Θετικά κι αρνητικά από τη Μαδρίτη

Για να γίνω σαφής, περίμεναν ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα άντεχε για πολύ απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης με δεδομένα κάποια πράγματα: Πρώτον, ότι είναι καινούργια ομάδα. Δεύτερον, ότι είναι σαφώς ανέτοιμος. Τρίτον, ότι είχε σημαντικές απουσίες (Λάσμε), παίκτες που ακόμα βρίσκονται εκτός κλίματος (Άρμστρονγκ κατά κύριο λόγο αλλά και ολίγη από... Ούκιτς) ή είναι επηρρεασμένοι από την απουσία τους λόγω τραυματισμού (Κίτσεν). Τέταρτον έπαιζε σε μιά έδρα όπως της Ρεάλ όπου ελάχιστοι καταφέρνουν να νικήσουν. Και πέμπτον- έτσι χονδρικά- αντιμετώπισε στην πρεμιέρα μιά ομάδα σαφώς πιό έτοιμη (έχει ελάχιστες αλλαγές συγκριτικά με πέρυσι και μάλιστα έχει αυξήσει την ποιότητά της με τις προσθήκες που έγιναν) και φιλόδοξη, εκ των φαβορί της διοργάνωσης.

Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία του ότι... δόθηκαν απαντήσεις. Πολύ δε περισσότερο αρνούμαι να καταθέσω εγκώμια μετά από ήττα. Όπως και να το κάνεις η ήττα είναι ήττα και δεν εξωραϊζεται όσα κοσμητικά επίθετα κι αν βρούμε. Ούτε βεβαίως θα καταφύγω σε... αφορισμούς και βιαστικά συμπεράσματα ή ακόμα και συγκρίσεις με το παρελθόν.

Το σημαντικότερο είναι να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, να τα αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά και να συγκεντρώσουμε όλα τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που είδαμε μετά την πρώτη εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Euroleague.

Ο Παναθηναϊκός στα πρώτα 5'30'' έμοιαζε... θολωμένος. Απλώς αδυνατούσε να παρακολουθήσει το ρυθμό της Ρεάλ που ήταν... δαιμονισμένος! Το 19-6 στα πρώτα 5'30'' του αγώνα τα λέει όλα. Απ' εκεί και πέρα όμως η αντίδραση ήταν ψύχραιμη, η ομάδα έδειξε χαρακτήρα και προσωπικότητα. Η άμεση απάντηση από τον πάγκο, με τον Σχορτσιανίτη αντί του Άρμστρονγκ και τη μετατόπιση του παιχνιδιού στο low post άλλαξε την κατάσταση. Ο Σχορτσιανίτης αναδειχθηκε σε κυρίαρχο της ρακέτας και είτε εκτέλεσε με επιτυχία είτε δημιούργησε, επίσης με επιτυχία.

Διάβασε καλύτερα η ομάδα το παιχνίδι της Ρεάλ, αντέδρασε, λειτούργησε καλύτερα στην άμυνα και όχι απλώς πέρασε μπροστά και πήρε το ρυθμό που ήθελε, αλλά έχτισε και μιά διαφορά 9 πόντων στο τέλος του ημιχρόνου. Η Ρεάλ είχε ήδη κάνει 13 λάθη και είχε μοιράσει μόλις 4 ασίστ...

Στην τρίτη περίοδο τα πράγματα δυσκόλεψαν καθώς ο Ντράπερ αναδείχθηκε σε παίκτης- κλειδί στο χαμηλό σχήμα του Λάσο. Η μπάλα δεν πέρασε στο low post και άρχισαν να γίνονται αβίαστα λάθη και "πουλήματα" της μπάλας με αποτέλεσμα οι Μαδριλένοι να ξαναπάρουν τον έλεγχο του ρυθμού και να επιβάλλουν το παιχνίδι τους. Ο Παναθηναϊκός είχε 10 λάθη στο πρώτο ημίχρονο κι έκανε 8 στο τρίτο δεκάλεπτο. Ταυτόχρονα οι περιορισμένες λύσεις και τα φάουλ άρχισαν να δημιουργούν ερωτηματικά μαζί- φυσικά- με τα χαμένα ριμπάουντ στην άμυνα.

Τα λάθη του Παναθηναϊκού- περισσότερα από τα μισά μετατράπηκαν σε κλεψίματα των Μαδριλένων- σε συνδυασμό με τα επιθετικά ριμπάουντ των παικτών της Ρεάλ άρχισαν σταδιακά να γέρνουν την πλάστιγγα προς το μέρος των γηπεδούχων. Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός πάλεψε ως το τέλος είναι σημαντικό και το είδαν όλοι.

Απ' εκεί και πέρα οι "πράσινοι" έδειξαν εικόνα ομάδας που ακόμα χρειάζεται δουλειά αλλά έχει δυνατότητες και προοπτική. Κατ' αρχήν έχουν ένα στόχο, 'ενα προσανατολισμό, μιά κατεύθυνση στο γήπεδο. Η δουλειά που έκανε ο Πεδουλάκης ήταν εξαιρετική καθώς δεν είχε απλώς απαντήσεις αλλά δημιούργησε κι "ερωτηματικά" στη Ρεάλ.

Όμως υπάρχουν αρκετά ζητήματα που πρέπει να λύσει ο κόουτς του Παναθηναϊκού. Κατ' αρχήν να "μπει" στην ομάδα ο Λάσμε. Κατά δεύτερο λόγο να "μπει" και ο Άρμστρονγκ ο οποίος δεν έχει σημειώσει την παραμικρή πρόοδο. Κατά τρίτο να "βρεθούν" ο Διαμαντίδης με τον Ούκιτς καθώς ακόμα ο Κροάτης δεν έχει συνηθίσει τα νέα δεδομένα. Ο Μπράμος και ο Ματσιούλις προσπαθούν, κάνουν δουλίτσα αλλά ακόμα έχουν δρόμο να διανύσουν. Ο Πάνκο είναι εξαιρετικός επιθετικά, πανέξυπνος και ιδανικός στο να εκτελεί με πρόσωπο και να "διαβάζει" κάθε εκατοστό του γηπέδου καθώς κινείται σωστά χωρίς τη μπάλα αλλά στην άμυνα τον... αλάφιασαν καθώς δεν είχε στήριγμα. Ο Κίτσεν ήταν εμφανώς επηρεασμένος από την απουσία τόσων ημερών.

Ο Διαμαντίδης φαίνεται πολύ πιό... ξεκούραστος πιά (τις επικίνδυνες αποστολές τις αναλαμβάνουν άλλοι) αλλά θα χρειαστεί στηρίγματα κι από τον Ούκιτς κι από τον Κίτσεν. Ο Σχορτσιανίτης εκμεταλλεύτηκε άριστα τα προσόντα του και το γεγονός ότι όλη η ομάδα λειτούργησε γι' αυτόν με αποτέλεσμα να κάνει σπουδαία δουλειά. Ο δε Τσαρτσαρής ήταν... άλλος παίκτης (προς το καλύτερο) συγκριτικά με την τελευταία τριετία, είτε στο "4" είτε στο "5" καθώς και γνωρίζει τα κατατόπια ενώ ο Πεδουλάκης τον βάζει να κάνει αυτά που... πρέπει και μπορεί (άλλωστε κι αυτός τον γνωρίζει καλά).

Το θέμα είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα, κάθε μέρα θα πρέπει να "κερδίζει" κι από κάτι. Κι αυτό είναι το σίγουρο. Ισχύει και για τον αγώνα της Δευτέρας στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη και γι' αυτόν της Πέμπτης κόντρα στην Καντού στο ΟΑΚΑ, στην πρώτη παρουσία στην Euroleague μπροστά στο κοινό της. Κανένας αγώνας δεν είναι... ίδιος με τον προηγούμενο ή τον επόμενο και αυτό που προέχει είναι να αναλυθεί το ματς της Μαδρίτης, να μείνουν τα θετικά, να διορθωθούν τα αρνητικά κι επίσης κάποιοι παίκτες (κυρίως ο Άρμστρονγκ) να "τρέξουν" περισσότερο ώστε να μπουν στο πνεύμα της ομάδας.