Αυτό ακριβώς! Έστω κι αν ο χρόνος αρχίζει να πιέζει και η σέντρα γίνεται την άλλη Κυριακή στη Λεωφόρο.

Καλώς ή κακώς, για τους γνωστούς λόγους οικονομικής στενότητας δηλαδή, οι μεταγραφές άργησαν αισθητά. Δεν έχει καν συμπληρωθεί το ρόστερ, αναζητούνται 2-3 τελευταίες «πινελιές» που ειδικά σε ότι αφορά την κατηγορία «προσωπικότητα» μοιάζουν απαραίτητες. Επιπλέον, οι περισσότερες από τις προσθήκες που έγιναν είναι λίγες μέρες στην ομάδα και δεν έχουν «μπει» ακόμη ούτε στο 50%. Επομένως θέλουν χρόνο.

Για να μην μπερδευόμαστε τα πράγματα δεν είναι ούτε άσπρα ούτε μαύρα και η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Ούτε για να «γίνουμε ΑΕΚ» ήμασταν μετά τα 4 από την Βαλενσιέν, ούτε για «πρωτάθλημα θα πάρουμε όλους θα τους τρελάνουμε» έπειτα από την Λάτσιο. Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και επ’ ουδενί στρωμένος με ροδοπέταλα. Το έχουμε συνειδητοποιήσει και είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι για το τι μας περιμένει. Γερό στομάχι θέλει και αντοχές στο βομβαρδισμό σαχλαμάρας που θα ακολουθήσει.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει συγκεκριμένες και ορατές αδυναμίες, αλλά είναι μια ομάδα που μέρα με τη μέρα θα βελτιώνεται, θα γίνεται καλύτερη. Και που φυσικά εκ των πραγμάτων ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι έτοιμη στην πρεμιέρα, όπως φυσικά δεν θα είναι και κανένας άλλος από τους αντιπάλους.

Φάνηκε και με την Λάτσιο ότι βελτιώνεσαι και αποκτάς ταυτότητα, φάνηκε ακόμη και με την Νόριτς παρά την ήττα. Από μια ομάδα σαν και αυτές που… δεν θα βρεις στην Ελλάδα, τουλάχιστον τις πρώτες αγωνιστικές. Εκτός κι αν ο Παναιτωλικός, ο Πανιώνιος, η Βέροια, κλπ, είναι τέτοιου επιπέδου και δεν το έχουμε καταλάβει.

Εκεί είναι και το κλειδί. Οι πρώτες αγωνιστικές. Εκεί που για να ετοιμαστείς πιο γρήγορα θέλεις ΝΙΚΕΣ. Εστω και με το ζόρι, έστω και με «αίμα», με… μισό - μηδέν. Γιατί οι νίκες θα σου δίνουν αυτοπεποίθηση και χρόνο, ενώ οι απώλειες θα σε φέρνουν πάλι πίσω. Μια εβδομάδα μας έμεινε και ραντεβού ξανά στη Λεωφόρο. Με τον κόσμο δίπλα για το πρώτο τρίποντο.

ΥΓ: Το μότο είναι γνωστό εδώ και χρόνια. «Πούλα στον γαύρο κολακεία, στον ΑΕΚτζή ελπίδα και στον Παναθηναϊκό μιζέρια». Τα έχουμε πει άλλωστε πολλές φορές. Απλά αντί για ΑΕΚ (εκεί κι αν πάει η ελπίδα σύννεφο) βάλτε λίγο ΠΑΟΚ που είναι και της μόδας.

ΥΓ1: ΟΚ, ο Παναθηναϊκός έχει τα «θέματά» του, τα λέμε και τα… εμπεδώσαμε, τουλάχιστον οι Παναθηναϊκοί, οπότε μην «προσπαθείτε» τζάμπα να μας πείτε κάτι που δεν ξέρουμε. Με τους υπόλοιπους τι γίνεται; Ότι πάει μέσα γράφει στους μεν από την αρχή των φιλικών, μα κατά τα άλλα χάνεται το τόπι και παίζουν μπαλάρα! Ο άλλος αποκλείεται με κάτω τα χέρια στην Ευρώπη, τρώει και τρία στην Τούμπα από κάποια Καλλονή (τι θα γινόταν άμα χάναμε εμείς;) και όχι απλά δεν κουνιέται φύλλο, αλλά το γλείψιμο πάει σύννεφο. Όλα είναι ωραία και καλά. Αντικειμενικές εφημερίδες σου λένε... Και μετά απορούν γιατί ο κόσμος στις παραλίες διαβάζει ΟΚ και Ciao και δεν τις ακουμπάει…

ΥΓ2: Η ζέστη βαράει στο κεφάλι τελικά, δεν εξηγείται διαφορετικά. Ο Μπαρτζώκας δήλωσε ότι δεν θα πήγαινε ποτέ στον Παναθηναϊκό, προφανώς για να πουλήσει γαυροσύνη σε αυτούς που είχαν μπει πίσω από τις κουρτίνες στο ΣΕΦ αλλά και στους πονεμένους Αγγελόπουλους! Ρε άνθρωπε, τον Παναθηναϊκό τον ρώτησες αν σε θέλει; 3-0 στο κεφάλι σου έριξε με δύο διπλά στο «εξοχικό» μας στο ΣΕΦ και Κύπελλο στην «γκαρσονιέρα» μας στο Ελληνικό. Να σε πάρει να σε κάνει τι; Πλάκα μας κάνεις;

ΥΓ3: Τα «αστειάκια» με τον Μέντες θα κοπούν. Εδώ είστε και εδώ είμαι. Αλλά τι να λέμε; Εδώ κράζανε τον Σισέ και τον Ζιλμπέρτο, στον Ολλανδό θα κωλώσουν;