Ομοιότητες και διαφορές...

Δεν μπορεί κανένας, άλλωστε, να γνωρίζει αυτές τις ώρες, όλα όσα «παίζονται» κάτω απ' το τραπέζι που τώρα θέλει και την Κύπρο να σκύβει το κεφάλι, όπως πρώτη η Ελλάδα έσπευσε προς όφελος της... σωτηρίας των Ελλήνων και του εθνικού συμφέροντος να κάνει, στους ξένους δανειστές.

Είναι άλλωστε, πάρα πολλά τα λεφτά, τα αέρια, τα πετρέλαια, ο χρυσός, ο ήλιος, η θάλασσα και όλα τα άλλα φυσικά αγαθά που έχουν Ελλάδα και Κύπρος να προσφέρουν στην Ευρώπη και επιθυμεί «διακαώς» η Ευρώπη να «υποθηκεύσει» με κάθε τρόπο, ποντάροντας στο υπερ-φουσκωμένο τραπεζικό σύστημα και των δύο κρατών που οι παγκόσμιοι δανειστές -εν γνώση τους- προκάλεσαν, δημιούργησαν και συντηρούν με τη συνεχή τροφοδότησή του, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Αυτό που γνωρίζω από το βράδυ της Τρίτης και μάθαμε πλέον όλοι εδώ στην Ελλάδα είναι ότι το «όχι» παραμένει στο ελληνικό λεξιλόγιο. Ενα κοινοβούλιο είπε «όχι» στην τρόικα και το Eurogroup, στα γερμανικά -ουσιαστικά- σχέδια και τους υποχρέωσε να ανασυνταχθούν και να υποχρεωθούν σε επαναδιαπραγμάτευση. Ξέρετε, είναι αυτή η άγνωστη για τους Ελληνες πολιτικούς έννοια. Η επαναδιαπραγμάτευση που έρχεται -υποχρεωτικά- αφού όμως, προηγηθεί το αυτονόητο «όχι». Και, δυστυχώς, στην Ελλάδα οι Ελληνες πολιτικοί αποδείχτηκαν εξαιρετικά ανεπαρκείς, αφού το δικό τους «όχι», ακόμα περιμένουμε να το ακούσουμε.

Αναμένουμε να ακούσου -επιτέλους- το «όχι» που βροντοφωνάζει καθημερινά η ελληνική κοινωνία και να βγουν κάποια στιγμή απ' το καβούκι τους, προστατεύοντας τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα και όχι τα τραπεζικά και τις... εξισώσεις των δανειστών, που δεν καταλαβαίνουν απο ανθρωπιστική κρίση και κοινωνική εξαθλίωση των πολιτών που ζουν σε αυτή τη χώρα.

Και αν για την πολιτική και τους πολιτικούς δεν προκαλεί πλέον καμία έκπληξη η στάση που τήρησαν και τηρούν στην Ελλάδα, έναντι εκείνων της Κύπρου, προκαλεί και μάλιστα τεράστια απορία, η... αφωνία της ελληνικής εκκλησίας έναντι της φωνής του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου, που από την πρώτη στιγμή έσπευσε να πει και εκείνος το δικό του «όχι». Και δεν στάθηκε εκεί, αλλά πρότεινε την υποθήκευση του συνόλου της εκκλησιαστικής περιουσίας στην Κύπρο με ομόλογα του δημοσίου συνδεδεμένα με το φυσικό αέριο, προκειμένου να στηριχθεί η κυπριακή οικονομία στα δικά της πόδια.

Πήραμε πολλά μαθήματα όλοι από τον τρόπο αντίδρασης της Κύπρου και τον τρόπο αντιμετώπισης, γιατί αντίδραση της Ελλάδας δεν υπήρξε. Ευχή και ελπίδα, πλέον, να ανασυνταχθεί η ελληνική πολιτική «σκηνή» και να αναζητήσει τρόπους ικανούς να βγάλει πραγματικά τη χώρα από την κρίση, αλλά μαζί με τους πολίτες της. Και εκεί που επιβάλλεται, εκεί που η κοινή λογική σε οδηγεί να πεις «όχι», να το κάνουν και να μη σκύβουν άλλο το κεφάλι.

Να το κάνουμε όλοι, γιατί αυτή η υπόθεση μας αφορά όλους. Και θα μας ακουμπήσει όλους. Αργά ή γρήγορα. Περισσότερο ή λιγότερο... Ερχεται...