Έκανε τα ακριβώς αντίθετα!
Η δικαιολογία της απουσίας του Δημήτρη Διαμαντίδη σαφώς κι ευσταθεί. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς καθώς όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει «Διαμαντίδης» για τον Παναθηναϊκό, για τη λειτουργία της ομάδας, για τη σιγουριά στο παρκέ (συν όλα όσα δίνει). Δεν είναι καθόλου εύκολο να παίξει ο Παναθηναϊκός σε ένα δύσκολο ματς απέναντι σε μια πολύ ποιοτική ομάδα χωρίς τον Διαμαντίδη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ομάδα θα πρέπει να λειτουργεί μόνο όταν ο Διαμαντίδης είναι παρών! Αυτά είναι αστεία πράγματα. Η απουσία του αρχηγού θα έπρεπε να οπλίσει με περισσότερη ενέργεια, περισσότερη αποφασιστικότητα και μεγαλύτερο κίνητρο τους υπόλοιπους. Όταν λείπει ο Διαμαντίδης τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά! Γι' αυτό και πριν από το ματς με την Εφές είχα γράψει ότι «χρειάζεται περισσότερο μυαλό».
Οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν είχαν ούτε μυαλό, ούτε ενέργεια ούτε και συγκέντρωση από την αρχή του αγώνα όταν και παρασύρθηκαν στο ρυθμό της Εφές και μετά... έτρεχαν για να προφτάσουν αλλά μάταια. Ουσιαστικά δεν μπήκαν στο κλίμα του αγώνα στη μεγαλύτερη διάρκεια. Φάνηκαν ανέτοιμοι στην «επιθετικότητα» της Εφές, έκαναν πολλά λάθη από τα πρώτα λεπτά (όταν οι Τούρκοι έχτισαν διαφορά), δεν είχαν κάποιο σταθερό σημείο για να «πατήσουν» με εξαίρεση το κρεσέντο του Μπράμου αρχικά και του Σχορτσανίτη στο τέλος. Δεν ήταν καλοί στην άμυνα, επιτρέποντας στην Εφές να πετύχει 22 πόντους σε 7 λεπτά και 45 σε ένα ημίχρονο. Οι Τούρκοι έβαζαν εύκολα, αβίαστα καλάθια.
Η προσέγγιση του αγώνα ήταν (κι αποδείχθηκε) λανθασμένη. Επαναλαμβάνω: Η συγκέντρωση θα πρέπει να είναι πάντα στο 100%... Κι όταν απουσιάζει ο φυσικός ηγέτης της ομάδας θα πρέπει να «εκτοξεύεται» στο 200%. Απουσίαζε ο Διαμαντίδης αλλά ο Παναθηναϊκός- και πάλι- παρουσιάστηκε κατώτερος του αναμενομένου και μοιραία υποτάχθηκε στην Εφές. Έκανε δηλαδή ακριβώς τα αντίθετα απ' αυτά που έπρεπε να κάνει: Δεν ήταν έτοιμος ν' αντιμετωπίσει την πίεση της Εφές. Έδωσε ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους. Γενικά ήταν σα να μην εμφανίστηκε ποτέ στον αγώνα.
Βρισκόμαστε πάντως στη 2η αγωνιστική. Το να ηττηθεί μια ομάδα στην Κωνσταντινούπολη από την Εφές δεν είναι αφύσικο. Όμως δεν είναι φυσιολογικό το να μην έχει συγκέντρωση, να μη βγάζει ενέργεια. Κι αυτό ήταν ένα πολύ καλό μάθημα που ήρθε νωρίς. Προέχει αυτή τη στιγμή να εμφανιστεί γερός ο Διαμαντίδης, να μπει ξανά στην ομάδα και να γίνει η απαραίτητη προετοιμασία για τον αγώνα με τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ που βέβαια έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να υπερασπιστεί την έδρα του. Η φετινή διαδρομή του Top-16 λόγω των 14 αγώνων είναι πολύ σκληρή και μοιάζει με «μαραθώνιο». Και σε μια τέτοια διαδρομή επιβιώνουν οι σκληροί, οι δυνατοί, οι αποφασισμένοι, οι έτοιμοι.
Δεν χάθηκε τίποτα βέβαια. Θα πρέπει όμως να ληφθεί το κατάλληλο μήνυμα από το ματς του «Αμπντί Ιπεκτσί»: Κάθε ματς είναι τελικός! Κι έτσι πρέπει να προσεγγίζεται.
