Ο συνδυασμός είναι δύσκολος

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός είναι εμφανή και δεν χρειάζονται περισσότερες κουβέντες. Πέρα φυσικά από το αγωνιστικό κομμάτι υπάρχει κι αυτό των ατυχιών που τόσο πολύ έχει πλήξει την ομάδα. Οι μέρες που έχει καταφέρει ο Αργύρης Πεδουλάκης να κάνει προπόνηση έχοντας όλους τους παίκτες στη διάθεσή του είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Μέσα σε ολ' αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε το ότι στις αρχές της σεζόν θα έπρεπε να βρουν «χημεία» 10-12 καινούργιοι παίκτες που ποτέ δεν είχαν ξαναπαίξει μαζί. Στην πορεία και με τις κινήσεις που έγιναν ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να μονταριστεί ξανά. Οι κινήσεις φυσικά έχουν το συνοδευτικό «βελτιωτικές» καθώς γι' αυτό τον λόγο έγιναν. Ο Τζέισον Καπόνο, ο Μάρκους Μπανκς και ο Τζέιμς Γκιστ ήρθαν για να καλύψουν συγκεκριμένα κενά και να αυξήσουν την ποιότητα της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός έχει ένα δύσκολο συνδυασμό! Πρέπει να προσπεράσει τις ατυχίες, να «μοντάρει» μιά καινούργια ομάδα και ταυτόχρονα να νικήσει! Το πρόγραμμα του Top-16 δεν ήταν τέτοιο που να του δίνει και μιά... ανάσα! Τι θέλω να πω; Ας είχε να παίξει στη Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ ή στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ στις πρώτες αγωνιστικές. Να έχει δηλαδή να παίξει σε έδρες όπου ακόμα κι αν ηττηθεί δεν... τρέχει και τίποτα, πόσο σίγουρο ήταν άλλωστε ακόμα και τα προηγούμενα χρόνια να φύγεις νικητής από τη Μόσχα ή από τη Μαδρίτη;

Αντιθέτως είχε δύο ματς εντός έδρας με ομάδες που έχουν τον ίδιο στόχο (Ζαλγκίρις και Μάλαγα) όπου αντιμετώπισε πολλά προβλήματα- και στα δύο τραυματίστηκε ο Διαμαντίδης- ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να εντάξει και καινούργιους παίκτες. Αυτή είναι πλέον η «ζωή» των «πράσινων» αλλά δεν είναι εύκολα τα πράγματα ό,τι κι αν λέμε.

Το ότι έχουν καταφέρει να νικήσουν είναι θετικό χωρίς όμως να σημαίνει ότι «σκεπάζονται» τα όποια ζητήματα. Το μεγάλο θέμα είναι ο «άσος» κι αυτό διακρίνεται απλά κι εύκολα. Όπως επίσης ο Γκιστ και ο Καπόνο ακόμα είναι «πίσω», ο πρώτος στο να καταλαβαίνει το παιχνίδι και ο δεύτερος σε φυσική κατάσταση. Παρολ' αυτά είναι σημαντικό το ότι ο Παναθηναϊκός «καθάρισε» τη Ζαλγκίρις με πρωταγωνιστή τον Καπόνο (και τον Μπράμο βεβαίως) και τη Μάλαγα με πρωταγωνιστή τον Γκιστ! Η διαφορά τους όμως είναι ότι ο μεν Καπόνο καταλαβαίνει το παιχνίδι αλλά ακόμα δεν έχει φυσική κατάσταση, ο δε Γκιστ είναι ΟΚ από πλευράς φυσικής κατάστασης αλλά ακόμα δεν... καταλαβαίνει το παιχνίδι. Μέσα στα υπόλοιπα για τον Γκιστ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι είναι παίκτης- ενστίκτου και σ' αυτό ποντάρει όπως και στα φυσικά του προσόντα.

Ο Μπανκς είναι ο τρίτος γκαρντ του Παναθηναϊκού (μην το ξεχνάμε αυτό, στη θέση του Κίτσεν ήρθε ο άνθρωπος) κι αυτή τη στιγμή κάνει την «κοιλιά» που περιμέναμε και προσωπικά σας είχα επισημάνει από τότε που έπαιζε καλά. Ο Ούκιτς έχει ένα μεγάλο ζήτημα: Πρώτα ενεργεί και μετά σκέπτεται ενώ θα έπρεπε να ξέρει να κάνει το αντίθετο. Με τον τρόπο αυτό όμως αγωνίστηκε σε όλες τις προηγούμενες ομάδες του και προσωπικά διατηρώ επιφυλάξεις για το αν θα καταφέρει να μπει σε καλούπι.

Για να προοδεύσει όμως θα πρέπει να βοηθηθεί. Πρώτα από την ομάδα κι από τους συμπαίκτες του και τους προπονητές του και δευτερευόντως από τον κόσμο. Δεν είμαστε «τυφλοί»... Ο Ούκιτς δεν αποδίδει καθόλου καλά και μάλιστα σε μιά νευραλγική θέση ενώ είναι από τους πλέον έμπειρους παίκτες που διαθέτει ο Παναθηναϊκός σ' αυτό το επίπεδο: Αν προσέξετε μετά τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή ο Ούκιτς έχει την περισσότερη εμπειρία απ' όλους. Η γκρίνια όμως και το... αίτημα για αλλαγή στη διάρκεια του αγώνα ή η αποδοκιμασία επειδή δεν αντικαθίσταται (!!!) μόνο καλό δεν κάνει ούτε στον Ούκιτς ούτε στην ομάδα.

Τα έλεγα και παλαιότερα αυτά για τον Τέπιτς... Αυτό το «βουητό» (αποδοκιμασίας, απόγνωσης, απογοήτευσης) στο ΟΑΚΑ κάθε φορά που έπιανε τη μπάλα ήταν εκνευριστικό. Και σίγουρα δεν λειτουργεί υπέρ του παίκτη.

Την ίδια στιγμή ο Σχορτσιανίτης προσπαθεί ακόμα να βρει ρυθμό, ο Λάσμε εμφανώς έχει κουραστεί γιατί τόσο καιρό τα βάζει με περισσότερους και ψηλότερους αντιπάλους, ο Μπράμος έχει 1/10 τρίποντα στα δύο τελευταία ματς αλλά βέβαια κάνει άλλες δουλειές, ο Ματσιούλις είναι ο γνωστός εργάτης, φιλότιμος και δυνατός παίκτης που βάζει το κορμί του χωρίς να... υπολογίζει τίποτα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι προσπαθούν φέτος να περάσουν ένα επίπεδο πάνω απ' εκείνο του «ρολίστα» και να γίνουν πρωταγωνιστές.

Και υπό αυτές τις συνθήκες, που όλοι γνωρίζουμε γιατί δεν... κρύβονται ούτε μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν, ο Παναθηναϊκός έχει να συνδυάσει τόσα πράγματα: Να υπάρξει «διδασκαλία», να υπάρξει αφομοίωση και αποδοχή, να ξεπεραστούν προβλήματα και ατυχίες, να ενταχθούν νέα πρόσωπα, να συνεργαστούν με τους παλαιότερους και να ΝΙΚΗΣΕΙ η ομάδα.

Με λίγα λόγια; Στο Βερολίνο περιμένει ένας ακόμα «τελικός» τον Παναθηναϊκό.