Το «αίνιγμα» της Ρεάλ
Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την υποχρέωση που είχε μπροστά του πριν από τον αγώνα με τη Ρεάλ καθώς με "επαγγελματικό" τρόπο πέρασε από την Ελευσίνα. Το θετικό είναι ότι όλοι οι παίκτες παρέμειναν "φρέσκοι" κι ενεργοί, δεν υπήρξαν απρόοπτα (αυτό κι αν εκτιμάται σημαντικό καθώς φέτος ούτε σε Αll Star Game δεν μπορούν να χαρούν οι "πράσινοι") και στο δεύτερο ημίχρονο βγήκε ενέργεια ειδικά στην άμυνα.
Απ' εδώ και πέρα μόνο... Ρεάλ υπάρχει για τον Παναθηναϊκό. Το θέμα έχει να κάνει πάντως και με το ότι οι "πράσινοι" καλούνται να λύσουν έναν "γρίφο" σχετικά με τους Μαδριλένους: Σε τι κατάσταση θα τους βρουν; Η μέχρι πρότινος αήττητη στην έδρα της Ρεάλ, είδε δύο ομάδες να περνούν νικήτριες από το σπίτι της. Πρώτα την Μάλαγα στην Euroleague (κάνοντας... άνω κάτω τον όμιλο) και στη συνέχεια την Κανάριας για το Ισπανικό πρωτάθλημα (όπου εκεί πάντως δεν κινδυνεύει η "Βασίλισσα" να χάσει την πρωτιά στην Κανονική Περίοδο).
Μπορεί να χάσει τρεις συνεχόμενες εντός έδρας αναμετρήσεις η Ρεάλ; Ιδού το πρώτο ερώτημα... Για να είμαστε ειλικρινείς δεν θεωρώ και τόσο πιθανό σε ομάδες τέτοιου επιπέδου να συμβεί κάτι τέτοιο, να ηττηθούν δηλαδή τρεις φορές και μάλιστα μέσα στην έδρα τους σε διάστημα μίας εβδομάδας. Όμως με τον τρόπο που αγωνίζεται η Ρεάλ... όλα μπορούν να συμβούν.
Η Ρεάλ διαθέτει παίκτες με ποιότητα, με εμπειρία και προσωπικότητα, με ταλέντο. Τι δεν διαθέτει; Ομαδικό πνεύμα, αρχές στο παιχνίδι της... Ποντάρει περισσότερο στην προσωπικότητα και στην αξία των παικτών της, σε εμπνεύσεις- στιγμιαίες αποφάσεις στα κρίσιμα σημεία ενώ ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, όπου πολλές φορές έχει βρεθεί να "κυνηγάει", επιστρατεύει ένα μάλλον ανορθόδοξο τρόπο αντίδρασης με πολύ... ξύλο (κόσμια μπορούμε να το αποκαλέσουμε "στα όρια του φάουλ").
Δεν είναι πρόθεσή μας να "μηδενίσουμε" τίποτα... Θεωρούμε, όμως, ότι όπως την "σκαπουλάρισε" πολλάκις και προφανώς χωρίς να καταλάβει το πώς, έτσι είναι ικανή να "πετύχει" κάτι που ελάχιστοι θεωρούν ότι μπορεί να συμβεί: Να χάσει δηλαδή τρία συνεχόμενα παιχνίδια εντός έδρας.
Με βάση το ρόστερ και τους παίκτες (αν τους κρινουμε ατομικά) το ρεκόρ της και η πορεία της στην Euroleague δεν αποτελούν έκπληξη. Για όποιον δεν έχει δει τους αγώνες της βέβεια...Αν "επιστρέψουμε" σε αγώνες που μάλλον έπρεπε να έχει ηττηθεί τότε θα δούμε την πραγματική εικόνα μιάς ομάδας με πλούσιο ταλέντο, με ισχυρές προσωπικότητες, αλλά με μηδενικές αρχές, που μπορεί να παίξει σε ένα στυλ και κυρίως παίζει... αφελές μπάσκετ.
Στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός έμεινε χωρίς καλαθι στα τελευταία 6'30'' και η Ρεάλ πέρασε. Τους δύο αγώνες με τη Ζαλγκίρις επίσης δεν κατάλαβε ποτέ ο Λάσο το πως τους νίκησε. Με τη Μπάμπεργκ στη Μαδρίτη... μιά από τα ίδια. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ότι κάπου θα "στράβωνε" αυτή η διαδρομή της Ρεάλ κι επειδή δεν μου ενέπνεε την παραμικρή εμπιστοσύνη απέφευγα να τη χαρακτηρίσω "φαβορί" ή ακόμα κι αν το έκανα, σίγουρα γινόταν με... μισή καρδιά κι έχοντας πάρα πολλά ερωτηματικά ως συνοδευτικά.
Δεν υποτιμώ, όμως, την προσωπικότητα των παικτών της που την έχουν βγάλει πολλές φορές από τις δυσκολίες. Αναρωτιέμαι πάντως για πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτό...