Σεβασμός στην ΑΕΚ

Ο Βαγγέλης Βλάχος αποτελεί παρελθόν, ο Θωμάς Μαύρος βρίσκεται στον αέρα, ο Τσιάρτας έχει χαιρετίσει εδώ και μέρες... Και το ερώτημα που βασανίζει τους φίλους της Ενωσης σε όλη την Ελλάδα είναι ένα: Πού βαδίζει αυτή η ομάδα; Υπάρχει παρακάτω; Για να μην τρέφουν αυταπάτες, παρακάτω δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει χειρότερος εφιάλτης από αυτόν που ζουν σήμερα, βλέποντας την ομάδα τους να φιγουράρει στην τελευταία θέση της βαθμολογίας.

Για να μην χάνουμε το μέτρο, να θυμίσω ότι μιλάμε για την ΑΕΚ, όχι για καμία... «κολοπετινίτσα».

Την ΑΕΚ...

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, λοιπόν... Μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να καταλάβουν, όλοι όσοι γκρινιάζουν, ότι τα δεδομένα για την ΑΕΚ και τη φετινή παρουσία της στη Super League, ήταν γνωστά εξ αρχής.

Κανένας δεν περίμενε ότι η ΑΕΚ θα χτυπήσει πρωτάθλημα. Ομως, από αυτό το σημείο μέχρι εκείνο της εικόνας που εμφάνισε σε αυτά τα πρώτα πέντε παιχνίδια η ιστορική αυτή ομάδα, υπάρχουν πολλές και σημαντικές ενστάσεις. Και δεν θα αδικήσω όλους όσοι καταλογίζουν ευθύνες στον Βαγγέλη Βλάχο. Εναν προπονητή που πάντα διακρινόταν για το λέγειν του, αλλά που δεν είχε τη δυνατότητα τα πιστεύω του και τις γνώσεις του, αν θέλετε, πάνω στο ποδόσφαιρο, να τις περάσει στους παίκτες των ομάδων που είχε την τύχη να αναλάβει το τιμόνι τους.

Καλά τα λόγια, καλή και η βαριά φανέλα και η ιστορία της ΑΕΚ, αλλά ήταν φανερό ότι αυτή η ομάδα ήθελε βοήθεια από τον πάγκο. Και δεν την έβρισκε, όσο καλή και αν ήταν η διάθεση από την πλευρά του Βλάχου. Από την άλλη, είναι και αρκετά «άκομψος» ο τρόπος με τον οποίο ολοκληρώθηκε αυτή η μετάβαση στο νέο καθεστώς καθοδήγησης της Ενωσης, αφού και ο Μαύρος αισθάνθηκε... αδειασμένος (σ.σ. λογικά) και κανένας από τους οπαδούς της ΑΕΚ δεν μπορεί να καταλάβει, αν τελικά σε αυτή την ομάδα υπάρχει ένα πλάνο, πάνω στο οποίο θα κληθούν όσοι, τελικά, απομείνουν, να διαχειριστούν αυτή την τεράστια αγωνιστική, διοικητική και υπαρξιακή κρίση.

Δεν πιστεύω, δεν μπορώ, για την ακρίβεια, να σκεφτώ ότι η ΑΕΚ θα εμπλακεί σε περιπέτειες για να εξασφαλίσει την παραμονή της. Είναι όμως αμαρτία για την ιστορία αυτής της ομάδας να τη βασανίζουν με αυτό τον τρόπο, όλοι αυτοί που την οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Η ΑΕΚ απαιτεί σεβασμό από όλους και τον αξίζει, ακόμα και ευρισκόμενη σε αυτό το τραγικό χάλι της σημερινής εποχής. Οφείλουν όσοι εξακολουθούν να εργάζονται γι' αυτήν και πολύ περισσότεροι εκείνοι που έχουν την τύχη όσων εργάζονται, στα χέρια τους, να αντιληφθούν τη βαρύτητα αυτής της ευθύνης.

Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος γι' αυτό...