Στο τέλος, ο Λίνο θα ανανεώσει
Ο ΠΑΟΚ επέστρεψε στις νίκες, αφού κατάφερε να ξεπεράσει το πολύ προβληματικό πρώτο του εικοσάλεπτο, απέναντι στον Λεβαδειακό που μέχρι σήμερα είχε πέντε σερί νίκες σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Είναι λογικό να φοβόμουν το παιχνίδι, γιατί ο ΠΑΟΚ δεν είναι σε θέση να έχει απαίτηση νίκης σε τέτοια παιχνίδια και από τη στιγμή που στα τρία προηγούμενα δεν είχε κερδίσει αυτή ήταν υποχρεωτική.
Στο πρώτο εικοσάλεπτο, η άμυνα ήταν προβληματική κυρίως με τον νεαρό Κωνσταντινίδη στα δεξιά να κάνει αρκετά μαζεμένα λάθη και γενικά την άμυνα να μην δίνει καμία ανάσα στην ομάδα για να βγει σωστά στην επίθεση.
Ο Κωνσταντινίδης μετά το 20’ έγινε άλλος παίκτης, ο Λάζαρ με τον Κάτσε άρχισαν να ελέγχουν τον χώρο τους, ο Σαλπιγγίδης άρχισε να πιέζει πιο ψηλά και βγήκαν οι πρώτες φάσεις κυρίως λόγω της ποιότητας του Λίνο.
Ο Βραζιλιάνος εννοείται πως ήταν το άλφα και το ωμέγα του ΠΑΟΚ σήμερα. Δεν είναι μόνο το ότι πέτυχε το γκολ, αλλά το ότι πλην μίας μπαλιάς του Κωνσταντινίδη που έφερε φάση σε ένα σουτ του Φωτάκη, όλες οι υπόλοιπες δημιουργήθηκαν από τον Λίνο. Και εδώ υπάρχει η απάντηση σε όλους όσους μειώνουν μεγάλους σε ηλικία παίκτες.
Ο Λίνο είναι στα 36 του, αλλά είναι σοβαρός αθλητής, καλός επαγγελματίας και πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής. Ακόμη και στα 37 του μπορεί να δώσει λύσεις αν χρειαστεί. Και το γράφω από τώρα. Εγώ το καλοκαίρι βλέπω να παίρνουμε έναν αριστερό μπακ και να ανανεώνουμε τον Λίνο για δεύτερο. Κάπου τον Σεπτέμβρη θα καταλάβουμε πως ο Λίνο είναι καλύτερος και τον Οκτώβρη θα παίζει βασικός. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου το γράφω, αλλά δεν το αποκλείω.
Ο Λίνο είναι ο μεγαλύτερος αριστερός μπακ της ιστορίας του ΠΑΟΚ μετά τον Κώστα Ιωσηφίδη. Κάποιοι θα πούνε για τον Στέλιο Βενετίδη, αλλά εγώ θεωρώ τον Βραζιλιάνο καλύτερο παίκτη. Αυτός για ένα ζώο που τον χαρακτήρισε περιπατητή σε μία εκπομπή της περασμένης εβδομάδας στο ραδιόφωνο.
Οι μικροί και πάλι ήταν σοβαροί, αν εξαιρέσουμε το κακό διάστημα του Κωνσταντινίδη στην αρχή και κάποιες τοποθετήσεις του Ιντζίδη στο ίδιο διάστημα. Ο νεαρός στόπερ, τα πήγε εξαιρετικά στο υπόλοιπο διάστημα και νομιμοποιείται να ζητήσει κι άλλες ευκαιρίες.
Τέλος, ο Κάτσε ήταν πάλι αυτός που έπρεπε, ενώ ο Λάζαρ αρχίζει να βρίσκει ρυθμό και να είναι θετικός για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.
Αυτός που σε κάνει να βγαίνεις από τα ρούχα σου, είναι ο Ρομπέρ, ο οποίος χαίρει της εμπιστοσύνης του Δώνη και αντί να βρει ψυχολογία και να βοηθήσει την ομάδα, συνεχίζει να κινείται στη μετριότητα και να δημιουργεί εκνευρισμό με τα πολλά αβίαστα λάθη που κάνει κοντά στην αντίπαλη περιοχή και όταν η ομάδα έχει μοχθήσει να φτάσει μέχρι εκεί.
Έρχεται ένα παιχνίδι κυπέλλου στη Κατερίνη όπου θα είναι γεμάτο δικούς μας και μετά, πάμε Γιάννενα να σφίξουμε το χέρι στον Γιάννη Χριστόπουλο που έχει δημιουργήσει τον καλύτερο ΠΑΣ των τελευταίων ετών. Μία ομάδα που ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο και όχι απλά σώζεται εύκολα, αλλά μπορεί και να κυνηγήσει την πεντάδα, αρκεί να το πιστέψει.