«Μόνο μπροστά» είναι το σύνθημα

Εντάξει, δεν πιστεύω ότι υπάρχει και κάποιος που να... χάρηκε από την ήττα στο ντέρμπι. Ούτε φυσικά και η νίκη επί της Ολίμπια στη Λιουμπλιάνα "μεταμόρφωσε" εν μία νυκτί τον Παναθηναϊκό, τον έκανε... έτοιμο να κατακτήσει τα πάντα και τον απογείωσε στο επιθυμητό αγωνιστικό επίπεδο. Σίγουρα όμως φανέρωσε ότι υπάρχουν βάσεις. Ανέδειξε σημαντικά στοιχεία στη φιλοσοφία της ομάδας (όπως για παράδειγμα την ηρεμία και την πειθαρχία) και ταυτόχρονα ανέδειξε την προσπάθεια κάποιων παικτών (όπως π.χ του Λάσμε) μέσω της οποίας φαίνεται ότι σταδιακά θα "δέσει" το παζλ.

Υπάρχει τεράστια απόσταση στα συναισθήματα απογοήτευσης κι ενθουσιασμού. Όμως υπάρχει και ενδιάμεσο στάδιο: Αυτό της ψυχραιμίας και της λογικής θεώρησης των καταστάσεων. Για τον Παναθηναϊκό δεν τελείωσε τίποτα στο ΟΑΚΑ μετά το ντέρμπι όπως επίσης δεν τελείωσε τίποτα μετά τη νίκη επί της Ολίμπια στη Λιουμπλιάνα. Και με αυτή τη λογική οφείλουν να παρουσιαστούν οι παίκτες στον αγώνα με το Ρέθυμνο στο ΟΑΚΑ για την 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος.

Ναι, με το Ρέθυμνο... Μην το γελάτε, μην το απαξιώνετε (το θέμα) και μην βάλετε πονηρές σκέψεις στο μυαλό σας. Εδώ και καιρό γράφω την εκτίμησή μου σχετικά με τον φετινό Παναθηναϊκό: "Κάθε ματς είναι τελικός"... Κι αυτό γιατί σε κάθε αγώνα θα πρέπει να συνδυάζει το "χτίσιμο" της προσωπικότητας και της "χημείας" με το αποτέλεσμα κι αυτό δεν είναι τόσο εύκολο. Δεν έχει καιρό για... χάσιμο, δεν είναι θετικό το να μην κάνει βήμα (ή βήματα) μπροστά σε κάθε αγώνα και να βελτιώνει και κάτι. Αυτό σημαίνει ότι όπως ακριβώς προσέγγισαν οι "πράσινοι" τον αγώνα με την Ολίμπια Λιουμπλιάνα, έτσι πρέπει να προσεγγίσουν και το ματς με το Ρέθυμνο ώστε να κάνουν ένα ακόμα βήμα μπροστά...

Τα υπόλοιπα θα γίνουν στην ώρα τους. Αυτοί που βρίσκονται κοντά στην ομάδα ξέρουν περισσότερα από όλους μας. Γνωρίζουν το τι πρέπει να γίνει ώστε η ομάδα να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε εντοπίσει όλοι εμείς κάποια προβλήματα και να μην τα έχουν εντοπίσει όσοι ζουν την ομάδα κάθε μέρα, για την ακρίβεια όσοι περνούν στο ΟΑΚΑ περισσότερες ώρες απ' όσες περνούν με τις οικογένειές τους. Δεν γίνεται όμως τίποτα από τη μία στιγμή στην άλλη και κυρίως υπό το καθεστώς πίεσης και πανικού.
Μέχρι στιγμής έχουν "παρελάσει" καμιά 10αριά ονόματα ως υποψήφιοι αντικαταστάτες του Άρμστρονγκ. Από τον Κρίστμας και τον Παπαλουκά ως τον Γιάριτς αν και παραδόξως δεν έχω δει κάποιο... τεσσάρι ανάμεσα στους υποψήφιους (λέμε τώρα... Γιατί να είναι γκαρντ και όχι τεσσάρι;). Θεωρίες για το τι... σκέπτεται ο Πεδουλάκης για κάποιον εκ των "υποψηφίων" (ναι, ισχύει...) και διάφορα άλλα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα ειδικά αυτή τη στιγμή. Διάλογος και ανάλυση για θέματα που δεν είναι υπαρκτά παρά αποκαλύπτουν τη σκέψη του καθενός. Τρανό παράδειγμα η ιστορία με τον Παπαλουκά που άρχισε να αναλύεται (!) μέχρι που τόσο ο Πεδουλάκης όσο και ο ατζέντης του "Τεό", Γιώργος Δημητρόπουλος, έβαλαν ένα τέλος.

Επαναλαμβάνω, στον Παναθηναϊκό ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν και πότε θα το κάνουν. Δεν πανικοβάλλονται ούτε και "τρέχουν να προλάβουν" λες και δεν υπάρχει... αύριο! Όλα θα γίνουν. Όχι όμως μέσα σε ένα 24ωρο.

Για αποφυγή παρεξηγήσεων (επειδή είναι και της... μόδας): Ούτε θίγω κανέναν, ούτε υποννοώ κάτι ούτε κι έχω σκοπό να παραστήσω κάτι... παραπάνω από την επαγγελματική μου ιδιότητα, αυτά τα αφήνω σε άλλους. Απλώς περιγράφω μιά κατάσταση που αν τη σκεφτεί ο κόσμος θα καταλάβει ότι έχω δεν έχω κι άδικο. Πόσα ονόματα ακούστηκαν το καλοκαίρι για 12 μεταγραφές: 100 μήπως; Αντε λοιπόν μέσα σ' αυτό τον "χαμό" να πείσεις τον κόσμο ότι ο "τάδε που προτάθηκε" δεν αποτελεί στόχο.

Ψυχραιμία λοιπόν...