Τι θέλουν επιτέλους οι Αρετόπουλοι να «πετύχουν»;

Τι να πεις από κει και πέρα; Ποιος ήταν καλός και ποιος δεν ήταν; Πως έπαιξε η ομάδα ή οι ομάδες; Τι πρέπει να προσέξουν για το επόμενο παιχνίδι;

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πια τι ακριβώς θέλουν κάποιοι άνθρωποι στο ελληνικό πρωτάθλημα; Ποια είναι δηλαδή η σκοπιμότητα ακριβώς ανάλογων… εγχειρημάτων;

Να πεις ότι έχουν αγωνιστικό νόημα, ή βαθμολογικό, άντε να το πεις. Αλλά εδώ πια, πρόκειται για μια ανάλγητη επίδειξη, του πως μπορεί ένα κύκλωμα να συνεχίσει να καταστρέφει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τι κέρδος μπορεί να έχει αυτό το κύκλωμα, δεν μπορώ να ξέρω. Πάντως από… φόβο μην τυχόν και χαθούν τίτλοι ή πάσης φύσεως… κεκτημένα, δεν μπορώ να φαντασθώ ότι γίνονται όσα γίνονται.

Απομένει τί λοιπόν;

Μια ανόητη επίδειξη δύναμης και επιρροής στο παρασκήνιο ίσως; Πιθανόν.

Και λοιπόν;

Δεν καταλαβαίνουν όσοι είναι πίσω απ’ αυτό το τερατούργημα, ότι με μαθηματική ακρίβεια αυτή η ιστορία θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση το… προϊόν;

Τέλος πάντων. Έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και μετά, δεν έχει και νόημα να αναζητούμε προθέσεις και εξηγήσεις. Το θέμα είναι, πως για μια ακόμα φορά, ένας διαιτητής αποφάσισε και έκρινε πως μια ομάδα –ο Παναθηναϊκός στην συγκεκριμένη περίπτωση- έπρεπε όχι απλά να μην κερδίσει στον Πλατανιά, όχι απλά να χάσει, αλλά και να αποδεκατιστεί ψυχολογικά και από πλευράς έμψυχου υλικού ταυτόχρονα.

Φυσικά υπάρχει και ο… αντίλογος. Αν φυσικά υπάρχει έστω και ένας που μπορεί να βρει το θάρρος ή πιο σωστά το θράσος, να εκφράσει και… αντίλογο σε όσα λέμε μέχρι τώρα, που δεν είναι τίποτε παραπάνω απ’ όσα είδε όλη η Ελλάδα.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι υπάρχει. Άλλωστε τέτοιου είδους «αντίλογοι» γεμάτοι θράσος είχαν γεμίσει την ζωή μας, τα χρόνια που ο Παναθηναϊκός μεσουρανούσε στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα απαγορευόταν να πάρει πρωτάθλημα.

«Δεν χρειάζεσαι διαιτητική εύνοια για να κερδίσεις τον Πλατανιά, αν έχεις ομάδα μπορείς να κερδίσεις και με κόντρα διαιτησία, δεν δικαιούσαι να μιλάς για διαιτησία από την στιγμή που έκανες μέτρια ή ακόμα και τραγική εμφάνιση κόντρα σε μια νεοφώτιστη ομάδα».

Αυτά λίγο πολύ έχουμε συνηθίσει να ακούμε σε ανάλογες περιπτώσεις και λογικά επίσης, αυτά ίσως θα ξανακούσουμε και τώρα.

Τώρα ότι προφανώς και δεν χρειάζονται απάντηση αυτού του είδους τα «επιχειρήματα», (αλλά στην κυριολεξία επιχειρήματα σε εισαγωγικά, γιατί ποδοσφαιρικά μόνο τέτοια δεν είναι) τι να σας πω;

Λογικά δεν χρειάζονται.

Αλλά στην Ελλάδα και όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, που όλες αυτές τις ανοησίες ποδοσφαιρικά, τις είχαμε καραμέλα ακόμα και αρκετοί στον Παναθηναϊκό τόσα χρόνια, μάλλον χρειάζεται.

Πιθανόν λοιπόν, να μπορούσε ο Παναθηναϊκός να κερδίσει και με κόντρα διαιτησία. Πιθανόν επίσης και να μην χρειάζεται η παρέμβαση διαιτητή για να κερδίσεις τον νεοφώτιστο Πλατανιά. Και προφανώς επίσης, ο Παναθηναϊκός στα Χανιά δεν ήταν καλός ή αν προτιμάτε ήταν μέτριος έως κακός.

Και λοιπόν; Γιατί όλα αυτά σημαίνουν αυτόματα και ότι δεν έπρεπε να κερδίσει ή ακόμα χειρότερα έπρεπε να χάσει;

Κι αν έστω «έπρεπε» να γίνει έτσι, με βάση την ποδοσφαιρική λογική, ή με βάση το… άτυπο εθιμικό ποδοσφαιρικό δίκαιο, αυτό ποιος θα το αποφασίσει;

Ο… Αρετόπουλος;

Τι ήταν δηλαδή ο Αρετόπουλος;

Ο… απεσταλμένος της απονομής «ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης», που όταν διαπίστωσε ότι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός και ότι σαν μεγάλη ομάδα θα έπρεπε να κερδίσει ακόμα και με κόντρα διαιτησία και όλα τα συναφή, αποφάσισε να… επέμβει μην τυχόν και δεν χάσει και να φέρει έτσι.. στα ίσα το πράγμα;

Να μην λέμε σαχλαμάρες λοιπόν τώρα. Όλες αυτές οι αστείες αιτιάσεις και «επιχειρήματα» ίσως και να ακουστούν ή να γραφτούν από σήμερα το βράδυ κιόλας.

Αλλά τίποτε απ’ αυτά δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα και αυτό που είδαν όλοι οι έλληνες φίλαθλοι για μια ακόμα φορά.

Κι αυτό είναι πως ένας τύπος, για λόγους που τους ξέρει μόνο ο ίδιος, αποφάσισε, πως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να φύγει χαμένος πολλαπλώς από τα Χανιά. Πράγμα που τελικά κατάφερε και μάλιστα χωρίς… ιδιαίτερο κόπο και ντροπή ταυτόχρονα.

Από κει και πέρα. Θα τα πούμε και μόλις ησυχάσουμε απ’ αυτή την ιστορία με τον Αρετόπουλο. Ο Παναθηναϊκός καλά θα κάνει και θα διαμαρτυρηθεί με όποιο τρόπο μπορεί και εκτιμά αποτελεσματικό η διοίκησή του και ο Γιάννης Αλαφούζος για όσα έκανε ο Αρετόπουλος. Ποδοσφαιρικά καθαρά όμως, η ομάδα θα πρέπει να κάτσει να συζητήσει λιγάκι, τι ακριβώς έγινε και ξαφνικά… έσβησε πάλι μηχανές και παρουσιάστηκε τόσο κακή στο παιχνίδι με τον Πλατανιά. Γιατί ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, αυτό που θέλουμε να ισχύει με όλες τις απίστευτες ιστορίες που θα γραφτούν και ειπωθούν προκειμένου να δικαιολογήσουν την απροκάλυπτα κακή διαιτησία του Αρετόπουλου.

Όπως λοιπόν όλα αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις του, έτσι και για τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει ο Αρετόπουλος να μην αποτελέσει την εύκολη εξήγηση και δικαιολογία, για την κακή εμφάνιση και την ανεξήγητη χαλαρότητα με την οποία είδε το παιχνίδι με τον Πλατανιά.

Είπαμε, εντάξει, έδειξε μια βελτίωση, έδειξε να είναι διαφορετικός, αλλά και τα δύο, μόνο αν έχουν συνέχεια και σταθερότητα θα έχουν νόημα.

Και ανεξάρτητα από το τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός συνολικά σαν οργανισμός για τον Αρετόπουλο και την διαιτησία συνολικά, η ομάδα και συνολικά ο Παναθηναϊκός σε ότι αφορά το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι της ιστορίας, με αυτά τα δύο πρέπει να ασχοληθεί τις επόμενες μέρες.

Αν θέλει να… μην πιάσει ακόμα περισσότερο τόπο, αυτό που έκανε ο Αρετόπουλος στο παιχνίδι με τον Πλατανιά.