Συμβολικός τίτλος

Ο Παναθηναϊκός είναι ο κυπελλούχος Ελλάδας (και) για το 2013. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και για 14η συνολικά στην ιστορία του. Θα επιμείνω ότι το κύπελλο που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός στο Ελληνικό έχει συμβολικό χαρακτήρα για έναν και μόνο λόγο: Είναι ο πρώτος τίτλος της νέας εποχής της ομάδας.

Νέα εποχή σε όλα της τα επίπεδα: Σε διοικητικό επίπεδο, καθώς αν και ο νέος ιδιοκτήτης είναι... Γιαννακόπουλος και μέλος της οικογένειας που έχει φτάσει τον Παναθηναϊκό στα ουράνια, ουσιαστικά έχει εγκαινιάσει τη δική του περίοδο στον προεδρικό θώκο. Όπως επίσης και σε αγωνιστικό επίπεδο καθώς το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός μεταλλάχθηκε σε πάγκο κι έμψυχο δυναμικό. Απέκτησε μιά ντουζίνα από καινούργιους παίκτες και φυσικά νέο τεχνικό τιμ.

Το γεγονός ότι πριν "κλείσει" χρόνο αυτή η καινούργια ομάδα κατάφερε να κατακτήσει έναν τίτλο εκτιμάται ως ιδιαίτερα σημαντικό. Κι αυτό διότι το κύπελλο κατακτήθηκε απέναντι σε μιά ομάδα που είναι πρωταθλήτρια Ελλάδας κι Ευρώπης, που έχει διατηρήσει το έμψυχο δυναμικό της σε συντριπτικό ποσοστό, που διαθέτει έμπειρους παίκτες που έχουν γνώση και εμπειρία (μεγαλύτερη από των "πράσινων") σε αγώνες που κρίνουν τίτλο. Είναι η πρώτη φορά άλλωστε, με ρόστερ... ανανεωμένο κατά 98% που ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στη θέση του "κυνηγού".

Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε πολύ πιό έτοιμος, πολύ πιό αποφασισμένος και με καλύτερες αποφάσεις στα καίρια σημεία του αγώνα. Κατάφερε να πάρει λύσεις από περισσότερους παίκτες, ν' αναδείξει τον Ούκιτς ως το "κλειδί" του τελικού, πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή κατά την οποία για πρώτη φορά ο Κροάτης έπαιξε τόσο καλά αλλά και... ταίριαξε τόσο καλά με τον Διαμαντίδη. Και ο Κροάτης, όμως, που έχει αντιμετωπίσει τη δυσπιστία (όχι άδικα, δεν ήταν καλός μέχρι τον τελικό του κυπέλλου) μπορεί να έδωσε τις απαντήσεις στον εαυτό του αλλά ουσιαστικά οφείλει να χρησιμοποιήσει αυτό το ματς ως οδηγό για τη συνέχεια.

Ο Ούκιτς απόψε έκανε ένα μεγάλο βήμα. Δεν "έβγαλε" τη σεζόν κι αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Δείχνει ότι μπήκε σ' ένα δρόμο κι αυτό είναι καλό. Τα υπόλοιπα θα φανούν στο τέλος.

Ο παίκτης- ορχήστρα Διαμαντίδης, το... σκυλί του πολέμου Λάσμε, ο Σχορτσιανίτης που προκαλεί και πάλι πανικό στη ρακέτα όταν παίρνει τη μπάλα όπως και ο Γκιστ (αλήθεια, υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες για το αν άξιζε η ανταλλαγή με τον Πάνκο;) βρίσκονται στο πρώτο επίπεδο (μαζί με τον Ούκιτς) των διακριθέντων. Όπως και ο Αργύρης Πεδουλάκης ο οποίος τεχνικά κι αγωνιστικά ήταν κυρίαρχος στη διάρκεια του αγώνα, περισσότερο διαβασμένος, έτοιμος αλλά κι αποφασισμένος.

Θα επιμείνω με μιά πρόταση για τον Πεδουλάκη: Είναι εντελώς θεμιτό να τον κρίνει κάποιος για τεχνικά ζητήματα, να προβάλλει τις ενστάσεις του σχετικά με τα όσα κάνει από τον πάγκο και τις αποφάσεις που παίρνει. Το να εκφράζει κάποιος την άποψή του δεν είναι κακό, ίσα- ίσα είναι ωφέλιμο. Είναι όμως χτύπημα κάτω από τη ζώνη και προσπάθεια αποδόμησης (πιστεύω...) το να τον "χτυπάς" για τα αγγλικά του αλλά και για τα... πουκάμισά του που είχαν βγει έξω από το παντελόνι μετά το ματς με τη Χίμκι στη Ρωσία.

Υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία μπορούμε να σταθούμε... Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός απώλεσε σε dt διαφορές για έναν ακόμα αγώνα. Το ότι "χάθηκε" για μερικά λεπτά κι έγινε πάλι προβλέψιμος. Το ότι τα drive του Λο πήγαν να τον πονέσουν... Ναι, υπάρχουν κι αυτά. Όμως υπάρχει η σωστή διαχείριση, το γεγονός ότι αναδείχθηκε ο Ούκιτς (μέσα από την ομάδα και όχι για την πάρτη του), το γεγονός επίσης ότι η ομάδα απάντησε ιδανικά όταν ο Ολυμπιακός κάλυψε τη διαφορά αλλά και όταν οι "ερυθρόλευκοι" πέρασαν μπροστά και μάλιστα με μπάσκετ, όχι με κινήσεις απόγνωσης.

Υπάρχει και κάτι άλλο που μπορεί κάποιος να δει, ειδικά ενόψει της "καυτής" συνέχειας και των δύσκολων υποχρεώσεων. Η αίσθηση των περισσοτέρων όμως είναι ότι αυτή η επιτυχία πιθανότατα θα βοηθήσει στο "ξεμπούκωμα" της ομάδας καθώς αποβλήθηκε μεγάλο μέρος της πίεσης και ουσιαστικά- αν μιλήσουμε με ψυχρά νούμερα- αυτή τη στιγμή έχει ό,τι είχε και... πέρυσι: Ένα κύπελλο!

ΥΓ: Φυσικά και είναι καταδικαστέα τα επεισόδια. Συγχωρήστε με αλλά δεν πρόκειται ν' ασχοληθώ με κάτι που οι αρμόδιοι το αφήνουν και διαιωνίζεται. Θα δώσω προτεραιότητα στο αγωνιστικό κομμάτι και στον κυπελλούχο. Δεν φταίνε σε τίποτα αυτές οι δύο μεγάλες ομάδες, ούτε ο κυπελλούχος Παναθηναϊκός να περνούν σε δεύτερη μοίρα εξαιτίας μερικών ανόητων που δεν ελέγχονται!

ΥΓ1: Το επισημαίνω αυτό διότι σίγουρα θα βρεθούν ορισμένοι να πουν τα... δικά τους! Για μένα οι ομάδες είναι ΠΑΝΩ απ' όλα και δεν πρόκειται να κάνω τη χάρη σε κανέναν που αποφάσισε (για μιά ακόμη φορά) να γινει πρωταγωνιστής του ματς!