Έχει βρει τον τρόπο να νικά!

Είναι μια νίκη σημαντική. Πρώτον γιατί επετεύχθη χωρίς να υπάρχει στο γήπεδο ο τραυματίας αρχηγός και ηγέτης της ομάδας, Δημήτρης Διαμαντίδης. Δεύτερον, γιατί ο Παναθηναϊκός έχει ρεκόρ 3-1 στη φάση των "16" έχοντας αγωνιστεί στα 120 από τα 160 λεπτά χωρίς τον Διαμαντίδη ο οποίος βεβαίως έχει πολύπλευρη παρέμβαση στη λειτουργία του "τριφυλλιού". Τρίτον γιατί οι "πράσινοι" έχουν βελτιώσει αρκετούς τομείς στο παιχνίδι τους: Έχουν περιορίσει τα λάθη τους, έχουν ανεβάσει το ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα (σε τέτοιο βαθμό ώστε ο τομέας που αρχικά ήταν... πρόβλημα τώρα να έχει γίνει δύναμη πυρός), παραμένουν σταθερά καλοί στη δημιουργία τους.

Τέταρτον γιατί αναδεικνύουν διαφορετικό πρωταγωνιστή. Στο Βερολίνο ήταν η μεγάλη βραδιά του Ματσιούλις καθώς ο Λιθουανός... ζεστάθηκε νωρίς με τους 14 σερί πόντους του στην πρώτη περίοδο και στη συνέχεια πήρε... φωτιά και δεν τσουρούφλισε απλώς αλλά έκαψε την Άλμπα. Τα ποσταρίσματα του Λιθουανού απέναντι σε πιο κοντούς αντιπάλους αποδείχθηκαν σοφή επιλογή. Ο Ματσιούλις... έβαζε και ξανάβαζε στην αρχή και όταν οι Γερμανοί άρχισαν να προσαρμόζονται ο Λιθουανός πετούσε και δεν τον σταματούσαν με τίποτα.
Στα "συν" το γεγονός ότι ο Γκιστ πέτυχε ένα ακόμα μεγάλο τρίποντο (3'45'' πριν το τέλος όταν η Άλμπα είχε μειώσει στους τρεις πόντους) όπως ακριβώς είχε κάνει και με τη Μάλαγα. Δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ. Ή μάλλον το σουτ δεν είναι το δυνατό του σημείο αλλά το... πιστεύει και δικαιώνεται μέχρι στιγμής.

Ο Μπράμος αν και έχει χάσει το... χέρι του (έχει 1/13 σουτ στα τελευταία τρία ματς) παραμένει πιστός στην ομάδα. Και ίσως να το καταλαβαίνουν αυτό τώρα όσοι είχαν ειρωνευτεί τον Πεδουλάκη μετά το ματς με την Καντού με αφορμή το γεγονός ότι ο κόουτς του Παναθηναϊκού είχε σταθεί (πέρα από τα 7/9 τρίποντα) στα 9 ριμπάουντ του Μπράμου. Προσέξτε τα ριμπάουντ και (κυρίως) τις ασίστ όπως και την άμυνά του (απ' αυτή δεν... έπασχε ποτέ ο Μπράμος) στα ματς που δεν του πάνε τα σουτ και θα καταλάβετε.

Ο Καπόνο ξέρει να κινείται σωστά, δεν εκβιάζει, εκτελεί όταν πρέπει (και σε καθοριστικά σημεία), λειτουργεί υπέρ της ομάδας κι αυτό αποκαλύπτει την προσωπικότητά του και την εμπειρία του. Ο Μπανκς είναι στην... πτώση του (η αγωνιστική κοιλιά που λέγαμε) αλλά στα κρίσιμα σημεία αποδείχθηκε ψύχραιμος (με 4/4 βολές στα τελευταία 1'23'' της αναμέτρησης) ενώ ο Ούκιτς έκανε το πρώτο ουσιαστικό του παιχνίδι έστω κι αν ακόμα δεν είναι κοντά σ' αυτά που περιμένουν οι "πράσινοι". Ειδικά η άμυνά του φανερώνει την προσπάθεια που καταβάλει ενώ στο Βερολίνο ήταν περισσότερο μυαλωμένος: Πρώτα σκέφτηκε και μετά λειτούργησε!

Το ζήτημα είναι τα ριμπάουντ (πάλι ήταν πολλά τα επιθετικά των αντιπάλων και κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό), η- φυσιολογική-κόπωση του Λάσμε ο οποίος βεβαίως για μεγάλο χρονικό διάστημα τα έβαζε με όλες τις αντίπαλες γραμμές ψηλών μόνος του αλλά και το ότι ο Σχορτσιανίτης ακόμα δεν έχει ρυθμό. Πάντως ο Παναθηναϊκός έχει βρει τον τρόπο να νικά κι αν λάβουμε υπόψη τα προαναφερόμενα τότε δικαιούμαστε να έχουμε την υποψία, ή την πεποίθηση αν προτιμάτε, πως όταν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρεθούν όλοι μαζί στο παρκέ, ματς όπως εκείνα με τη Ζαλγκίρις, τη Μάλαγα και την Άλμπα θα κλειδώνουν πολύ πιο εύκολα.

Προς το παρόν... όποιος θέλει να "επιτρέπει" στους παίκτες του Παναθηναϊκού να σουτάρουν ας κοπιάσει! Όσοι το έκαναν στο Top16 (ειδικά η Μάλαγα ρίσκαρε με... προκλητικό τρόπο) τιμωρήθηκαν.

Πλέον ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο 3-1 κι έχει δύο σερί ματς (Ρεάλ και Μπάμπεργκ) στο ΟΑΚΑ. Το ιδανικό θα είναι να πάει στη Μόσχα, την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου στο Top16 με ρεκόρ 5-1! Το καλό είναι ότι ο χρόνος λειτουργεί πλέον υπέρ των "πράσινων" που ενώ έχουν  να διαχειριστούν το "πρέπει" (υπήρχε σε όλα τα ματς που νίκησαν) όπως επίσης να εντάξουν νέα πρόσωπα στη λογική της ομάδας αλλά και να προσπεράσουν προβλήματα τραυματισμών καταφέρνουν και νικούν.