Το κρίσιμο ερώτημα περί Ευρώπης...

Μήπως είναι προτιμότερο να μείνει ένα χρόνο εκτός Ευρώπης ο Παναθηναϊκός, προκειμένου να γίνουν όλα όσα απαιτούνται και τα οποία προφανώς είναι πολλά και επίπονα, για την πλήρη αναδόμηση της ποδοσφαιρικής ομάδας σε καθαρά υγιείς βάσεις εκ του μηδενός;

Είναι, πραγματικά, δύσκολο για το πρεστίζ, την ιστορία αλλά και τη βαρύτητα του ονόματος του Παναθηναϊκού να αποδεχτεί εύκολα κανείς τη σκληρή σημερινή πραγματικότητα. Είναι όμως εξίσου δύσκολο και να φανταστεί κάποιος την επόμενη αγωνιστική περίοδο, σε περίπτωση που η εξασφάλιση μιας θέσης στην Ευρώπη υποχρεώσει όλο το σύστημα του Παναθηναϊκού να κινηθεί με ρυθμούς τέτοιους που θα προκαλέσουν -δεδομένων των οικονομικών προβλημάτων- μια σειρά βιαστικών ενεργειών, που ίσως αποδειχθούν ακόμα χειρότερες. Χειρότερες από όσες μέχρι σήμερα έχουν υλοποιηθεί και ήδη έχουν αποδειχθεί ανεπαρκείς για το μέγεθος αυτής της ομάδας.

Ως εκ τούτου δεν πρέπει να τα βάψουν... μαύρα στην Παιανία σε περίπτωση που χαθεί η συμμετοχή στα Play Offs (κάτι που φαντάζει εξαιρετικά πιθανό μετά και την ήττα από τον Πλατανιά), αλλά να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τη δυσμενέστατη αυτή συγκυρία, προκειμένου να είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που ο κόσμος του Παναθηναϊκού βιώνει αυτές τις καταστάσεις.

Οφείλουν οι διοικούντες να οργανώσουν και να παρουσιάσουν στον κόσμο ένα πλάνο τέτοιο που θα μπορεί -δεδομένης και της επιστροφής στη Λεωφόρο- να προσελκύσει ξανά τους Παναθηναϊκούς στο γήπεδο. Οι ομάδες χτίζονται απ' το μηδέν και το ήδη πετυχημένο σε απόλυτο βαθμό, φετινό παράδειγμα του μπασκετικού Παναθηναϊκού, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό... επιβίωσης του ποδοσφαιρικού, στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος.

Ερθει δεν έρθει η κατάκτηση της πέμπτης θέσης, εξασφαλίσει ή όχι την έξοδό του στην Ευρώπη, ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός πρέπει να ξεκινήσει απ' το μηδέν τη δημιουργία της ομάδας της νέας αγωνιστικής περιόδου. Και να ξεκινήσει από τώρα, δεδομένης και της αποχώρησης του Φάμπρι από την τεχνική ηγεσία, προχωρώντας στην πρόσληψη του προπονητή, χωρίς να καθίσει στον πάγκο, που θα πιάσει δουλειά και θα ετοιμάσει μαζί με τη διοίκηση το πλάνο στο οποίο θα χαράξουν τη στρατηγική της επόμενης τριετίας. Διότι, όσο και αν αυτό πονάει, ο πρώτος μεγάλος στόχος για τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να τεθεί σε ορίζοντα τριετίας.

Με ανοικτά χαρτιά και όραμα ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός μπορεί να σηκώσει «κεφάλι» και πάλι. Αργά ή γρήγορα...