Έστειλε – και πήρε – μήνυμα

«Ραντεβού» στη Λεωφόρο γράφαμε σε ετούτη εδώ τη γωνιά την προηγούμενη εβδομάδα και τελικά το αποτέλεσμα έδειξε πως άξιζε και με το παραπάνω η προσμονή της «μεγάλης επιστροφής». Και όταν λέμε αποτέλεσμα δεν εννοούμε το τελικό σκορ (φιλικό ήταν άλλωστε), αλλά τη γενικότερη εικόνα και τα μηνύματα που πέρασαν.

Είναι δεδομένο ότι όσο περνάει ο καιρός ο Παναθηναϊκός θα βελτιώνεται. Και τούτο για τον απλούστατο λόγο πως αυτό που βλέπαμε τόσο καιρό… δεν ήταν ο Παναθηναϊκός. Ή καλύτερα για να μην παρεξηγηθούμε δεν ήταν η ομάδα που σχεδίαζε ο Αναστασίου αλλά ένα σύνολο εκτάκτου ανάγκης και ειδικών συνθηκών. Το ρόστερ του «τριφυλλιού» γέμισε σημαντικά τις τελευταίες μέρες, οι νέοι μπήκαν με τη μία στην ομάδα και όσο περνάει ο καιρός θα ανεβάζουν κι άλλο στροφές. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Ο Μπεργκ δεδομένα είναι κλάση, αλλά θέλει λίγο χρόνο ακόμα. Ο Μπαϊράμι επίσης είναι σφιγμένος. Ο Μέντες ανεβαίνει, αν και εξ αρχής θεωρώ υπερβολικά τα σε βάρος του σχόλια, αλλά τι να λέμε; Εδώ έκραζαν μέχρι τον Ζιλμπέρτο κάποιοι. Αυτοί είμαστε!  Η άμυνα έδεσε με την παρουσία του «Σίφο» και σίγουρα Κουτρουμπής και «Τριάντα» έχουν να μάθουν πολλά δίπλα του.

Ο Καπίνο βρήκε ξανά τον εαυτό του, αυτό το μηχανάκι ο Ζέκα… ακόμα τρέχει, ο Αλγερινός «τσαμπουκαλεμένος», το ίδιο και ο Καρέλης, όμως όλα τα λεφτά ήταν δύο μικροί. Ο Μαρινάκης από τα δεξιά και αυτός ο διάολος ο Ντίνας, ο οποίος από πέρσι είχε δείξει ότι θα «βγει» και ουδεμία έκπληξη αισθάνομαι για την εξέλιξή του. Α και δεν έχουμε κλείσει κιόλας με τις μεταγραφές. Λογικά πάμε για δύο συν μία. Ίσως και συν δύο. Ονόματα δεν χρειάζονται. Πάνω – κάτω τα ξέρετε…   
Για μένα λοιπόν το μήνυμα του αγώνα με τη Λάτσιο (που πέρσι ας μην ξεχνάμε μας είχε κερδίσει με σβηστές τις μηχανές) είναι διπλό και εκεί πρέπει να σταθούμε. Το πρώτο ήρθε από την ομάδα η οποία έδειξε ότι έχει μέλλον και φυσικά δεν είναι ούτε για πέταμα ούτε για να γίνει… ΑΕΚ όπως προεξοφλεί ο κάθε επαγγελματίας τρομολάγνος. Η ομάδα έχει αρκετές ποιοτικές λύσεις, πολύ νιάτο, δίψα και πάνω απ’ όλα μια έδρα φωτιά. ΟΚ, το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση το ξέρουμε και ΚΑΝΕΙΣ δεν πετάει στα σύννεφα, ούτε μιλάει για πρωταθλήματα. Απλά με τα ζόρικα δεδομένα που υπάρχουν ΟΛΟΙ προσπαθούν για το καλύτερο. Κι αυτό είναι η απόλυτη αλήθεια.

Από εκεί και πέρα το δεύτερο μήνυμα ήρθε από τον ίδιο τον κόσμο προς την ομάδα. Όταν το κεφάλι κάθε Παναθηναϊκού βομβαρδίζεται καθημερινά περί μιας «διαλυμένης ομάδας που θα πέσει» κλπ, όταν η εικόνα στα φιλικά ήταν δίχως αμφιβολία κακή, η παρουσία 14.000 ανθρώπων Αυγουστιάτικα στη Λεωφόρο είναι ΘΕΜΑ. Και ακόμη πιο θετικό είναι ότι ο κόσμος έχει αρχίσει και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ την κατάσταση της ομάδας. Εχει υπομονή και διάθεση να τη στηρίξει. Φάνηκε αυτό στη συμπεριφορά της κερκίδας στα «νεκρά» διαστήματα, φάνηκε και στο χειροκρότημα στο φινάλε.

Γενικά στη Λεωφόρο ήταν όλα μαγικά και ονειρεμένα από νωρίς το απόγευμα. Όπως παλιά, όπως πάντα. Να το πω; Θα το πω, γιατί όχι; Για να καταλήξω στο γήπεδο την ανέβηκα και την κατέβηκα την Αλεξάνδρας τέσσερις και πέντε φορές με το αμάξι. Από την Κηφισίας ως το «Πεδίο» και πάλι. Και μετά αρκετές φορές γύρω – γύρω, από θύρα σε θύρα.
ΝΑΙ, ζωντάνεψε και πάλι η γειτονιά ΜΑΣ, παντού έβλεπες κόσμο με πράσινα να ανεβοκατεβαίνει, τους δρόμους και τις καφετέριες γεμάτες και ΧΑΜΟΓΕΛΟ. Πολύ χαμόγελο. Αυτό μας είχε λείψει, αυτό θέλουμε να κρατήσουμε για πάντα.  Μύριζε παντού ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ γιατί πολύ απλά εκεί είναι το σπίτι μας και το γήπεδο αυτό φτάνει και περισσεύει για να ΦΤΙΑΞΕΙ νέους Παναθηναϊκούς.

Και δυο πράγματα για την εξέδρα που σημειωτέον, για όσους δεν το είδαν, έπαιξε «μπάλα» χωρίς οργανωτή  (Γιαννάρα να ζήσετε!!!). Καλή ήταν και θα γίνει ακόμη καλύτερη. Αλλωστε εκτός από την ομάδα κάνουν «προετοιμασία» και οι οπαδοί μέχρι να βρουν τα πατήματά τους. Απλά να προσέξουμε ΟΛΟΙ ένα πράγμα. Μην τσιμπάμε με τον κάθε τερματοφύλακα που θα προκαλέσει γιατί στην Ελλάδα έχει ΠΟΛΛΟΥΣ τέτοιους και οι «γνωστοί – άγνωστοι» μας έχουν «έτοιμους».

 Ξέρουν ότι το μεγάλο όπλο του φετινού Παναθηναϊκού είναι η έδρα του και θα θελήσουν να του την κλείσουν. Γι’ αυτό μάγκες ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ. Μην παρασύρεστε με το παραμικρό. Αντε καλή χρονιά να ‘χουμε και μην φοβάστε τίποτα και κανέναν. Παναθηναϊκοί είμαστε. Και Παναθηναϊκός θα πει μαχητική ψυχή. Αυτό να μην ξεχνάτε ΠΟΤΕ…

ΥΓ: Πάλι πολλά έγραψα ρε γαμώτο. Μας πήρε τα μυαλά η Λεωφόρος…