Η «ηθική αυτουργία» της ΚΕΔ
Οσα συνέβησαν στην Πάτρα και -κυρίως- αυτά που ακολούθησαν με την ΚΕΔ να ευαισθητοποιείται (ξαφνικά) και να στέλνει σπίτι του τον Δημητρόπουλο, μόνο ένα πράγμα έρχονται να μας υπενθυμίσουν.
Πως το ελληνικό ποδόσφαιρο θα παραμένει για πολύ καιρό ακόμα δέσμιο της κάκιστης παραγοντικής νοοτροπίας σε όλα τα επίπεδα διοίκησής του. Από τη «μητέρα» ΕΠΟ και τα... τέκνα της (Super League, Football League, Eνώσεις, ΚΕΔ) μέχρι και τους παράγοντες, ποδοσφαιριστές και οπαδούς που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι χάνουν και μάλιστα πάρα πολλά, συμμετέχοντας σε αυτό το γαϊτανάκι, επικοινωνιακής - και όχι μόνο - πολιτικής, αποδείξεων για το ποιος έχει μεγαλύτερη δύναμη.
Υπάρχει κανείς που δεν γνώριζε ότι για το ματς της Πάτρας ήταν αυξημένος ο κίνδυνος πρόκλησης επεισοδίων;
Χρειαζόταν η ΚΕΔ να στείλει σε ένα τέτοιο παιχνίδι έναν διαιτητή που αποδείχτηκε μη ικανός να το φέρει εις πέρας, ώστε να δώσει τη «χαριστική βολή» και ένα επιπλέον κίνητρο στους ανεγκέφαλους για να προκαλέσουν και τη διακοπή του παιχνιδιού;
Δεν μπορούσε να το αποφύγει; Σαφέστατα, είναι η απάντηση και προκαλεί πολύ σοβαρά ερωτηματικά το γεγονός της επιλογής αυτής. Η ΚΕΔ έπαιξε με τη φωτιά στην υπόθεση της επιστροφής του Σπάθα στο ματς του ΠΑΟΚ με τη Βέροια και δεν κάηκε, ρίσκαρε πολύ με τον Μάνταλο στο ντέρμπι χωρίς και πάλι να καεί, αν και εκεί υπήρξαν παραφωνίες, όμως στην τρίτη της επιλογή με την παρουσία του Δημητρόπουλου στην Πάτρα, όχι απλά κάηκε, αλλά εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και μάλιστα σε βαθμό τέτοιο που με δεδομένη την καρατόμησή του (άρα και αποδοχής της λανθασμένης επιλογής της), αν ήμουν διοικητικό στέλεχος της Παναχαϊκής, αλλά και του Ολυμπιακού θα κινούσα τις διαδικασίες για την αναζήτηση ευθυνών, μέσω ηθικής αυτουργίας για όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια του αγώνα και οδήγησαν στη διακοπή του.
Η ΚΕΔ θα πρέπει -επιτέλους- να προχωρήσει σε εσωτερική εκκαθάριση των πινάκων της από τους διαιτητές εκείνους που αποδεδειγμένα έχουν δείξει ότι αδυνατούν να διαχειριστούν την εφαρμογή των κανονισμών. Μέρες που έρχονται, ας καθίσουν να κάνουν την αυτοκριτική τους, ας γυρίσουν πίσω στο χρόνο, ας ζητήσουν να δουν χωρίς παρωπίδες διαιτητικές αποφάσεις που δεν μπορεί να θεωρηθούν ανθρώπινα λάθη και ας κάνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο το μεγαλύτερο δώρο.
Οσο υπάρχει ακόμα καιρός (αφού γλιτώσαμε από την καταστροφή του κόσμου) και όσο εξακολουθούν να υπάρχουν οπαδοί που πιστεύουν ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μέλλον.
Με τέτοιες νοοτροπίες, λυπάμαι, αλλά θα διαψευστούμε όλοι οικτρά.
