Βαρόμετρο για το «μετά» το ματς με τον Άρη

Παρ’ όλα αυτά, έχουν έρθει έτσι τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό, που το παιχνίδι με τον Άρη μοιάζει πραγματικά σαν τελικός. Όχι τόσο σε σχέση με το αποτέλεσμα. Και προφανώς όχι σε σχέση με το όνομα και τη δυναμικότητα των δύο ομάδων.

Αλλά σε σχέση κυρίως με το τάιμινγκ στο οποίο γίνεται το συγκεκριμένο παιχνίδι. Και μιλάμε φυσικά, για το ότι ο Παναθηναϊκός επανέρχεται σε αγωνιστική δράση, μετά την διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων.

Εδώ λοιπόν το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι πώς θα ξεκινήσει αυτή τη νέα προσπάθεια. Κάνοντας τη - μέχρι τη διακοπή - σούμα, ο καθένας φυσικά θυμάται, ότι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε μια ανάσα από το να χάσει τα πάντα πριν καν ουσιαστικά ξεκινήσει η χρονιά.

Με τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα στα παιχνίδια με Τότεναμ και Skoda Ξάνθη, φάνηκε όχι ακριβώς να σώζει την παρτίδα, αλλά τουλάχιστον να μένει ζωντανός σαν οργανισμός και σαν ομάδα.

Γι’ αυτό ακριβώς και είναι κρίσιμο και καθοριστικό το παιχνίδι με τον Άρη. Γιατί θα σηματοδοτήσει το πώς θα μπει ξανά σε δράση ο Παναθηναϊκός. Αν δηλαδή θα συνεχίσει να δίνει δείγματα ότι και το παλεύει ΚΑΙ μπορεί να σταθεί όρθιος και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο στις τρεις διοργανώσεις που συμμετέχει, δηλαδή πρωτάθλημα, κύπελλο και Γιουρόπα Λιγκ.
Θα είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό να επιστρέψει στη δράση με μια καλή και πειστική εμφάνιση και ένα ανάλογο αποτέλεσμα.

Όπως αντίθετα, καταλαβαίνει εύκολα ο οποιοσδήποτε, πως αν συμβεί οτιδήποτε διαφορετικό, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει διπλά.

Από τη μια να μπει ξανά σε ένα κυκεώνα προβλημάτων αναζητήσεων και γκρίνιας και από την άλλη – το χειρότερο - να μην μπορέσει να ξαναβρεί το κουράγιο και το καθαρό μυαλό για να συνέλθει. Πολύ περισσότερο που καπάκι ακολουθεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο παιχνίδι με την Λάτσιο.

Δεν θέλει και μεγάλη φιλοσοφία λοιπόν. Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Άρη είναι κομβικό από κάθε άποψη. Και ξεπερνάει κατά πολύ, το αποτέλεσμα και τις εντυπώσεις απ’ αυτό καθ’ αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι. Καθώς ανάλογα με το τι θα γίνει, μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό στο να γυρίσει τούμπα την χρονιά ο Παναθηναϊκός, ή να βυθισθεί σε μια περιπέτεια με απρόβλεπτες συνέπειες σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ 1
Για να πω την αλήθεια, περίμενα το… μπαράζ αυθόρμητων μηνυμάτων που ήρθε κάτω από το προηγούμενο άρθρο μου. Οι μη… μυημένοι, ίσως να μην κατάλαβαν γιατί τόσο μίσος και τόσα υβριστικά μηνύματα που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση σαν σχολιασμός με όσα έγραφε το κείμενο που υποτίθεται μπήκαν στον κόπο να σχολιάσουν. Ήρθαν όμως οι… εξελίξεις να δώσουν απάντηση. Τα… αυθόρμητα υβριστικά μηνύματα ήταν απλά οι… τροχιοδεικτικές βολές. Ένας φίλος μάλιστα λες και ήταν πραγματικά στο μυαλό ενός εκ των… ηγετών του. Για αγωγές έγραφε στο μήνυμά του γύρω στις 11 το πρωί και μια ώρα αργότερα γύρω στις δώδεκα το μεσημέρι δηλαδή, ήρθαν στο γραφείο μου οι αγωγές από τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Μιλάμε ανέκαθεν… τα μεγάλα πνεύματα συναντιόντουσαν.

ΥΓ 2
Ούτε και τώρα θα βρει κανείς το κουράγιο να μιλήσει; Ούτε και τώρα που τα επίσημα στοιχεία της ΠΑΕ έδειξαν σε όλο της το μεγαλείο την κατρακύλα του συλλόγου που κατάντησε από τη μια να έχει συνολική αξία πια μόλις εννέα εκατομμύρια και από την άλλη να μην κατορθώσει να συμπληρώσει ούτε το μισό ακόμα και αυτής της κουτσουρεμένης αύξησης των έξι εκατομμυρίων του Μετοχικού Κεφαλαίου. Κανείς λοιπόν δεν ένοιωσε την ανάγκη να μας εξηγήσει πως έφτασε ως εδώ ο πιο μεγάλος, σίγουρος και σταθερός από κάθε άποψη ελληνικός σύλλογος. Κανείς. Με αποκορύφωμα, ούτε καν ο πρόεδρος αυτής της περιόδου ο Νικόλας Πατέρας, που εξακολουθεί να κατέχει το «ρεκόρ» να είναι ο μοναδικός πρόεδρος όχι απλά του Παναθηναϊκού, αλλά όλων των ομάδων, που δεν έχει δώσει ποτέ δημόσια συνέντευξη τύπου με όλα τα ΜΜΕ έντυπα και ηλεκτρονικά από κάτω.