Μπαίνει σ' ένα δρόμο...
Ο Αργύρης Πεδουλάκης αρχίζει σταδιακά και βάζει περισσότερους παίκτες στην "εξίσωση" κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ένα "ζωντανό οργανισμό" όπως είναι η κάθε ομάδα.
Ο Μάικ Μπράμος πλέον είναι... on fire καθώς έχει 11/14 τρίποντα (7/9 με την Καντού και 4/5 με τον Πανελευσινιακό) μέσα σε 4 μέρες. Ο Στεφάν Λάσμε δείχνει λες και παίζει χρόνια στην ομάδα, ο Ντέργουιν Κίτσεν σταδιακά ανεβαίνει, ο Ρόκο Ούκιτς είναι κάπως πιo... ήρεμος ενώ ο Ματσιούλις εδώ και καιρό έχει προσαρμοστεί περισσότερο από τον κάθε νεοφερμένο.
Αυτό δείχνει ότι οι "πράσινοι" μπήκαν σ' ένα δρόμο. Και είναι στο χέρι τους να διατηρήσουν την κατάσταση αυτή. Η επισήμανση του Πεδουλάκη ότι "χάσαμε ένα ημίχρονο με τον Πανελευσινιακό" ήταν απόλυτα σωστή. Θα πρέπει να έχει την ίδια συγκέντρωση η ομάδα και στους αγώνες του Ελληνικού πρωταθλήματος συγκριτικά με τους αντίστοιχους στη Euroleague. Κι αυτό είναι το σίγουρο.
Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε κάποιες "ομορφιές" στο δεύτερο μέρος του αγώνα με την Ελευσίνα. Η διαφορά ποιότητας είναι μεγάλη αλλά σημασία έχει... τι κάνει ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο. Η άμυνά του βελτιώθηκε σε τεράστιο βαθμό, ο αντίπαλος υποχρεώθηκε σε 20 λάθη. Υπήρξε περισσότερη ενέργεια. Τα σουτ ήταν καλύτερα (2/10 στο πρώτο μέρος, 6/10 στο δεύτερο). Από πλευράς ομαδικότητας και δημιουργίας δεν υπάρχει... παράπονο (27 ασίστ). Γενικά είχε ρυθμό η ομάδα, είχε διάθεση (στο δεύτερο μέρος) κι έδειξε κάποια εμφανή σημάδια ότι "ξεμπουκώνει" κι αποβάλλει μέρος της πίεσης.
Σ' αυτό βεβαίως βοηθά και το γεγονός ότι έγινε το μεγάλο βήμα για το ΤΟΡ-16 μετά τις νίκες επί της Ρεάλ αλλά κι επί της Καντού. Ο τρόπος που επιτεύχθηκαν (με απουσίες κι ελλείψεις) δείχνει ότι αν ο Παναθηναϊκός είναι συγκεντρωμένος, έχει μαχητικό πνεύμα, παίξει καλή άμυνα και βρει λύσεις από πολλούς παίκτες έχει... πράγματα να προσφέρει.
Θα δούμε στην πορεία τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα και που μπορεί να φτάσει. Από την αρχή έχω ξεκαθαρίσει ότι η συγκεκριμένη ομάδα και οι συγκεκριμένοι παίκτες αναζητούν το ταβάνι τους, τα όριά τους. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει ν' αντιμετωπίζουν κάθε ματς με το ίδιο μαχητικό πνεύμα και το ίδιο κίνητρο διότι μόνο έτσι θα έχουν τύχη να σταθεροποιηθούν σε υψηλό επίπεδο απόδοσης και συγκέντρωσης.
Σταδιακά θα μπει στο πνεύμα και ο Μάρκους Μπανκς (θ αγωνιστεί στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά στο Περιστέρι) ενώ αναμένεται κι άλλη ενίσχυση για την οποία- κατά την ταπεινή μου άποψη- ο Παναθηναϊκός δεν έχει λόγο να βιάζεται! Εννοώ ότι δεν είναι απαραίτητο να γίνει... αύριο ή μεθαύριο! Υπάρχουν ομάδες- για παράδειγμα- που δεν θα συνεχίσουν στην επόμενη φάση της Euroleague κι εκεί μπορεί να βρεθεί κάτι καλό (συν όλα τ' άλλα).
ΥΓ: Ο Χίλτον Άρμστρονγκ πιθανότατα δεν θα ξαναμπεί στο παρκέ. Θα φύγει κι από τη χώρα μας. Η επιλογή του αποδείχθηκε λανθασμένη και σίγουρα είναι από τους χειρότερους παίκτες που έπαιξαν ποτέ στον Παναθηναϊκό. Όμως πάντα ήταν εκεί, στην προπόνηση, στον αγώνα, παρών για να βοηθήσει αν και γνώριζε ότι ήταν παρελθόν εδώ και καιρό. Αυτό μας δίνει το δικαίωμα να του δώσουμε "συγχαρητήρια" για τη στάση του και τη συμπεριφορά του. Άλλος παίκτης υπό αυτές τις συνθήκες είναι αμφίβολο αν θα λειτουργούσε όπως ο Άρμστρονγκ. Κι αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε ανεξάρτητα από το ότι- δικαίως- αντικαθίσταται.