Πλήρωσε την έλλειψη ποιότητας

Η αλλαγή προπονητή δεν έφερε συγκλονιστικές αλλαγές στον Παναθηναϊκό, αλλά μία από αυτές ήταν και το κλειδί της αναμέτρησης. Η ιδέα του Ρότσα να πάρει τον Σισοκό κάποια μέτρα πίσω και να τον κάνει καθαρό 8άρι, άλλαξε την εικόνα του Παναθηναϊκού προς το καλύτερο και ανέδειξε τις αδυναμίες της μεσαίας γραμμής του ΠΑΟΚ.

Πρώτη βασική αδυναμία σε ατομικό επίπεδο, ο Λάζαρ.     Τραγικός έως επικίνδυνος και δεν είναι το πρώτο παιχνίδι που συμβαίνει αυτό. Μιλάμε για ένα εκπληκτικό σερί αρνητικών εμφανίσεων που σίγουρα τον απομακρύνουν από την ταμπέλα της σταθεράς της ομάδας.

Από εκεί και πέρα, όταν έχει κερδίσει μέτρα στο γήπεδο και τη μία ο Κουμαλό και την άλλη ο Λάζαρ δίνουν ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό, είναι λογικό να πας σε ένα παιχνίδι άνω κάτω, που δεν το ελέγχεις και βέβαια δεν έχεις την ποιότητα να ανταπεξέλθεις.

Όταν στο ανοιχτό γήπεδο ο Παναθηναϊκός παίζει με Σισικό – Κουίνσι – Ζακά και Μαυριά και εσύ με τον εδώ και ένα μήνα εκτός αγώνων Ρομπέρ, τον Φωτάκη, τον Λάζαρ, τον Κάτσε και τους φορ σου, ο αντίπαλος υπερτερεί γιατί όλοι αυτοί έχουν το ένας με έναν.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε δίκαια και για αυτό φταίει κυρίως ο ΠΑΟΚ που ήταν πολύ ασόβαρος και επειδή ο Γενάρης πλησιάζει πρέπει άμεσα να ενισχυθεί.

Η έλλειψη ποιότητας του ΠΑΟΚ φάνηκε σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στο κέντρο άμυνας που στη φάση του πρώτου γκολ ο Κατσικάς δεν κάνει αυτό που ο κάθε στόπερ υψηλού επιπέδου θα έκανε, ακολουθώντας τον Τοτσέ και μην αφήνοντας το να παίξει το ένα δύο λες και είναι σε άσκηση της προπόνησης. Για τον φιλότιμο Κουμαλό, τι να πεις. Προσπάθησε αλλά από τη πρώτη στιγμή ξέρουμε πως χρειάζεσαι κάτι καλύτερο.

Έχω το δικαίωμα να μουρμουρίσω για το πέναλτι του Τριτσώνη, γιατί νομίζω πως Γιάννου και Κουίνσι μπερδεύονται και δεν υπάρχει πρόθεση του πρώτου να τον ανατρέψει, αλλά ήταν τέτοια η εικόνα του ΠΑΟΚ που δε νομίζω πως νομιμοποιούμε να πως το οτιδήποτε.

Πάμε και στον Χακόμπο. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, αφού εγώ προσωπικά δεν έχω συναντήσει τέτοια αντίδραση ποδοσφαιριστή στη ζωή μου. Ακόμη και ο Γκαρσία σε εκείνο το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη με τη μπουνιά στον Ντιόγκο, ακόμη και σε εκείνο τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Τούμπα που πετούσε τις μπάλες μετά την αποβολή του, τέτοια φρίκη δεν έβγαλε.

Νομίζω πως καταλάβαμε όλοι το γιατί με αυτά τα προσόντα δεν παίζει σε κάποια ευρωπαϊκή ομάδα της ελίτ, αλλά η μεγαλύτερη ομάδα της καριέρας του είναι ο ΠΑΟΚ. Τώρα επιστρέφει κάτω από τα δοκάρια ο Γλύκος, ο οποίος θα εκμεταλλευτεί την αποβολή του συμπαίκτη του, όπως ο Χακόμπο εκμεταλλεύτηκε τη δική του στη Κρήτη.

Πρέπει να παραδεχτούμε πως έχουμε ένα άκρως ποιοτικό δεξί μπακ πίσω από τον Έτο, που μάλλον αξίζει τον κόπο να ποντάρουμε σε αυτό και το βασικότερο, δεν μπήκε φοβισμένος στο γήπεδο, σε έναν εκτός έδρας αγώνα στο ΟΑΚΑ που οι περισσότεροι συμπαίκτες του ήταν. Ο Κωνσταντινίδης ήταν το μοναδικό θετικό της βραδιάς αυτής.

Από εκεί και πέρα, είναι ξεκάθαρο πως αν η ιδιοκτησία θέλει να βοηθήσει την ομάδα να βγει δεύτερη, θα πρέπει να ανάψει το πράσινο φως στις μεταγραφές. Αν δεν το κάνει, δε νομιμοποιείται να κατηγορήσει κανέναν από το αγωνιστικό τμήμα, γιατί αυτή η ομάδα δημιουργήθηκε σε συνθήκες ανάγκης οικονομικής φύσεως και όχι για να θεωρείται φαβορί για την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Αυτή η ομάδα μέχρι σήμερα ήταν δέκα βαθμούς πάνω από τον Παναθηναϊκό, τώρα είναι επτά και αυτό οφειλόταν κυρίως στη δουλειά που είχε γίνει με ότι υπήρχε στο ρόστερ, αλλά και στην μέχρι σήμερα εικόνα των αντιπάλων.