Ραντεβού στη Λεωφόρο

Καλημέρα, καλό μήνα και… καλώς σας βρήκα. Θα τα λέμε πλέον από αυτή εδώ τη γωνιά, αφού πήρα «μεταγραφή» από το paoworld. Θα μιλάμε για τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο, θα τα λέμε κυρίως για μπάλα, αλλά ΟΧΙ ΜΟΝΟ, καθώς έχω μια «τρέλα» και με τα υπόλοιπα τμήματα. Γενικότερα θα καταπιανόμαστε με ότι επιβάλει η Παναθηναϊκή επικαιρότητα, δεν θα υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο «πρωτόκολλο».

Για όσους δεν γνωρίζουν, μια αναγκαία σημείωση: Έχω πάψει εδώ και ένα χρόνο να είμαι «σκέτος» δημοσιογράφος, αλλά δουλεύω επίσημα στο Γραφείο Τύπου του Παναθηναϊκού. Έχω όμως την άποψή μου και αφού μου ζητήθηκε, με χαρά θα την μοιραζόμαστε. Πάμε όμως στο θέμα μας.

Μεγάλη μέρα η Κυριακή για τον Παναθηναϊκό. Μετά από χρόνια επιστρέφει στο Σπίτι ΤΟΥ, στον απόλυτο ποδοσφαιρικό Ναό για εμάς, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας του (κάποιοι βέβαια επιμένουν να μην το καταλαβαίνουν ούτε αυτό, ούτε το «γιατί» φτάσαμε ως εδώ και λένε για να λένε κάνοντας κριτική για την κριτική) είναι σαφές ότι η ομάδα έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ τον κόσμο. Πιο ενωμένο, πιο προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα, πιο υπομονετικό και με πιο «γερό στομάχι» από ποτέ. Αυτό είναι το ΜΟΝΟ σίγουρο.

Ναι, ΚΑΝΕΝΑΝ δεν μπορεί να ικανοποιεί η σημερινή εικόνα, σε κανέναν δεν μπορεί να αρέσει εκεί που έχει πάει ο πήχης, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να συμβιβαστούμε μέχρι (και αν) βρεθεί κάτι καλύτερο, μέχρι να καθαρίσει κάπως το πράγμα. Δεν γίνεται αλλιώς, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Και σας το λέει αυτό ένας άνθρωπος που στο παρελθόν έχει ασκήσει σκληρότατη κριτική για πράγματα που δεν του άρεσαν στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Όμως όταν έχεις μια πανίσχυρη οικονομικά και όχι μόνο διοίκηση είναι λογικό να έχεις απαιτήσεις και να μην… συμβιβάζεσαι όπως γινόταν επί σειρά ετών με τη δεύτερη θέση, τις σφαλιάρες στο παρασκήνιο, τις «αποστάσεις» με τους οπαδούς και διάφορα άλλα χιλιοειπωμένα. Να τρελαίνεσαι και να απορείς πως είναι δυνατόν να τα δέχονται όλα αυτά.

Τώρα τα πράγματα μπορεί μεν να είναι πολύ χειρότερα, αλλά μόνο μικρά παιδιά, αφελείς και στημένοι, δεν καταλαβαίνουν πως δεν γίνεται να έχουν τις ίδιες απαιτήσεις με το πρόσφατο (πολυμετοχικότητα) ή μακρινό (προηγούμενη ιδιοκτησία) παρελθόν. Και αν μη τι άλλο είναι… τουλάχιστον άδικο να την πέφτεις και να ειρωνεύεσαι (άλλο η κριτική, άλλος ο εξευτελισμός, γιατί πλέον έχουμε περάσει εκεί) σε αυτόν που προσπαθεί με τα καλά του και τα στραβά του να βοηθήσει και όχι σε αυτόν (ή αυτούς, αν θέλετε κάποιοι απλά για την οικονομία της συζήτησης) που έφερε την ομάδα ως εδώ.

Ραντεβού λοιπόν την Κυριακή στη Λεωφόρο. Δίπλα σε μια ομάδα που όλοι ξέρουμε πως δεν είναι ακόμη έτοιμη, που δεν είναι όπως την ονειρευόμαστε, αλλά που έστω και αργά μαζεύει σιγά – σιγά τα κομμάτια της και που όσο περνάει ο καιρός δεδομένα θα αλλάζει. Προς το καλύτερο.

ΥΓ: Δεν μπορώ να πω για τον καθένα αν είναι πολλά ή λίγα τα 50 ευρώ για την εγγραφή της Συμμαχίας. Είναι στην τσέπη του καθενός, είναι όμως και στο… μυαλό. Να σκεφτεί και να δει δηλαδή πως εκτός από το ότι βοηθάει την ομάδα ΤΟΥ, στην ουσία τα παίρνει και πίσω και μάλιστα με τόκο. Τις… εξωαγωνιστικές παροχές τις γνωρίσατε στην παρουσίαση των διαρκείας, τα υπόλοιπα «κέρδη» φαίνονται με το καλημέρα. Μισό εισιτήριο με την Λάτσιο, έκπτωση στη νέα φανέλα και όπου να ‘ναι βγαίνει το 50άρι. Και είναι μόνο η αρχή.

ΥΓ.1: Η μη πώληση του Μαυρία έχει δύο αναγνώσεις, όπως (θα) είχε και η πώληση. Επομένως δεν χρειάζονται υπερβολές απλά για να ‘χαμε να λέγαμε είτε έτσι είτε αλλιώς. Αν τον έδινε ο Παναθηναϊκός θα δεχόταν μια σοβαρή οικονομική «ένεση» (ας δούμε μόνο πόσο είναι το μπάτζετ και πόσα χρήματα θα έπαιρνες από τους Αγγλους), αλλά θα έχανε ένα τεράστιο ταλέντο. Τώρα δεν μπορεί να υπολογίζει στα λεφτά αυτά, αλλά κρατάει τον εφιάλτη του… Χολέμπας στη μηχανή του. Επομένως, σωστά προχώρησε τις διαπραγματεύσεις γιατί ήταν ένα εξαιρετικό deal, ορθώς επίσης δεν «χαλάστηκε» κιόλας με τη ματαίωση της μεταγραφής. Δεν του έμεινε κανένα «παλτό» που ήθελε να διώξει, αλλά το μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

ΥΓ.2: Αν θέλετε και μια πρόβλεψη, χωρίς να υπάρχει σχετική πληροφορία, πιστεύω ότι σύντομα ο Χάρης θα ξαναφέρει πρόταση. Γιατί και το όνομά του έχει αρχίσει να φτιάχνεται και σοβαρό μάνατζερ έχει…

ΥΓ.3: Α η πλάκα είναι ότι οι ΙΔΙΟΙ που κράζανε επειδή θα πουληθεί ο Μαυρίας, κράζουν και πάλι (δεν ξέρουν προφανώς και τίποτα άλλο) επειδή ΔΕΝ πουλήθηκε. Ρε πλάκα μας κάνετε;

ΥΓ.4: Ο Παναθηναϊκός δεν έχει πει ΠΟΤΕ τα τελευταία 2-3 χρόνια ότι πάει για «μεγάλα πράγματα» κλπ, παρά μόνο για να επιβιώσει. Αν το έκανε αυτό και είχε μαζέψει ένα δεκάρικο σε τρία ματς από αντιπάλους… αμφιβόλου ποιότητας θα είχε γκρεμιστεί το σύμπαν. Αντίθετα τωρα, εκεί που έπεσε το δεκάρικο, δεν ανοίγει (για… ευνόητους λόγους) μύτη. Είναι το τρίπτυχο που λέμε χρόνια για τα ΜΜΕ. «Πούλα στον γαύρο κολακεία, στον ΑΕΚτζή ελπίδα και στον Παναθηναϊκό μιζέρια», αν θες να κονομήσεις.

ΥΓ.5: Τα «σπάει» η νέα φανέλα. Ετσι απλά…

ΥΓ.6: Αυτά τα… ολίγα, γιατί έχω να γράψω καιρό και πήρα φόρα. Γιώργο (Μητροφάνη) δεν θα ξαναγίνει, αν και ξέρω εδώ και χρόνια πως έχεις το ίδιο «θέμα». Τα (ξανά) λέμε…