Το χάος πίσω από τον Κλάους

Ήταν η δεύτερη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα, που δεν κερδίσαμε σε μία έδρα που θα έπρεπε να πάρουμε ξεκούραστα τρεις βαθμούς. Και γι΄ αυτό κάτι φταίει.

Πρώτα απ όλα, για πολλοστή φορά ξοδεύουμε ένα ημίχρονο χωρίς να κάνουμε τίποτα το ουσιαστικό. Μία φλυαρία, μία έλλειψη καθαρού μυαλού, μία συμπεριφορά που εμπεριέχει τη σιγουριά πως θα κερδίσεις, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι ρεαλιστικό.

Αυτή τη φορά, το πρόβλημα δεν ήταν στην άμυνα. Ο Κουμαλό ήταν υποφερτός, ο Κατσικάς με τον Σταφυλίδη κορυφαίοι της ομάδας, ο Έτο μονίμως ελεύθερος αλλά χωρίς να τον τροφοδοτεί κανείς.
Βλέποντας το παιχνίδι, άρχισα να πιστεύω πως αποτελεί πλήγμα που ο Δώνης είναι μακριά από τον πάγκο. Μάλλον μου έφταιγαν όλα.

Το πρόβλημα νομίζω πως ξεκινάει από τους παίκτες που υπολογίζουμε περισσότερο. Στο παιχνίδι της Κέρκυρας, από τον Λάζαρ και τον Σαλπιγγίδη. Ο Ρουμάνος ήταν και πάλι εκτός τόπου και χρόνου, εξαφανίζοντας το βασικό πλεονέκτημα του ΠΑΟΚ που δεν ήταν άλλο από την ποιότητα στον άξονα σε σχέση με τον αντίπαλο που είχε τον Ηλιάδη (είναι καλύτερα από προηγούμενες σεζόν αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τους παίκτες του ΠΑΟΚ) και τον Μπουκουβάλα που πρόσφατα βαφτίστηκε αμυντικό χαφ και το παιδί με το φιλότιμο προσπαθεί να φανεί.

Με τον Φωτάκη μόνο του να κάνει το σωστό, τον Πέλκα να μην μπορεί να μπει στον αγώνα λόγω απειρίας όσο θα μπορούσε και τον Λίνο ως χαφ που δεν υπάρχει, η παρουσία του Λάζαρ ήταν το κερασάκι της τούρτας της αποτυχίας.
Ο Δώνης έφτασε στο σημείο να αλλάξει πλευρές στα χαφ, γνωρίζοντας πως ο Λίνο δεν μπορεί να παίξει με ανάποδο πόδι. Ήταν δείγμα της αδυναμίας του ΠΑΟΚ να κάνει τα αυτονόητα στη μεσαία γραμμή. Και για εμένα, υπεύθυνος είναι ο Λάζαρ.

Ο ΠΑΟΚ δεν είχε ούτε μία σωστή μετάβαση από άμυνα σε επίθεση, έπαιζε συνεχώς απέναντι σε οργανωμένη άμυνα και δε δέχτηκε γκολ γιατί απλούστατα η Κέρκυρα δεν είχε ποιότητα μπροστά, ενώ στάθηκε τυχερός στη φάση του 45΄. Με τόσα πουλήματα της μπάλας, θα πρέπει να αισθάνεται και τυχερός που δεν έχασε.

Για τον Σαλπιγγίδη ισχύει το εξής απλό πράγμα. Ήταν υποχρέωσή του να σκοράρει στις δύο φάσεις που του ήρθαν. Είναι σχετικά φρέσκος σε σχέση με άλλες περιόδους, ήρθε η εποχή που δεν χρειάζεται να αγχώνεται για το μεγάλο του συμβόλαιο αφού ο Ιβάν δεν έχει ανάγκη και θα πρέπει να βοηθήσει τον Κλάους στο σκοράρισμα. Φτάσαμε Νοέμβρη και ο λογαριασμός δεν έχει ανοίξει. Και είναι άδικο για τον Κλάους να γνωρίζει πως αν δεν παστελώσει, ο ΠΑΟΚ δεν θα κερδίσει.

Με τρελαίνει όταν ακούω πως ο ΠΑΟΚ δεν έχει παίκτες να παίξουν το ένας με έναν και για αυτό δεν κέρδισε την Κέρκυρα. Θα το κατανοήσω αυτό αν παίζαμε εναντίον μεγάλων ομάδων, αλλά για το συγκεκριμένο παιχνίδι η αλήθεια είναι πως απλά δεν ήμασταν σοβαροί. Και πλέον, δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Κακά τα ψέματα, όπως ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να προσαρμοστεί στη περίοδο φτώχειας του, έτσι κι εμείς θα πρέπει να προσαρμοστούμε στην εποχή του πλούτου. Και η ομάδα, έχει ένα παιχνίδι την εβδομάδα το οποίο πρέπει να δουλεύει σωστά και να το παίρνει, γιατί απλούστατα αυτοί που αγωνίζονται δεν έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα. Έχουν κυριολεκτικά σωθεί. Στη 1η κάθε μήνα, ο λογαριασμός φουσκώνει και ο μόνος τρόπος να χάσουν αυτό το χάρισμα που τους προέκυψε, είναι να πείσουν πως δεν κάνουν για τον ΠΑΟΚ. Και τότε, κακό του κεφαλιού τους.

Τέλος, αποδείχτηκε πως η απουσία του Κάτσε ήταν πάρα πολύ σημαντική. Οι αλλαγές παιχνιδιού του ήταν αυτές που άνοιξαν την κλειστή άμυνα της ΑΕΚ και έβγαλε τους πλαγίους χωρίς μαρκάρισμα. Εχθές, κανένας δεν το έκανε αυτό και η ομάδα έπαιζε συνεχώς σε οργανωμένη άμυνα.

Όλα αυτά, τη στιγμή που ο Γκαρσία επέστρεψε, αλλά είναι ξεκάθαρα ανέτοιμος να κάνει τη διαφορά.
Και τα διλλήματα για τον Δώνη αρχίζουν να αυξάνονται γιατί κακά τα ψέματα θα πρέπει να αφήσει εκτός ενδεκάδας έναν εκ των Γκαρσία – Λάζαρ για να βάλει τον Κάτσε και έναν εκ των Σαλπιγγίδη – Λόρενς για να αποκτήσει η ομάδα καλύτερη ισορροπία.

ΥΓ Το χειρότερο πράγμα σε μία ΠΑΕ, είναι να γνωρίζουν πολλοί ότι ένας τους σκάβει και να μην μπορούνε να κάνουν τίποτα. Ας ελπίσουμε ο Σαββίδης να το έχει αντιληφθεί.

ΥΓ Υπάρχουν παίκτες που η καριέρα τους δεν είχε τα φώτα πολλών συναδέλφων τους. Τρανό παράδειγμα ο Νίκος Αναστασόπουλος που παίζει πάνω από δεκαετία σχεδόν σε επίπεδο Σούπερ Λίγκας, έφαγε τους πάγκους με το κουτάλι και έφτασε σε ένα σημείο να κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις με την Κέρκυρα, αφού προηγήθηκαν κάποιες και με τον Αστέρα Τρίπολης όταν ήταν εκεί. Δεν τον θυμάμαι να μουρμουρίζει, να δίνει δικαιώματα, δεν έχω πετύχει κανέναν να λέει κάτι άσχημο για αυτόν. Ας τον έχουν παράδειγμα κάποιοι δικοί μας. Έτσι για αλλαγή…

ΥΓ Τεράστιε Ελευθερόπουλε…