Η λογική του παραλόγου
Με τους αριθμούς μπορείς να ερμηνεύσεις πολλά. Μπορείς βεβαίως να πεις και ψέματα. Ιδού λοιπόν τι συνέβη στον αγώνα της Φενέρμπαχτσε με τον Παναθηναϊκό αν λάβουμε υπόψη τα αριθμητικά στοιχεία:
-Ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερο ranking (βαθμό αξιολόγησης) από τη Φενέρμπαχτσε: 70 έναντι 65! Με λίγα λόγια βάση των αριθμών ήταν καλύτερος από τους Τούρκους.
Ερώτηση: Ήταν; Απάντηση: Όχι, σε καμία των περιπτώσεων.
-Ο Παναθηναϊκός είχε 18 ριμπάουντ περισσότερα από τη Φενέρμπαχτσε (44 έναντι 26). Μάλιστα είχε μόλις 2 ριμπάουντ λιγότερα στη ρακέτα των Τούρκων (17 αμυντικά η Φενέρμπαχτσε και 15 επιθετικά ο Παναθηναϊκός).
Είχε περισσότερες κατοχές, λοιπόν, βάση αυτής της υπεροχής στα ριμπάουντ; Όχι, λιγότερες είχε. Για την ακρίβεια, 69 είχε η Φενέρμπαχτσε και 64 είχε ο Παναθηναϊκός.
Γιατί συνέβη αυτό; Απλή είναι η απάντηση: Ο Παναθηναϊκός είχε σχεδόν τα διπλάσια λάθη (23 έναντι 12 της Φενέρ) και κυρίως βρέθηκε να πελαγοδρομεί σ’ ένα διάστημα όπου η Φενέρμαχτσε δεν έκανε και κάτι το σπουδαίο: Αφενός μεν με τον Ιλκάν Καραμάν άλλαξε όλη τη ροή του παιχνιδιού (τότε το σχήμα του Πιανιτζιάνι έγινε πιο ορθόδοξο καθώς όσο χρησιμοποιεί τον Μπατίστ ως τεσσάρι ο Ιταλός, λύσεις δεν θα βρίσκει) και κατά δεύτερο λόγο ο (καλύτερος σουτέρ της) Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς βρήκε ελεύθερα σουτ τριών πόντων, εκτέλεσε τον Παναθηναϊκό κι «άνοιξε» τη διαφορά.
Απ’ εκεί και πέρα υπήρξαν παίκτες που τους «κατάπιε» το ματς, το rotation του Πεδουλάκη περιορίστηκε σημαντικά και ταυτόχρονα με την πίεση του κόσμου (σε άκρως αθλητικά πλαίσια) οι «πράσινοι» άρχισαν να χάνουν για μεγάλο διάστημα το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Η Φενέρμπαχτσε δεν… έβγαλε τα μάτια κανενός. Αντικειμενικά, αδυνατώ να φανταστώ πως θα βρει ρόλους καθώς σε πρώτη φάση (αν και είναι νωρίς ακόμα) μοιάζει με ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Απλώς διαθέτει προσωπικότητες και συγκριτικά με τον Παναθηναϊκό αυτό έκανε τη διαφορά.
Όταν ο Διαμαντίδης δεν είναι καλά οι «πράσινοι» περιμένουν κάποιον παίκτη να «βγει»… Στην Πόλη δεν «βγήκε» κανένας… Η φιλοτιμία του Λάσμε, η μαχητικότητα του Ματσιούλις και η προσπάθεια του Σχορτσιανίτη δεν έφταναν. Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα δρόμο και κυρίως έχει πράγματα να διορθώσει.
Η ουσία είναι όμως ότι δεν έχασε και τίποτα! Παραμένει εντός στόχου. Έχει κάνει δύο ήττες που μόνο παράλογες δεν είναι, σε τελική ανάλυση δεν αποτελεί έκπληξη το να ηττηθεί στη Μαδρίτη ή στην Κωνσταντινούπολη. Κι αν νικήσει την Χίμκι την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ θα κλείσει τον πρώτο γύρο με τρεις νίκες έχοντας μόνο δύο ματς εντός έδρας.
Πάντως με βάση τη χθεσινή εμφάνιση (όπου μόνο τα στατιστικά εκφράζουν τη λογική του… παραλόγου)( ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο.