Χαρά ή προβληματισμός; Ιδού η απορία!
Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι απ' την αρχή. Το αποτέλεσμα με την Τότεναμ (1-1) δεν θα το πανηγυρίσουμε. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιον, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Επειδή η ομάδα... μάτωσε πέρσι και πόνεσε στο Μάριμπορ, δεν σημαίνει πως η ιστορία σβήνει. Οκ λοιπόν, όσο δυνατή κι αν είναι η Τότεναμ, δεν αποτελεί έκπληξη και αιτία ξέφρενων πανηγυρισμών η ισοπαλία με έναν εξαιρετικό αντίπαλο στην έδρα του “τριφυλλιού”.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για εκπλήξεις, βάζουμε στην κουβέντα την εμφάνιση αυτής της ομάδας. Που έχασε στην Κομοτηνή, που δεν νίκησε Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης, που βίωσε ταπεινωτική ήττα στην Σλοβενία. Το μεγάλο ερώτημα, ειδικά μετά την ιστορία με τον Κατσουράνη, είναι τι άλλαξε και μιλάμε ουσιαστικά για... άλλη ομάδα. Έφτιαξαν έτσι ξαφνικά τα αποδυτήρια; Όχι φυσικά. Ακόμη κι αν δεχτούμε πως ο Έλληνας διεθνής φέρει τεράστια ευθύνη για το κακό κλίμα εντός της ομάδας, δεν γίνεται να αλλάζουν τα πάντα τόσο γρήγορα. Προφανώς λειτούργησε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Κοινώς, τρομοκρατήθηκαν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές βλέποντας πως ο προπονητής στηρίζεται και την πληρώνουν οι ίδιοι, ξύπνησε ο εγωισμός τους και απέδωσαν αυτά που πραγματικά μπορούν. Κόντρα σε μια απ' τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ που δεν ήρθε με τα... δεύτερα στην Αθήνα. Απλά κάπου εδώ, ξεκινά ο δικός μας προβληματισμός. Ποιος είναι αυτός; Γιατί να φτάσουμε στο... αμήν, προκειμένου να βγουν όλα αυτά στο γήπεδο; Γιατί να χρειαστεί ένα τέτοιο σοκ (παρότι λίγο πολύ όλοι περιμέναμε την κατάληξη στην υπόθεση του Κατσουράνη) για να... πάρει μπροστά η μηχανή;
Τέλος πάντων. Οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα αυτά δεν θα πάρουν απάντηση και δεν χρειάζεται εδώ που τα λέμε. Μετά από πολύ καιρό γέλασε λίγο το χειλάκι του κόσμου. Ας αποτελέσει αυτή η εμφάνιση λοιπόν τον καλύτερο οδηγό για την συνέχεια. Επειδή αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια... φωτοβολίδα, αλλά διάρκεια στο καλό παιχνίδι.
Από εκεί και πέρα, δεν γίνεται να μην σταθεί κανείς σε δύο παιδιά. Πρώτα απ' ολα στον Σεϊταρίδη. Θύμισε τον Σεϊταρίδη που όλοι ξέρουμε. Αν αυτό το παιδί συνεχίζει να δουλεύει σκληρά και μείνει μακριά από τραυματισμούς, τότε δεν χωρά συζήτηση πως μπορεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα. Μην ξεχνάμε, όμως και τον Πίντο. Ο Πορτογάλος στα 23 του χρόνια μόλις, δείχνει να παίζει ώριμα και σωστά τη θέση. Συγκριτικά με τον Βελάσκες αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει θέμα για το ποιος πρέπει να παίζει. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως με τον Πίντο βρίσκεις στόπερ για αρκετά χρόνια!
Υ.Γ. Επειδή παρατηρούμε μια διάθεση να βγει και η Τότεναμ... καφενείο, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο όμιλος του Παναθηναϊκού είναι δυσκολότερος τουλάχιστον απ' τους μισούς του Champions League. Όποιος δεν το βλέπει, ή δεν ξέρει μπάλα, ή δεν θέλει να το παραδεχτεί...
