Ολη η ντροπή δική τους...

Ενός ποδοσφαιριστή μα πάνω απ' όλα ανθρώπου, ενός Έλληνα φορολογούμενου πολίτη αν προτιμάτε, που υποχρεώθηκε από την αναλγησία εργοδοτών και κρατικών φορέων, την ανυπαρξία τους με άλλα λόγια, να φύγει στη Γερμανία προκειμένου να εξασφαλίσει στο παιδί του όλα όσα απαιτούνται για να ξεπεράσει το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.

Βλέπετε, στην Ελλάδα της... λαμπερής Super League και της ισχυρής ΕΠΟ, δεν κατόρθωσαν να προσφέρουν ούτε τα στοιχειώδη προς την οικογένεια του Αλεξίου, όταν προέκυψε το πρόβλημα. Μόνο υποσχέσεις πήρε απ' τον Κομπότη, που όφειλε εκείνος να κάνει το θέμα του Αλεξίου, πρώτο θέμα στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της Super League. Οχι μόνο το έκανε, αλλά, δεν τήρησε και τις δικές του υποσχέσεις, σύμφωνα με τα λεγόμενα του 28χρονου ποδοσφαιριστή. Κρίμα...

Δεν θα σταθώ καθόλου στη μάχη που δίνουν επί γερμανικού εδάφους και είμαι βέβαιος ότι θα την κερδίσουν, αλλά στην ανυπαρξία των εδώ διοικούντων το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όλα όσα ανέφεραν ο Αλεξίου και η σύζυγός του για αυτά που βίωσαν στην Ελλάδα θα πρέπει να κάνουν αυτούς που είχαν ή έχουν έμμεση ή άμεση σχέση με την υπόθεση να ντρέπονται. Όχι γιατί δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα. Πρέπει να ντρέπονται διότι δεν κατόρθωσαν να το περιορίσουν στο καθαρά ιατρικό του κομμάτι, προσφέροντας σε μια οικογένεια, σε έναν ασφαλισμένο -υποτίθεται- επαγγελματία ποδοσφαιριστή, όλα όσα απαιτεί η σοβαρότητα του προβλήματος υγείας του παιδιού. Και επειδή γνωρίζουμε τις αδυναμίες του συστήματος υγείας στην Ελλάδα, η ίδια η Σούπερ Λίγκα όφειλε να κινήσει όλες τις διαδικασίες για την αποκατάσταση της υγείας του παιδιού. Αλλά, ξέχασα...

Εμείς καθόμαστε και συζητάμε για κόκκινες κάρτες, αμφισβητούμενα πέναλτι, μούντζες και όλες αυτές τις..., μη τις χαρακτηρίσω καλύτερα, όταν δίπλα μας, δίπλα τους κινδυνεύουν παιδιά. Χάνονται παιδικές ψυχές επειδή δεν μπορεί το ελληνικό σύστημα υγείας και άλλοι φορείς να ανταποκριθούν στην κάλυψη των αναγκών νοσηλείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Πόσο λίγοι μπορεί να είμαστε όλοι όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλεκόμαστε σε αυτή τη διαδικασία; Ο Αλεξίου είναι μια περίπτωση που «φωνάζει» από χιλιόμετρα και δείχνει την πλήρη απαξίωση και την απανθρωπιά που έχει εισβάλει για τα καλά στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Η ΕΠΟ φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης και ας κάνει την... Κινέζα. Η Super League; Για καμιά κοινωνική προσφορά της μιας αγωνιστικής είναι πρώτη... Έβγαλε και φέτος, άλλωστε, κόκκινη κάρτα στον ρατσισμό και τον... εξαφάνισε.

Λίγο ντροπή, κύριοι, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Μακάρι να μην βρεθεί ποτέ ξανά καμία οικογένεια στη δύσκολη θέση που σήμερα βρίσκεται αυτή του Αλεξίου. Και να έχετε φροντίσει εσείς μέσω προγραμμάτων πρόληψης γι' αυτό. Πριν, βέβαια και όχι μετά τη δημοσίευση των προβλημάτων...

Αυτό είναι ό,τι χειρότερο για εσάς και τη... βιτρίνα σας.

Μέχρι τότε, να τη χαίρεστε...