Η δύναμη της θέλησης

Ο Παναθηναϊκός πρώτ' απ' όλα είχε αποφασιστικότητα. Κανείς δεν έκλαψε για τα προβλήματα, τις απουσίες και την "επιδημία ατυχίας" που έχει φωλιάσει στο ΟΑΚΑ μετά τη μεγάλη νίκη επί της Ρεάλ. Ίσα- ίσα που οι παίκτες του βρέθηκαν στο Καντού με "πολεμικό πνεύμα" και δικαιώθηκαν. Εστω κι αν εξαιτίας των δικών τους λαθών (πολλά ήταν, πάρα πολλά...) πήραν τη νικη στο τελευταίο δευτερόλεπτο (μετά το άστοχο- άτσαλο και υπό πίεση σουτ του Ταμπού) ενώ θα μπορούσαν να έχουν "καθαρίσει" από το ημίχρονο! Και είναι αλήθεια ότι αν δεν υπήρχαν... τσάμπα λάθη, η διαφορά έπρεπε να είναι στο +15 για τον Παναθηναϊκό. Χωρίς υπερβολή.

Είχαν όμως διάθεση, όπως μαρτυρά άλλωστε ο έλεγχος των ριμπάουντ (πρωτίστως είναι θέμα διάθεσης) αλλά και του ρυθμού στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης. Είχαν αυτοπεποίθηση όπως δείχνουν τα 11/22 τρίποντα σ' έναν πολύ σημαντικό αγώνα όπου έμπαιναν το "πρέπει" και ο εγωισμός. Τα περισσότερα, δε, ήταν στα κρίσιμα σημεία, τότε που η Καντού (3'20'') πριν το τέλος ξέφυγε με 66-60. Πρώτα ο Μπράμος (66-63), ακολούθως ο Διαμαντίδης (66-66) και στη συνέχεια πάλι ο Διαμαντίδης ήταν εκείνος που δημιούργησε κι έβγαλε τον Λάσμε... φάτσα με το καλάθι (66-68).

Μετά τις 2/2 βολές του Τάιους ήρθε (και πάλι) η ώρα του "ελεύθερου σκοπευτή" (όπως τον χαρακτήρισε ο Κώστας Καϊμακόγλου στα social media) ή "ψυχρού εκτελεστή" (όπως θα τον αποκαλέσω εγώ) Μάικ Μπράμος: Μόλις 49'' πριν το τέλος άρπαξε τη μπάλα, πάτησε γερά, σηκώθηκε με αποφασιστικότητα και... 68-71! Η βολή του Ταμπού και το άστοχο τρίποντο (υπό κακές προυποθέσεις) του τελευταίου έβαλαν σφραγίδα στο ματς: Ο Παναθηναϊκός ήταν νικητής...

Και νίκησε δίκαια... Κυρίως όμως πήρε αυτή την τεράστια νίκη υπό δύσκολες συνθήκες δείχνοντας ότι έχει... κάτι μέσα της αυτή η ομάδα. Κάτι που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι που μπορεί να φτάσει αλλά είναι αξιοσημείωτο. Με τους Σχορτσιανίτη, Πάνκο, Σκορδίλη να είναι off, με τους Ούκιτς- Τσαρτσαρή ν' αγωνίζονται τραυματίες, με τον Αρμστρονγκ να είναι παρών αν και γνωρίζει ότι αποτελεί παρελθόν, με τον Μπανκς να κάνει ντεμπούτο έχοντας ελάχιστες προπονήσεις στα πόδια του αλλά να είναι... τσαμπουκαλεμένος και "πολεμιστής", ο Παναθηναϊκός πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε...

Ο Μάικ Μπράμος έκανε μεγάλο παιχνίδι με 7/9 τρίποντα όταν είχε 3/17 μέχρι το ματς με την Καντού στη διοργάνωση και 1/12 στα τελευταία 5 ματς της Euroleague. Πήρε τις προσπάθειες και δεν... κατάλαβε τίποτα. Τις έβαλε κι επιβραβεύτηκαν η συγκέντρωση, η μαγκιά του και η αυτοπεποίθησή του.

Είναι τεράστια η δύναμη της θέλησης τελικά... Μπορεί να νικήσει τα πάντα, τις απουσίες, τους τραυματισμούς, ακόμα και τα λάθη, ακόμα και το ότι μιά γηπεδούχος ομάδα (η Καντού) παίζει για την επιβίωσή της! Κι αυτή η δύναμη πρέπει να εξακολουθήσει να "καίει" ενόψει του ματς με την Ολίμπια. Διότι αν ο Παναθηναϊκός βρίσκεται από χθες στο κατώφλι του ΤΟΡ-16, με νικη την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ επί της Ολίμπια θα... ανοιξει την πόρτα, θα μπει στην επόμενη φάση και δεν θα... βγαίνει με τίποτα!

Η προσπάθεια συνεχίζεται, όμως. Τίποτα δεν τελειώνει μετά από μιά σπουδαία νίκη για μιά ομάδα που είναι νέα, θέλει χρόνο (και χθες "κέρδισε" αρκετό, όπως και μετά τον αγώνα με τη Ρεάλ) αλλά κουβαλά και βαριά κληρονομιά.